💠 دوگانه انحرافیِ «ملت‌گرایی» و «امت‌گرایی»!! 🔺بعضى‌ها سعى ميكنند يك دوگانه‌ى «ملّت» و «امّت» درست كنند؛ ريشه‌ى اين كار در اختيار دشمن است و آنها دارند اين كار را ميكنند. البتّه بعضى‌ها هم اشتباه ميكنند و #غافلانه همين خط را ميروند. در داخل هم گاهى اوقات مى‌بينيم كه آن كسى كه براى امّت اسلامى كار ميكند، ديگر نگاهش لزوماً به سمت ملّت ايران نيست؛ يا بعكس. 🔺شهيد عزيز ما، شهيد سليمانى، ثابت كرد كه هم ميتوان ملّى‌ترين چهره‌ى كشور بود، هم ميتوان امّتى‌ترين چهره‌ى كشور بود؛ در آنِ واحد «ملّى‌ترين» و «امّتى‌ترين» بود. 🔺«#ملّى‌ترين» بود؛ از كجا معلوم‌؟ از تشييع جنازه‌ى او! كدام اجتماع را ما در اين سالهاى متمادى در دوران انقلاب -كه دوران اجتماعات عظيم است- داريم مثل تشييع ده‌هاميليونىِ شهيد سليمانى‌؟ اينها چه كسى بودند؟ ملّت، اين است ديگر. ملّت را در توهّمات كه نميشود تصوير كرد؛ ملّت اين واقعيّت موجود است. ده‌ها ميليون [نفر] اين مرد را بعد از شهادتش تشييع كردند؛ پس ملّى‌ترين است. 🔺«#امّتى‌ترين» هم هست به خاطر اينكه در اين دو سال، نام و يادِ روزافزون او در دنياى اسلام، نفوذ بيشترى دارد پيدا ميكند. مرتّباً نام شهيد سليمانى و ياد شهيد سليمانى در دنياى اسلام دارد تكرار ميشود، و دائم دارد افزايش پيدا ميكند؛ اين را انسان دارد مشاهده ميكند و ميبيند. حقيقتاً مظهر صدق بود: «صَدَقُوا مٰا عٰاهَدُوا اَللّٰهَ عَلَيْهِ‌.» 📚 بيانات آیت الله خامنه ای در ديدار اعضاى ستاد بزرگداشت و خانواده‌ى شهید سليمانى، 11/10/1400. 📌پ.ن: ▫️یکی از مباحث مهم جامعه شناختی، بحث «نمادها و اسطوره‌های اجتماعی» است. شهید سلیمانی به عنوان یکی از مصادیق بارز آن، فراتر از کارکردهای نظامی و سیاسی‌اش، میتواند تبدیل به «#نماد_وحدت‌بخش_هویت» در جامعه ایران و امت اسلامی بشود. رهبر انقلاب نیز با تأکید بر همین مسئله، ایشان را در آنِ واحد، هم ملی‌ترین میداند، هم امتی‌ترین. ▫️اساسا مفاهیم «امت» و «ملت»، در تقابل با هم نبوده و قابل جمع‌اند. «امت» اشاره به پیکره‌ معنوی و تاریخی مسلمانان جهان دارد، در حالی که «ملت»، تجسم عینی و محلی همان باورها در قالب جغرافیای اجتماعی و سیاسی معین است. ▫️ایران امروز، نه تنها یک واحد ملی با تاریخ مستقل است، بلکه به‌عنوان یک ملت اسلامی با مأموریت تمدنی نیز شناخته می‌شود. بنابراین، هر نوع دوگانه‌سازی بین «ملت» و «امت»، به‌نوعی انکار واقعیت پیچیده‌ و در‌هم‌تنیده‌ «هویت ایرانی-اسلامی» است. لذا خروجی این دوگانه انحرافی، چیزی جز تفرقه و تخریب #انسجام_اجتماعی نخواهد بود. 📳 https://eitaa.com/daroshefaenarjeskhatoon313

💠 «فرصت‌سوزی» یا «فرصت‌جویی»؟! 1️⃣ پرده اول: فرصت‌سوزی 🔺#طرِمّاح بن عَدى که خود را به کربلا رسانده بود نقل میکند: با امام حسین(ع) وداع کردم و به ایشان گفتم: خدا شرّ جن و انس را از شما دور بگرداند. من از کوفه برای خانواده ام آذوقه ای خریداری کرده ام و خرجی آنها، پیش من است. من می روم و آذوقه آنها را می رسانم و بعد به سوی شما باز می گردم. وقتى آمدم، به خدا كه از جمله ياران شما خواهم بود. 🔺حضرت فرمود: اگر قصد یاری ما را داری، #شتاب کن، خدا تو را رحمت کند! (قالَ‌: فَإِن كُنتَ فاعِلاً فَعَجِّل رَحِمَكَ اللّهُ‌!) طرماح میگوید: از این سخن امام دانستم که از کار آن افراد نگران است که به من میگوید شتاب کنم. وقتی نزد خانواده ام رسیدم و آذوقه شان را دادم، به آنها وصیت و سفارش هایی کردم. آنها گفتند: این بار رفتار تو با قبل، متفاوت است. هدف و قصدم را برای آنها بازگو کردم و از راه بنی ثُعَل حرکت کردم، اما وقتی به عُذَيب الهِجانات رسیدم، خبر #شهادت حسین(ع) را شنیدم و از همانجا بازگشتم. 2️⃣ پرده دوم: فرصت‌جویی 🔺#هفهاف بن مُهَنَّد، وقتی از قیام امام حسین(ع) آگاه شد، از بصره به سمت حضرت حرکت کرد اما زمانی به کربلا رسید که سیدالشهدا شهید شده و لشکر دشمن به سمت خیمه ها حمله ور شده و اموال خاندان پیامبر را به غارت میبرد. 🔺هفهاف وقتی با این صحنه مواجهه شد، شمشیر از نیام بیرون کشید و همچون شیر غرّان بر آنها یورش برد و دلیرانه جنگید و هر کس به او نزدیک میشد را از دم تیغ میگذراند تا آن که جمع زیادی از آنها را به هلاکت رساند و خودش مجروح شد. در نهایت نیز سپاه عمر بن سعد او را محاصره کرده و به شهادت رساندند. 🔺ماجرای #حر نیز دقیقا همینگونه بود. کسی که هرچند دیر به سپاه حق پیوست، هرچند که فرصت هایی را سوزانده بود، اما در روز عاشورا به خود آمد و از خطای خود توبه کرده و از فرصت پیش آمده استفاده نمود و خود را به کاروان عاشوراییان ملحق کرد. 📌پ.ن: ▫️این دو روایت تاریخی، اگرچه در ظاهر، گزارشی متعلق به گذشته‌اند، اما در حقیقت، آیینه‌ای از دو گونه کنش انسانی‌ و نشان دهنده دو موقف انسانی و اجتماعی اند: ▫️یکی، انسان #فرصت‌شناس که در بزنگاه‌ها مسئولانه عمل می‌کند، و دیگری، انسان #فرصت‌سوز که به‌واسطه تردید، تعویق یا دل‌مشغولی‌های شخصی، از نقش‌آفرینی به لحظه، بازمی‌ماند. ▫️امیرالمومنین(ع) فرمود: «الفُرصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ‌، فانتَهِزُوا فُرَصَ الخَير» فرصت، چون ابر مى‌گذرد. پس، فرصت هاى خوب را غنيمت بشمريد. [نهج البلاغه، حکمت21] ▫️امام صادق(ع) فرمود: به هر كس فرصتى دست دهد و او به انتظار بدست آوردن #فرصت_كامل، آن را تأخير اندازد، روزگار همان فرصت را نيز از او بربايد؛ زيرا كار ايّام، ربودن است و شيوۀ زمان، از دست رفتن. (مَنِ انتَظَرَ بمُعاجَلَةِ الفُرصَةِ مُؤاجَلةَ الاستِقصاءِ سَلَبَتهُ الأيّامُ فُرصَتَهُ‌؛ لأنّ مِن شَأنِ الأيّامِ السَّلبَ‌، و سَبيلُ الزَّمَنِ الفَوت)[تحف العقول، ص381] ▫️جامعه‌ در بزنگاه‌های تاریخی، نیازمند کسانی است که بتوانند از #اولویت‌های_شخصی عبور کرده و به #مسئولیت_جمعی تن دهند. ▫️طرماح، مردی آگاه و خوش‌نیت بود، اما در لحظه‌ای که باید تصمیم می‌گرفت، مسئله‌ای فرعی را بر مسئله‌ای مهم و تاریخ ساز ترجیح داده و از جبهه حق بازماند. ▫️در مقابل، حر دیر به سپاه حق ملحق شد، هفهاف دیر رسید، اما وقتی رسید، «خروج از انفعال» را انتخاب کرد. حر وقتی به سپاه حق پیوست که کار از کار گذشته بود، هفهاف حتی در زمانی رسید که پرچم قیام افتاده بود، اما به جای نشستن و حسرت خوردن، برخاست، شمشیر کشید و جان داد، اما آنها نشانه شدند؛ نشانه‌ای از اینکه تا دیر نشده، هنوز می‌توان #تاریخ‌ساز بود، حتی آنگاه که در ظاهر همه چیز از دست رفته است. ▫️ایران امروز، پس از نبرد جانانه با رژیم صهیونی، وارد یکی از بی‌سابقه‌ترین مراحل «وحدت ملی» و «#انسجام_اجتماعی» شده است. در روزهایی که امنیت و عزت، نه در سخن که در میدان اثبات شده و این ملت گام به گام به یک هویت تمدنی نزدیک‌تر می‌شود. لذا باید از این #فرصت_ناب استفاده کرد، نه اینکه با طرح مباحث فرعی، این سرمایه را آب کرد. ▫️امروز، جامعه ما بیش از همیشه نیازمند «#حر»ها و «#هفهاف»‌هاست؛ ▫️اما اگر «#طرماح‌وار» این فرصت را صرفاً به تماشا یا تعویق بسپاریم و یا حتی با دستان خود تخریب کنیم، ممکن است فردا حتی فرصتِ تماشا را نیز از کف داده باشیم. 📳 https://eitaa.com/daroshefaenarjeskhatoon313