لااقل چراغی بیاور اینجا را روشن کن از وقتی رفته ای تاریکی تمام خانه ی مان را گرفته با آن لباس های اتو کشیده اش که روی پنجره ها آویزان است هرچه تلاش می کنم بیرونش کنم نور را بیاورم بگذارم روبه روی این آیینه خاک گرفته نمی شود که نمی شود چندوقتی ست خودم را ندیدم تو را ندیدم قاب عکست را ندیدم دلم گرفته تنهایی دارد نور چشمانم را می گیرد می ترسم آنقدر دیر بیایی که نه چشم داشته باشم و نه نور بیا دیر نکن. #وحیدکرامتی @the_time🌵🍕