eitaa logo
محفل مادر ارجمند بی بی ام فروه سلام الله علیها
794 دنبال‌کننده
1.7هزار عکس
2هزار ویدیو
10 فایل
#داستانهای_عبرت_انگیز #آموزه_های_دینی #نشر_معارف_امام_صادق_علیه_السلام 💎 احیای سبک زندگی اسلامی نه مشاورم نه نویسندم نه مفسرم یک انسانم در پی کامل شدن و رسیدن به حقایق عالم هستی 🔸عاشق قرآنم و محب اهل بیت علیهم السلام
مشاهده در ایتا
دانلود
🔆 متن شبهه : مگر امیر المومنین ( ع ) فرمودند: در عفو لذتیست که در انتقام نیست، پس چرا قاتل امام علي علیه السلام عفو نشد؟ ، مگر ائمه ( ع ) مظهر بخشش نیستند؟ پس چرا امام حسن ( ع ) ابن ملجم را عفو نکرد ؟ 🔆 پاسخ شبهه : 1⃣ قاتل در زمانی بخشیده میشود که از کرده خود پشیمان باشد توبه کرده باشد و عذر خواهی کند در صورتی که ابن ملجم اینگونه نبود بلکه از جنایت خود راضی و خوشحال بود. به تعبیر دیگر بود که اگر عفو میشد به جنایات دیگری دست میزد. 2⃣ ام کلثوم نزد ابن ملجم ملعون رفت و فرمود: «ای دشمن خدا امیرالمؤمنین علیه السلام را کشتی؟» ابن ملجم گفت: «من امیرالمومنین علیه السلام را نکشتم بلکه پدر تو را کشتم.» ام کلثوم گفت: «امیدوارم که این ضربت به پدرم ضرری نرساند.» ابن ملجم گفت: «گویا می بینم که بر مرگ پدرت شیون و زاری می کنی زیرا به خدا قسم ضربتی بر او زدم که اگر این ضربت بر همه اهل زمین فرود آمده بود هیچ یک از آنان را زنده نمی گذاشت. 3⃣ در نقلی امده است او خواهان صحبت درگوشی با امام مجتبی بود که حضرت نپذیرفت و فرمود غرضش آن است که گوش مرا به دندان بگیرد. پس آن ملعون گفت: واللَّه که اگر می گذاشت، گوشش را از سرش جدا می کردم.(2) پس مشخص است که او نه توبه کرد نه پشیمان بود. 4⃣ قصاص حقی است که بر ولی دم مفروض است و این حق از هیچ کس برداشته نمیشود. ولی دم حقی دارد که برای او ثابت است. اما اگر حضرت علی علیه السلام زنده میماند شاید قصه فرق میکرد همانگونه که حضرت فرمود اگر ماندم خودم میدانم که چه رفتاری با او داشته باشم و اگراز دنیا رفتم فقط یک ضربه به او بزنید. 5⃣ امام هم حق الله است و هم حق الناس و یک موضوع شخصی نیست و نمیشود به سادگی از کنار ان عبور کرد. پیامبر فرمود انا و علی ابوا هذه الامه (3) .بنابر این امت فرزند او هستند و فرزند از حق پدرش نمیگذرد . پی نوشت: 1. فتال نیشابوری، محمد بن حسن؛ روضة الواعظین، قم، انتشارات رضی، بی­تا، ج 1 ص 134 2. فرحة القری، ترجمه، مجلسی، ص 59 3. مجلسی، بحارالانوار ج 16 ص 95 🏴🏴🏴🏴