عروس👰‍♀ عروس وام‌واژه‌ای از عربی است و برابر فارسی آن وِیو، وَیوگ یا بَیوگ است و به جشن ازدواج هم جشن بیوگانی گفته می‌شود.در میان زبان های ایرانی، زبان های زازاکی (ویو، ویوه)، تاتی (ویه) و تالشی (ویو) این واژه را حفظ کرده اند. ایران‌دخت مهرپرور در نوشته‌ای در روزنامهٔ امرداد می‌نویسد: واژگانی مانند عزیز و عروس پارسی بوده‌اند. پیشوندهای ا و ان در ایران باستان برای منفی کردن به‌کار می‌رفته. برای نمونه واژهٔ ژیژ به چشم ناخشنود بوده که عکس آن اژیژ بوده و برای فهم اعراب تبدیل شده به ازیز و سپس عزیز. برای واژهٔ عروس نیز چنین تعبیری وجود دارد. کلمه اروس(با الف) در زبان اوستایی که نیای زبان ایران است، سه ریشه دارد سپید ، زیبا و راست و طبق نظریه برخی زبان شناسان در عربی از این کلمه وام گرفته شده است. پیو معادل فارسی این واژه است. به عروسی نیز پیوگانی می‌گویند. این واژه در زبان تالشی و دیگر زبانان مرتبط با فارسی همچنان محفوظ است. در لری به عروس ' بئوک' گفته می شود و مراسم عروسی در بین قوم لر با آداب و رسومات خاص خود برگزار می شود. منابع: ربانی، فرهنگ فارسی به فارسی سعدی. #قصه_داشت #ریشه_کلمات جملات ادبی🧑‍🌾 خاطرات مدرسه 👣 داستانهای مرتبط با مدرسه 🏠 در کانال داستان مدرسه ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

تُخس! این واژه منسوب به ساکنین ناحیه تُخس در شرق قرقیزستان است. آنها مردمانی چادرنشین بودند که با گله‌های خود ییلاق- قشلاق می‌کردند. سبکتکین مؤسس سلسله غزنویان به اسارت آنها درآمد و در بازار برده‌فروشان چاچ فروخته شد. تخس در اصطلاح به فردی که تا به مقصود خود نرسد دست بر نمی‌دارد اطلاق می‌شود و گاه به شخص سرکش و پرسروصدا نیز گفته می‌شود. #قصه_داشت جملات ادبی🧑‍🌾 خاطرات مدرسه 👣 داستانهای مرتبط با مدرسه 🏠 در کانال داستان مدرسه ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh