انتشار گسترده جعلیات ادبی واقعا غم‌انگیز است و من واژه دیگری برای توصیفش نمی‌شناسم. به روزهای آینده فکر می‌کنم، روزگاری که شعرهای اصیل و مفاهیم والا در لایه‌های انبوه کلمات زرد و افکار سطحی دفن شوند. روزی که چیزی از میراث یگانه ما باقی نمانَد. اگر فکر می‌کنید اغراق می‌کنم، نام مولانا را در بخش تصاویر گوگل جست‌وجو کنید، آن وقت خواهید دید که جز چند مورد معدود، هر چه هست جعلیات است و جعلیات. البته جعلیات دیگر فقط به فضای مجازی محدود نمی‌شود، این سرطان در همه‌جا ریشه دوانده، کتاب‌های درسی و چاپی، برنامه‌های تلوزیونی، آلبوم‌های موسیقی و حتی تابلوهای دست‌فروشان خیابان انقلاب. واقعا غم‌انگیز است انگار عده‌ای برای خودشان یک ادبیات دیگر ساخته‌اند. کاری ندارند این شعر از مولانا یا شاملو نیست، آنها مولانا و شاملوی واقعی را نمی‌خواهند. آنها مولانا، شاملو، فریدون مشیری و سهرابی که از طریق فضای مجازی در ذهنشان شکل گرفته را بیشتر می‌پسندند. آنها متن‌های جعلی را می‌خوانند، دوست دارند و برای هم ارسال می‌کنند، حتی حاضرند این دروغ را قاب بگیرند و در خانه‌هایشان آویزان کنند، اما کتاب نخوانند. #نازنین_توتونچیان #مبارزه‌بانشرجعلیات @deldadegi • دلدادگی💙