🍃🌸 💠این تدبیر #شهید_غیوراصلی ، علاوه بر مأیوس کردن عراق از اشغال اهواز و شکست طرح صدام برای سقوط خوزستان، روش دفاعی نوینی را برای مقابله با ارتش صدام را برای تمام دوران دفاع مقدس به نیروهای سپاه و ارتش آموزش داد به گونه ای که این روش در تمام دوران دفاع مقدس روش غالب و تاکتیک اصلی ارتش و سپاه اسلام بود. ⤵⤵

💠در غروب روز عملیات، هنگامی که شهید به همراه سه نفر از همرزمان خود برای شناسایی مواضع جدید دشمن و طرح ریزی تهاجم بعدی در منطقه عملیاتی سوسنگرد در حال تردد بود، مجروح گردید و پس از انتقال به اهواز، در بیمارستان به فیض #شهادت نائل گردید. @defae_moghadas2

🍃🌸 #سردار_شهید_علی_غیور_اصلی🕊🌹 صراحت بیان داشت، توصیه او همیشه این بود: «مواظب باشید خطر همیشه همه جا است، فقط با انسان و مومن واقعی دوستی کنید و از افراد بی اعتقاد دوری کنید». @defae_moghadas2 🍃🌸

❣ 🔻 من با تو هستم 1⃣2⃣ خاطرات همسر سردار شهید سید جمشید صفویان سید جمشید را صدا کردم و آمد داخل. وقتی که صدای قلب بچه را شنید آنقدر کيف کرد و لذت برد که مرتب می گفت: «حیف... حیف که یک ضبط همراهمون نیست که صداش رو ضبط کنیم.» کم کم زمان تولد بچه رسیده بود؛ اما خبری از وضع حمل نبود. طبق چیزی که دکتر گفته بود از زمان تولد بچه چند روزی گذشت اما هیچ آثاری از درد و وضع حمل نبود. رفتم دکتر. گفت که طبیعی است و مشکلی وجود ندارد. یک هفته بعد، یعنی دقیقا شب تولد امام رضا (ع) بود که درد به سراغم آمد. مادر سید جمشید پرسید: «ناراحتی؟! وقتش شده؟!» گفتم: «نمیدونم.» خب، بچه ی اولم بود و تجربه ای نداشتم. فرستادند دنبال سید جمشید. از مسجد آمد خانه و پرسید: «خبری شده؟» گفتم: «بله مثل این که بچه میخواد به دنیا بیاد. یواش برو ماشین رو روشن کن بریم دنبال مادرم بعد بریم بیمارستان.» با لبخندی که روی لبش گل انداخته بود به جای ماشین رفت توی آشپزخانه. حالا من به او گفته بودم یواش که کسی متوجه نشود ولی او با یک قابلمه و یک کفگیر از آشپز خانه بیرون آمد. هی میزد به قابلمه و بلند بلند می خواند: «ايها الناس! بچه ام داره به دنیا میاد..." اخلاقش طوری بود که بعضی مواقع عین بچه ها شوخ و بازیگوش میشد و بعضی مواقع هم چنان پخته و سنگین حرف می زد و رفتار می کرد که احساس می کردی پیرمردی ۶۰- ۷۰ ساله است. من که از خجالت خیس عرق شده بودم گفتم: «عجب آدمی هستی! اگه میخوای برو توی بلندگوی مسجد اعلام کن! حالا خوبه بهت گفتم کسی نفهمه!» اما چنان از خود بی خود شده بود که گوشش بدهکار این حرفها نبود. سوار ماشین شدیم و به طرف بیمارستان حرکت کردیم. در بین راه هم نطقش باز شده بود و مرتب حرف می زد. می گفت: «این تویوتاها عجب ماشینی هستن! یکی را میبرن دیگه برنمی گردونن! یکی رو هم میبرن و دو تا بر می گردونن! " با شور و شوقی که داشت گفت که فردا می خواهم با لباس نظامی بیام دنبالتان. گفتم: «نه بابا! این کار رو نکنی.» در بیمارستان بستری شدم. هفدهم مرداد ۶۳، یعنی دقیقا روز تولد امام رضا (ع) دخترمان متولد شد. سید جمشید، صبح با یک دسته گل بزرگ و یک دوربین به بیمارستان آمد. آنقدر عکس گرفت و اظهار شادی کرد که انگار سال هاست که بچه دار نشده ایم. در فضای آن زمان و بخصوص با وضعیت موشک باران دزفول این کارها معمول نبود. یکی از پرستارها گفت: «به سن و قیافه تون نمیخوره که مدت زیادی باشه که ازدواج کرده باشید! چند ساله که بچه دار نشدید؟!» گفتم: «نه بابا! ما تازه ازدواج کردیم ولی خب بچه ی اولمونه... خوشحاله دیگه!» از اینکه برخلاف پیش بینی دکتر، بچه مان دیرتر و دقیقا روز تولد امام رضا(ع) متولد شده بود خیلی خوشحال بود. می گفت: «حالا درسته که نشد بریم مشهد و اونجا به دنیا بیاد ولی ببین! الحمدالله دقیقا روز تولد امام رضا (ع) به دنیا اومد." روز بعد، از بیمارستان مرخص شدم. مرا به خانه بردند و سید جمشید هم بیرون رفت و ساعتی بعد با شناسنامه برگشت. نامش را زهرا گذاشته بود. " برخلاف ما که این قدر خوشحال بودیم بعضی ها که می آمدند منزلمان طور دیگری حرف می زدند و به شکلی اظهار تأسف می کردند که بچه، دختر است. وقتی که سید جمشید آمد، من داشتم گریه می کردم. پرسید: «چی شده؟! چته؟ گفتم: «فلانی و فلانی اومدن پیشم. می گفتن غصه نخوری که دختر آوردی!» با حالت تعجب پرسید: «چرا؟! مگه دختر آوردن غصه داره؟!» از این برخوردها خیلی ناراحت شد و گفت: «خداوند رحمتی به ما داده. تو که خودت میدونی برای من دختر و پسر هیچ فرقی نمی کنه. تازه من خیلی هم خوشحالم. بعضی ها هنوز در جاهلیت هستند. کوته فکرند. شما به این حرفا توجه نکن.» خیلی به این دختر علاقه داشت. از تمام مراحل زندگی اش مدام عکس می گرفت. هر وقت که بیرون می رفتیم زهرا توی بغل او بود. بعضی وقتها که پدرشوهرم همراهمان بود، به سید جمشید تذکر می داد که بچه را بده به مادرش. این را بد می دانست که بچه بغل مرد باشد. شب ها که بیدار میشدم تا به بچه شیر بدهم یا کارهایش را انجام بدهم او هم بیدار میشد و می نشست کنارم. می گفتم: «خب، تو برو بخواب. تو برای چی بیدار میشی؟» می گفت: «نه! بالاخره کنار شما می مونم که اذیت نشی!» و تازهرا بیدار بود او هم نمی خوابید. همراه باشید با قسمت بعد 👋 @defae_moghadas ❣

