◆◇◆◇ اربعین، میعادگاه عاشقان ◇◆◇◆ 🏴(عمود 614) ♦️«این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است»؛ 💠یعنی یک دنیا پیام ژرف و عمیق که در قالب جمله کوتاه می‌خواهد عظمتی را به تصویر بکشد 💠یعنی شکوه عشق به معبود بی‌همتا 💠یعنی تواضع و خشوع در برابر ذات اقدس الهی 💠یعنی به وسعت یک تاریخ اتفاقات مجاهدانه و حق طلبانه توسط امام حسین(ع). 🏴(عمود 615) 🔺به راستی: «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟» 🔺آیا کسی هست که بتواند حقیقت او را معرفی کند؟ 🔺آیا کسی می‌تواند در آسمان بندگی خداوند مهربان، بلندتر از او پرواز نماید؟ 🔺آیا کسی هست که او را آنچنان که در آسمانها می‌شناسند، برای زمینی‌ها هم معرفی کند؟ امام حسین(ع) سبط پیامبر(ص)، فرزند ساقی کوثر و زهرای اطهر، کشتی نجات، آیه تطهیر، اسم با مسمای آزادگی و اشتیاق بندگی، قتیل‌العبرات، و معنای حج، کعبه، زمزم، منا و عرفات است. با ولادت آن حضرت، آسمانیان پر و بالشان را به وجود مطهرش از آتش و خشم نجات بخشیدند و با شهادتش زمینی‌ها این مجال را یافته‌اند که وجود خود را در دریای وجودش شستشو دهند تا با اشک، اقامه عزا، احیای ارزش‌ها و حتی با بردن نامش، از هرگونه پلیدی و پلشتی رهایی یابند و در قیامت از رستگاران باشند. اکنون و قرن‌ها بعد از شهادت امام مظلوم، هر ساله و در هنگام اربعین حسینی، دریای عظیم انسانیت به سوی کربلا جاری می‌گردد و همنوا با فراز و فرود امواج، تنها یک جمله می‌گوید: «امیری حسین و نعم الامیر». 🏴(عمود 616) مولای ما...! بعد از ظهر آن روز را به خاطر دارید؟... ساعتی قبل از آن که «سر» بدهید، ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر دادید. وقتی صدایتان در فضای غم گرفته کربلا پیچید، شیطان انگشت حیرت به دهان گزید که فرزند رسول خدا را چه می‌شود؟ ❓چه کسی را به یاری می‌طلبد!؟ ❓یارانش همه به خون غلطیده‌اند و در آن سو دشمنانش با شمشیرهای آخته به ریختن خونش ایستاده‌اند. پس، حسین(ع) روی سخن با که دارد؟ ❓و در این صحرای داغ و تب‌دار، کدام لبیک را انتظار می‌کشد!؟ ❓همه در حیرت بودند که فرزند زهرا(ع) با که سخن می‌گوید و کدام جماعت را به یاری می‌طلبد!؟ اینجا کسی نیست! شیطان و حرامیان نمی‌دانستند که کربلا، سرزمینی است به پهنای همه سرزمین‌ها و عاشورا، روزی است به درازای همه روزها. آنها نمی‌دانستند که #کربلا_آغاز_راه است و #عاشورا_شروع_ماجرا. 🏴(عمود 617) «کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا»؛ یعنی اگر چه قبله در کعبه است، اما «فاینماتولوا فثم وجه الله». برای کشف کربلا باید به شوری دست یافت که تنها با حب به امام ظهور می‌کند. 🏴(عمود 618) در اولین اربعین، جابربن عبدالله انصاری که همراه عطیه به زیارت مرقد امام حسین(ع) و صاحبش رفته بود، ذکر مصیبت شنیدنی است: سلام کرد؛ آن هم سلام دوستانه. بعد همانطور که اشک می‌ریخت ناگهان با صدای بلند گفت: حبیبی! یا حسین! محبوبم! عزیزم! حسینم! چرا جابرت، غلامت، نوکر قدیمی‌ات به تو سلام می‌کند و جواب سلامش را نمی‌دهی!؟ بعد خودش جواب داد: جابر چه میگویی!؟ آیا نمی‌دانی با حبیبت حسین(ع) چه کردند!؟ آیا نمیدانی میان سر حسین(ع) و تن او جدایی انداختند!؟ آرشیو تخصصی #اربعین_حسینی http://eitaa.com/joinchat/2759458840C34e0bad5d1 دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist