همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی به کسی جمال خود را ننموده ای و بینم همه جا به هر زبانی بوَد از تو گفت وگویی همه خوش دل ند، مطرب بزند به تار، چنگی من از آن خوشم که چنگی بزنم به تار مویی چه شود که راه یابد سوی آب، تشنه کامی چه شود که کام جوید ز لب تو، کام جویی بشکست اگر دل من، به فدای چشم مستت سر خمِّ می‌سلامت، شکند اگر سبویی همه موسم تفرّج به چمن روند و صحرا تو قدم به چشم من نِه، بنشین کنار جویی بنموده تیره روزم، ستم سیاه چشمی بنموده مو سپیدم، صنم سپیدرویی نظری به سوی «رضوانی» دردمند مسکین که به جز درت ندارد نظری به هیچ سویی #رضوانی_شیرازی همان #فصیح_الزمان_شیرازی