| از جاده‌ی لاهور | تقدیم به روح بلند علامه اقبال لاهوری . . می‌چرخد و رد می‌شود از صبحِ نشابور پیداست در این خلسه طلوعِ شبِ انگور با چنگ و دف این پیر عجب زمزمه دارد من این همه دلتنگم و او این همه مسرور در حنجره‌اش نیست به جز صلّ علیٰ عشق در زمزمه‌اش نیست به جز حیّ علیٰ نور چشمم به رسولی‌ست سراسیمه بر آن کوه از دستِ که خورشید گُل انداخته بر طور؟ دنبالِ که این پیر چنین غرقِ غبارست؟ اقبال می‌آید مگر از جاده‌ی لاهور بنگر چه سماعی‌ست در آن تیغ به کف‌ها شیرین دهنان جامه‌دَرانند از آن شور آن شب‌شکنان را همه اقبال به جام است از سکرِ غزل‌های که‌اند این همه مخمور؟ " ازخوابِ گران، خوابِ گران، خوابِ گران خیز! " این تن تتنِ کیست تراویده به طنبور دشمن پسِ دروازه و مَردان همه در خواب ناگاه نبستند چرا راه به تیمور؟ در سایه‌ی شمشیر به فردوس توان رفت در سایه‌ی شمشیر به آن روضه‌ی مستور از او بشنو فلسفه‌ی وحدت از این ساز پرهیز کُن از کثرت و آن زخمه‌ی ناجور در باد، ورق می‌زنم" اسرارِ خودی " را " برگشته‌ام امشب به خود " از جاده‌ی لاهور . . #محمد_حسین_انصاری_نژاد

بهار می‌رسد از راه تازه مثلِ ظهور خوش است فرصتِ گُل چيدن از فراوان‌ها . مسجد مقدس جمکران ۲۴ آبان ۱۴۰۲

🔹با عرض سلام از علاقه‌مندان گرامی برای پیوستن به کانال «رواق» با محتوای شعر، داستان، مستندهای داستانی(خاطره)، هنرهای تجسمی، موسیقی، نقد نمایش(تآتر) و آثار سینمایی با گرایش ارزشی، انقلابی و شهدایی دعوت می‌شود. @ravagh_channel @m_i_saba ‌ ‌

ابیاتی از سعدی از دشمنان، بَرَند شکایت به دوستان چون دوست، دشمن است، شکایت کجا بریم؟ 🦋🦋🦋 او خود مگر به لطف، خداوندی‌ای کند ور نه، ز ما چه بندگی آید پسند او؟ 🦋🦋🦋 به پایان آمد این دفتر، حکایت همچنان باقی به صد دفتر نشاید گفت حَسبُ الحال مشتاقی 🦋🦋🦋 مرا وقتی ز نزدیکان، ملامت سخت می‌آمد نترسم دیگر از باران که افتادم به دریایی 🦋🦋🦋 شرح غزلهای سعدی، ج ۲، ص ۹۳۵، ۱۰۲۳، ۱۲۰۶ و ۱۳۳۴. #سعدی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

| قصیده برف | تقدیم به روح بلند میرزا کوچک خان جنگلی . . برف آمده است تا غزلی تر بیاورد با بیت بیت اشک مرا در بیاورد لای پرند پشت سر هم قصیده ای در این ردیف و قافیه بهتر بیاورد قندیلی از یخ است بر آن قله تا مگر در جشن خسروانه ای افسر بیاورد یخ بسته بر درخت ،کلاغ و دریغ برف جای کلاه رفته مگر سر بیاورد مه در سواحل خزر آشوب می کند در چشم تا که ولوله یکسر بیاورد از فرق کوهپایه فرا رفت تا از آن صدسینه ریز در طبق زر بیاورد باران جرجر است که با کودکانگی برفی به بام خانه ی هاجر بیاورد پس کو پدربزرگ که چای و حماسه را باقل قل بلند سماور بیاورد تا با حدیث غیرت سردار جنگلی از سینه شاهنامه ی دیگر بیاورد انگار میرزا ست به جنگل ،خدا کند در برف خیز حادثه لشکر بیاورد گم می شود به جنگل کولاک تا مگر در مه هزار مرد دلاور بیاورد از جاده ی شمال کجا می برد مرا تا از کدام ناحیه سر در بیاورد آن سوی جاده وسعتی از توسکا به برف باید از آن هرآینه خنجر بیاورد شعری برای جنگ، در این شامگاه برف با لحن عاشقانه ی قیصر بیاورد شعری شبیه خلوت سلمان صریح و ناب شعری سپید، مثل کبوتر بیاورد شعری شبیه جنگل گیلان صبور و ژرف با آن شکوه زمزمه پرور بیاورد از ببرهای گم شده در شامگاه برف با نقشبند خون صنوبر بیاورد آری! خوش است آخر این شاهنامه نیز خوشتر که این حماسه به آخر بیاورد . . #محمد_حسین_انصاری_نژاد

◼️ روضه بسیار جانسوز درخصوص شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) 👤 حجت السلام قرائتی @shor_shoor_hossaini

به روح بلند شهید فخری زاده . . گفتند با حکم تقدیر، یک روز رستم بیفتد در شامگاهی مقدر قدر مسلم بیفتد دیگر به صبح دماوند سیمرغ ما پر نریزد بر این سفرنامه از خون یک طرح مبهم بیفتد یک دم مجسم نکردیم، روزی که در شاهنامه ناگاه از دست رستم، با گریه مرهم بیفتد بر سنگفرش دماوند، رد کدامین عقاب است؟ بگذار با آخرین چرخ، از ابر نم‌نم بیفتد هرگز نمی‌خوابد این خون بر کوچه تان تا قیامت گیرم گلیم شمایان، در آب زمزم بیفتد بر یوسف ما شهادت، صبح نخست عزیزی ست در چاه می بینم اما گرگ شما هم بیفتد گفتند رسم شکفتن باید بکوچد از این شهر از چشم‌ها شعر لبخند با «دوست دارم» بیفتد گفتند اما نگفتند این قوم اگر باغبانند هر روز نعش مسیحی، درباغ مریم بیفتد گفتند اما نگفتند ناممکن است این قدر خواب از دیده بان کور باید چشمی که برهم بیفتد . . #محمد_حسین_انصاری_نژاد

ترکیب‌بند زهرایی . . ۱ اینجا چقدر شعله وزیده است پشت در باغ این چنین کبود که دیده است پشت در در کوچه‌های هاشمی آتش شروع شد یا هق‌هقی بریده‌بریده است پشت در؟ بر مصحفی کبود هیاهوی شعله‌هاست یا جبرئیل جامه دریده است پشت در زنبیلی از ستاره و خرما به خاک ریخت از نخل مهربان که خمیده است پشت در تاریک شد مدینه، اذان بلال کو؟ تاریک شد که نعش سپیده است پشت در با دست بسته غیرت حیدر چه می‌کند؟ در رقص شعله، فاتح خیبر چه می‌کند؟ ۲ با‌ های‌وهوی و هلهله هیزم می‌آورند سهم مدینه -قحطی گندم- می‌آورند گم‌ کرده بین بادیه ماه غدیر را شب‌باورند و رو به توهّم می‌آورند بر روضةالنبی صفی از شعله بسته‌اند هی ذوالفقار را به تلاطم می‌آورند! دارالشفای هر دو جهان شعله‌ور شده هیزم برای دفعة چندم می‌آورند؟ یاللعجب! دو دست علی بسته، کف‌زنان او را میان حیرت مردم می‌آورند شب، برگی از صحیفة اسرار فاطمه ا‌ست سجاده‌های نافله سرشار فاطمه‌ است شمشیرها کشیده، لگدها به در زدند یعنی به باغ سورة طاها تبر زدند پوشیده بود ابر کبودی مدینه را در شعله، قمریان حرم بال‌وپر زدند خون‌خواه کشتگان تو بودند یا علی! بر تو هزار مرتبه زخم جگر زدند یا فضه! یک ستارة کوچک شهید شد با تازیانه تا به گلویش شرر زدند خورشید دست‌بسته به‌ناگاه در خسوف سیلی به ماه تا که از آن بیشتر زدند بر محکمات سورة والشمس کافرند بسیار طعنه‌ها که به شق‌القمر زدند زخم بتول با جگر مرتضی چه کرد؟ روح‌القُدُس ز غربت خیرالنسا چه کرد؟ ۳ هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست در کوه و در درخت، شکوه قیام توست در هر بهار زخم فدک تازه می‌شود در هر گل محمدی آهنگ نام توست چشمی که در جزیرة مجنون به خون نشست دیگر شهید گم‌شدة صبح و شام توست وقت نماز شب که دل آهسته بشکند سوگند می‌خورم که به طوف مقام توست بین دعای ندبة چشمم ظهور کیست؟ دستی به تیغ شعله‌ور انتقام توست ترکیب‌بند سوخت، دل من دونیم شد در سینه‌ام مدینه‌ای امشب یتیم شد . . #محمد_حسین_انصاری_نژاد

| روضه‌ی یاس سپید | . . خوشا غزل که در این صبح عید بنویسم میان روضه ی یاس سپید بنویسم دراین سپیده دمان، سر به دوش باغ بگو که از شمیم کدامین شهید بنویسم در این سپیده دمان نامه ای سراسیمه شبیه زلف پریشان بید بنویسم بهار گمشده ای قرب و بعد یعنی چه چه جای آن که قریب و بعید بنویسم تو را که وسعت سجاده ات هواللهی ست به رنگ آیه ی حبل الورید بنویسم ببخش گریه امانم نمی دهد اینجا که از شقاوت دستی پلید بنویسم #محمد_حسین_انصاری_نژاد

