است که مادون “ادبیات عامه پسند” قرار می گیرند. اگر منطق زرد نویسی را در نظر اوریم یعنی انچه موجب می شود ادبیات از تعهد اخلاقی، انسانی، دینی و آرمانی اش فاصله گیرد و تجربیات نادرست و غیر سازنده را به جای تجارب ارزشمند زندگی در اختیار مخاطب قرار دهد، در می یابیم مسئله مندی ما به ادبیات زرد در طول سالهای گذشته به دلیل غلبه ذهنیت فرم گرا نوعا با محوریت “فرم” و مراتب عالی و دانی ان شکل گرفته است. به تعبیری اثار منحط ادبی را که از برخی جنبه های ادبی برخوردار بوده اما منطق سستی داشته یا دست به قلب واقعیت زده اند جزو مصادیق ادبیات زرد شمرده نمی شوند و اصطلاح مجزایی برای انها تاسیس یا جعل نشده است. در حالی که اسیب رسانی انها -اثار زرد واجد وجوه فنی- به مراتب عمیق تر از اثار مطرح ادبیات زرد است. به این دلیل که این گونه اثار بدون انها برچسب ادبیات زرد به انها نشسته باشد با پیش فرض حرفه ای بودن و جدی بودن خوانده می شوند. دیگر انکه به واسطه برخورداری از برخی ظرفیت های ساختاری بر ذهن و جان مخاطب می نشینند ان هم مخاطبی که خود را کتاب خوان و ادبیات دان می داند. زمانی که در مفهوم ادبیات زرد به واسطه منطق و روح حاکم بر ان توسعه می دهیم، می توانیم دامنه ان را به برخی نمونه هایی که اتفاقا به عنوان ادبیات “حرفه ای” شناخته می شوند بگسترانیم. اینجا میدانی است که ارکانی چون پژوهش و نقد و اموزش به صورت فعال این روح فرسوده را به کالبد ادبیات می دمند. اینجا می توان از پژوهش زرد، نقد زرد و اموزش زرد ادبیات داستانی یاد کرد. این سه مقوله و دریافت مولفه های ادبیات زرد در انها خود نیازمند تاملات و جستجوهای فراوان است. به عنوان مثال، در طول سالها بخشی از بدنه باصطلاح جدی ادبیات داستانی خود را ذیل و تابع جریانها و مکاتب ادبیات داستانی جهانی -خاصه غرب- تعریف کرده است. بدون انکه در شرایط فرهنگی و تاریخی اثار داستانی ان دیار زیست کرده باشد و ان را فهم کرده باشد. این از خود بیگانگی، نشاختن خود و نشناختن دیگری، حرکتی بی سرانجام را رقم زده است که در بهترین صورت نسخه های غیر اصیل و دست دوم و ترجمه ای و غیر هویتی را در ادبیات داستانی معاصر پدید اورد. این همان اندیشه وابسته ای است که از مجامع دانشگاهی و اثار ترجمه ای غربی اشراب می شود. در مجموع لازم است “ادبیات زرد” از “ادبیات عامه پسند” تفکیک شده و ادبیات عامه پسند به عنوان یک واقعیت اجتماعی و فرهنگی و درجه ای از مراتب مواجه با ادبیات تئوری پردازی و ساختار بندی شود. از سوی دیگر لازم است با نگاهی فراگیر، روح حاکم بر ادبیات زرد فهم شده و دامنه رسوخ ان به ساحت های دیگر ادبیات از جمله پژوهش، نقد و اموزش شناسایی شود. این همه مقدمه ای برای مسئله مندی ما به مقوله “ادبیات زرد” خواهد بود. https://iict.ac.ir/2023/07/azard/

اندیشکده ادبیات پایداری مجموعه ای علمی،ادبی،فرهنگی،و اندیشه محور است که در حوزه ایده پردازی تصمیم سازی و ساماندهی حوزه ادبیات انقلاب اسلامی با بهره مندی از سرمایه نخبگان و فعالان عرصه فرهنگ ادبیات و هنر اسلامی فعالیت می‌کند و اجزای جامعه علمی ادبیات پایداری را با رویکرد فرهنگی در راستای تحقق اهداف انقلاب اسلامی مرتبط می‌سازد تلاش عالمانه و پژوهشگرانه در جهت تحکیم ترویج و اعتلای فرهنگ و ادب پایداری محور اصلی فعالیت اندیشکده ادبیات پایداری حوزه هنری انقلاب اسلامی است. علاقه مندان می‌توانند برای آگاهی از فعالیت های اندیشکده ادبیات پایداری در کانال زیر عضو شوند https://eitaa.com/andishkadehpaidary

بازنشر یادداشتی درباره سفر برخی نویسندگان به بلگراد 1396