ahvazi: #فردا‌استادیوم‌آزادی #دیداربارهبرانقلاب ♥️ مآهَمہ سربـآز توإیم ائ همہ ئ جان و تن هم بہ فداےِ تو و هم جــان بہ فداےِ وطن 🍃😍 #اجتماع‌دشمن‌شکن 👊

جان می‌دهم ازحسرتِ دیدار تو چون #صبح باشد که چو خورشیدِ درخشان☀️ به در آیی #صبحی_مبارک_است_نظر_برجمال_دوست🌷 #صبحتون_شهدایی 🌹🍃🌹🍃

🔹دیدید هنوز عشق لشکر دارد   🔸دیدید که این قافله رهبر دارد  🔹ای مانده نهروانی عهد شکن  🔸این ملک علی مالک اشتر دارد 💠 اجتماع صدها هزار بسیجی در سراسر کشور و تجدید بیعت با رهبرانقلاب

🍃🌸 #شهید_علی_عبداللهی🕊🌹 جوانی غیرتمند و دلیر و گمنام از اهواز که چون اولین گلوله های دشمن به تن زخمی میهنش شلیک شد ،تاب نیاورد و با دیگر جوانان مسجد محل به جبهه های دفاع از حق شتافت و از اولین گمنامان شهید دفاع مقدس شد .جسم و روحش با هم از این دارفانی پرکشید و هرگز به خانه برنگشت. @defae_moghadas2

🍃🌸🕊 اگر چه 16 یا 17 سال بیشتر نداشت ، ولی در مردانگی و مروت زبانزد بود. از خصوصیات بارز این بزرگوار عطوفت و مهربانی بود ، به شغل تعمیریخچال اشتغال داشت ، و اگر برای تعمیر یخچال به منزل کسی میرفت و متوجه میشد که وضعیت مالی خوبی ندارد ،مزدی نمیگرفت و بعد از شهادتش معلوم شد که دست نیازمندان را میگرفته و چند خانواده را کمک رسانی می کرده است. بسیار مومن و متدین و ساده زیست بود ، با اینکه تمکن مالی داشت ،فرش اتاقش زیلو بود و بسیاری از روزها را روزه می گرفت . محل شهادتش سوسنگرد است و تاکنون اثری از پیکرش به دست نیامده و همچنان در جوار خانم حضرت زهرا سلام الله گمنام و غریب به سر می برد. از او وصیت نامه ای به جا نمانده ولی وصف اوصاف متعالیش راهگشای ما و آیندگان خواهد بود. #شهید_علی_عبداللهی🕊🌹 🌷یادش گرامی و راهش پررهرو باد🌷 @defae_moghadas2