💢آنکارا در قفقاز چه می‌خواهد؟ از زمان شکل‌گیری ترکیه نوین، حمایت از تُرک‌های جهان در رأس اولویت سیاست ترکیه در جامعه بین‌المللی تبدیل شد. ضرورت ترویج زبان و فرهنگ تُرکی و نگاه به ترکیه بعنوان حامی و مادر تمام تُرک‌ها، در رأس اولویت سیاست خارجی ترکیه قرار گرفت. فروپاشی اتحادجماهیرشوروی و حضور میلیون‌ها تُرک تبار در قفقاز، آسیای مرکزی و شرق اروپا، زمینه مساعدی را برای نفوذ ترکیه در این مناطق فراهم آورد. ضعف مفرط حکومت مرکزی روسیه، زمینه را برای نفوذ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ترکیه در جمهوری‌هایی نظیر آذربایجان، ترکمنستان، قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان فراهم آورد. تلاش برای دست‌اندازی و مداخله در برخی جمهوری‌های خودمختار درون روسیه نظیر چچن، تاتارستان، اینگوش و... نیز در خلال دهه‌های گذشته دور از چشم آنکارا نماند. ناکامی حزب اردوغان در انتخابات اخیر موجب پیوند و ائتلاف حزب عدالت و توسعه با حزب تندرو و ملی‌گرای حرکت ملی شد. همین مسئله موجب گردید تا ترکیه بیش از هرزمان به ترویج اندیشه‌های قومی در این کشور و در سطح منطقه بپردازد. بالارفتن قدرت اقتصادی ترکیه و موقعیت منحصر بفرد ژئوپلتیک این کشور دست به دست هم داده و تا بدانجا رفته که ترکیه به تعریف منافع خویش در هزاران کیلومتر دورتر بپردازد. خشم آنکارا در برابر پِکَن بدلیل سختگیری حکومت جمهوری خلق چین علیه تُرک تباران سین‌کیانگ را می‌توان از جمله مصادیق رویکرد جدید قلمداد نمود. دامنه توسعه طلبی و زیاده‌خواهی ترکیه تا بدان جا پیش رفته که این کشور کوشید در خلال نبرد میان اوکراین و روسیه بر سر جزیره کریمه نیز به میدان آمده و بدلیل حضور اقلیت تاتار در این منطقه خودمختار، به اتخاذ سیاست‌های ضدروسی مبادرت ورزیده و خود را حامی اوکراین نشان دهد. حمایت از تُرک‌تباران مستقر در قبرس و حضور نظامی ترکیه در شمال این کشور، مجادله مکرر آنکارا با یونان بر سر این مسئله، ادعاهای آنکارا مبنی بر موقعیت و منافع ترکمان‌های کرکوک و شمال عراق و همچین ترکمانان سوریه و تأسیس تیپ سلطان‌مراد در همین زمینه، حمایت لجستیکی و نظامی از آذربایجان در برابر ارامنه در خلال دهه‌های اخیر از جمله اقدامات ترکیه در این راستا بوده که در طول ۲ دهه گذشته و با قدرت‌گیری حزب عدالت و توسعه در این کشور، رنگ و لعاب #اسلام_اخوانی نیز بدان افزوده شده و آنکارا با اتکا بر مشی همزمان تُرکی-اخوانی، در راستای تأمین مصالح خویش کوشیده است. با بالا گرفتن جنگ اخیر در قره‌باغ میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان که به گواه ناظرین بین‌المللی، ترکیه نقش بسزایی در تهییج باکو در این باره ایفا نموده است، آنکارا در کنار حمایت‌های بی‌چون چرای لفظی، مالی و نظامی از باکو، مبادرت به اعزام هزاران تروریست و شبه نظامی سوری و غیرسوری به منطقه نموده است. 💢بالا گرفتن تنش‌ها میان مسکو و آنکارا برآورد تحولات تاریخی در منطقه گواه آن است که کشمکش میان ترکیه و روسیه بر سر نزاع‌های منطقه‌ای، قدمتی قریب به یک سده دارد. با این حال و از زمان فروپاشی شوروی، دست اندازی تُرک‌ها بر مناطقی که پیشتر جزوی از خاک شوروی بوده‌اند، بر تشدید نزاع‌ها میان طرفین افزوده است. وقوع جنگ داخلی در سوریه و حمایت صریح دولت ترکیه از مخالفین نظامی دولت سوریه و تلاش برای اسقاط دولت اسد به عنوان متحد کلیدی روس‌ها در شامات، دامنه تنش‌ها را به نحو چشمگیری افزایش داد تا آنجا که ۲ کشور را در آستانه رویارویی نظامی جدیدی قرار داد. هدف قراردادن جنگنده سوخو روس‌ها توسط پدافند آنکارا می‌رفت تا زمینه جنگی گسترده را در منطقه کلید زند و اگر نبود عذرخواهی سریع اردوغان، موازنه قدرت در منطقه دچار تحولی شگرف گشته بود. دامنه رویارویی میان ترکیه و روسیه اما محدود به آسیای مرکزی، قفقاز، شرق اروپا و شامات نمانده و طرفین در جدیدترین منازعه به حمایت از یکی از طرفین درگیر در لیبی مبادرت ورزیده‌اند. دولت مسکو همسو با مصر، امارات و سعودی به حمایت نظامی و همه جانبه از دولت ژنرال حفتر در شرق لیبی پرداخته و دولت ترکیه با حمایت قطر بسان متحد فائز سراج در منطقه ظاهر شده است. مناسبات گسترده اقتصادی میان آنکارا و مسکو از جمله خرید گاز روسیه از سوی ترکیه و عبور خطوط لوله‌های انرژی روسیه از خاک ترکیه در کنار حضور میلیون‌ها گردشگر روس در سرزمین ترکیه در کنار روابط عمیق اقتصادی موجب شده تا کنون جدال فی‌مابین به یک درگیری تمام عیار تبدیل نشود، با این حال و باتوجه به اهمیت فوق استراتژیک قفقاز برای روس‌ها، احتمال جدال طولانی میان طرفین از چشم ناظرین بین‌المللی دور نمانده است. ادامه دارد... ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist