وقتایی که نمی‌دونی چته، درد می‌کشی و منشا درد رو پیدا نمی‌کنی، مث جیرجیرک که شب تا صبح جیغ می‌کشه و هیچ‌وقت نمی‌بینیش، وقتایی که دلت عجیب یک نفری رو می‌خواد که اصلا نمی‌دونی طرف کی هست، انقدر می‌دونی که اون یه موجود خیالیه که همه‌ی چیزایی که تو دوست داری رو یکجا توی وجودش جمع کرده، وقتایی که مثل ساعت 12 ظهر تابستونه آدمه روزه دار دلت یه لیوان آب خنک می‌خواد، وقتایی که دلت واسه بابابزرگ خدابیامرز تنگ می‌شه، که نگات کنه بگه چیه ببم، نبینم دلت گرفته باشه و بیاد بشینه کنارت و بی‌عجله و سر صبر باهات حرف بزنه. وقتایی که یاد اولین عشق زندگیت میفتی که همیشه هم یکطرفه بوده و روزگارت رو سیاه کرده. وقتایی که فکر می‌کنی آخرین باری که از ته دل خندیدی چه وقت بوده. وقتایی که دلت رفیق می‌خواد که بیاد بگه نترس من باهاتم و «راست بگه» وقتایی که خواب آشفته می‌بینی و بیدار می‌شی میگی آخی خدا رو شکر خواب می‌دیدم. وقتایی که منتظری تا اون زنگ خاص مخاطب خاص موبایلت رو بشنوی. وقتایی که ابری می‌شه و نمی‌باره وقتایی که بی ابر و باد تا نصف شب می‌باری. وقتایی که نمی‌دونی خوبه یا بد، درده یا عشق، اون لحظه رو یه جایی یادداشت کن، زیرش بنویس الان خودم بودم، خود خودم بی‌نقاب... #حمیدرضا_داودی 🖇@del_tangiha❗️