برگ ریزانم؛ بهارم را به یغما برده اند بادها صبر و قرارم را به یغما برده اند حال پاییز من از شور زمستان، بدتر است باغ پر بار انارم را به یغما برده اند سال ها چنگیزها با اسب های یکه تاز خانه ام...ایلم...تبارم را به یغما برده اند مثل انسان نخستینم ولی آواره تر سیل ها دیوار غارم را به یغما برده اند چشم هایم را می آویزم به در، دیوانه وار میخ ها دار و ندارم را به یغما برده اند در دل انگشت هایم شور شادی مُرده است تار تب دار ِ سه تارم را به یغما برده اند جار می زد دوره گردی کوچه های شهر را: آی مردم! روزگارم را به یغما برده اند | #حسنا_محمدزاده | @deli_ism ♥

وقتی بیایی سینه را، خانه تکانی می کنم رنگ تمام پرده‌ها را آسمانی می کنم وقتی بیایی روز و شب چون کودکان نو سخن با ذوق، در دنیای تو شیرین زبانی می کنم آنقدر خیره مانده ام بر عکس‌های کهنه ات انگار دارم قاب‌ها را هم روانی می کنم طاقت نمی آرم کسی آیینه ات را بشکند با قیل و قال سنگ‌ها هی مهربانی می کنم من با تمام واژه‌ها اتمام حجت کرده ام شعر تو را... شور تو را... روزی جهانی می‌کنم یک جای دنیا - شعر - با هم آشتی‌مان می دهد آنوقت هر شب در هوایت شعر خوانی می کنم دیگر چه فرقی می کند من پیر باشم یا جوان؟! وقتی تو باشی تا ته دنیا جوانی می کنم | #حسنا_محمدزاده | @deli_ism ♥