دارالشفای درد جهان آن شب که دفن کرد علی بی‌صدا تو را خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را در گوش چاه، گوهر نجوا نمی‌شکست ای آشیانِ درد، علی داشت تا تو را ای مادرِ پدر، غمش از دست برده بود همراه خود نداشت اگر مصطفی تو را زین درد سوختیم که ای زُهرۀ منیر کتمان کند به خلوت شب، مرتضی تو را ناموسِ دردهای علی بودی و چو اشک پیدا نخواست غیرتِ شیر خدا تو را دفن شبانۀ تو که با خواهش تو بود فریاد روشنی‌ست ز چندین جفا تو را تا کفرِ غاصبان خلافت عَلَم شود راهی نبود بهتر از این، مرحبا تو را! یک عمر در گلوی تو بغض، استخوان شکست در سایه داشت گرچه علی چون هما تو را... خم کرد ای یگانه سپیدارِ باغِ وحی این هیجده بهارِ پر از ماجرا، تو را تحریف دین، فراق پدر، غربتِ علی انداخت این سه دردِ مجسّم ز پا تو را... دادند در بهای فدک آخر ای دریغ گلخانه‌ای به گسترۀ کربلا تو را... پهلو شکسته‌ای و علی با فرشتگان با گریه می‌برند به دارالشفا تو را دارالشفای درد جهان، خانۀ علی‌‌ست زین خانه می‌برند ندانم کجا تو را؟!... ✍🏻 #قادر_طهماسبی 🏷 #فاطمیه | #بصیرت 🇮🇷 @Shere_Enghelab

. . •| میخواره در مسجد |• . . چه خواهد کرد امشب شورِ این میخواره در مسجد به مستی بسته چون بر شیخ راهِ چاره در مسجد گریبان می‌دَرَد او را به جای محتسب، واعظ که هرگز نیست جای مردم بدکاره در مسجد هر آن چه رشته بود این شیخ با تزویر بر منبر به یک دَم پنبه کرد از جرعه‌ای یک باره در مسجد یکی می‌خواند مستان را چه هموار است راه اینجا که باد آواز نوشانوش‌ها همواره در مسجد به قدر یک تَرَک حتی به این دل‌ها امیدی نیست که زاهد جای دل آورده سنگ خاره در مسجد سَر از میخانه در می‌آورد در پیری این زِندیق بجنبانند چون طفلش اگر گهواره در مسجد به جای چاره‌سازی‌هاست گرم سبحه گردانی گره تاکی به کار مردم بیچاره در مسجد فرو افتادن از منبر به چشمش می‌رسد گاهی که نگشوده است چشمی جانبِ فواره در مسجد بزن ای گریه‌ی مستانه تا روح القدس بالی که می‌چرخد به شور ثابتم سیاره در مسجد خوشا با گریه‌ی مستانه‌ام نقل روایت‌ها مرا بگذار با نقالی و نقاره در مسجد سر شب می‌بَرد دست دعا بر بید مجنونی سحر از تربت لیلی دلی صدپاره در مسجد خروشِ شیخ بشنو: کافرستانی‌ست این محراب که جایز نیست جز خون ریختن کفاره در مسجد خدا بر مستی‌اش می‌بخشد و مردم نمی‌بخشند خدا را ای موذن! بگذر از می خواره در مسجد . . #محمد_حسین_انصاری_نژاد ۱۴۰۰/۳/۱۵

. . دلی کز قصه‌ی لیلی دگرگون داشتم دارم مناجاتی که پای بیدمجنون داشتم دارم هنوز از بازی چرخ فلک‌ در بیم و امیدم هنوز آن شکوه‌ها کز دور گردون داشتم دارم به قدر پنج روز عمر، در پیچ سر زلفی پس‌اندازی که از دنیای مضمون داشتم دارم نمی‌رقصم به ساز شیخ و زاهد یک نفس اما به جانم زخمه‌ای کز ضرب قانون داشتم دارم کدام افسانه عمری کرده پاسوزم؟ دو چشمت گفت همان دستی که بر آتش به افسون داشتم دارم شبیه جنگجویی بی‌سلاح از شیهه‌ی اسبی همان حالی که هنگام شبیخون داشتم دارم نشد شهنامه‌ام از نقشه‌ی گرسیوزان خالی سیاووشی که بر این خاک گلگون داشتم دارم هنوز از غربت سهراب با تهمینه می‌گویم هنوز آهی که از بغض کتایون داشتم دارم خدا کِی بگذرد از خون مجنون‌های گمنامش خدا فرمود میثاقی که با خون داشتم دارم به شرط استجابت‌های گیسویش خدا را شکر هنوز اشکی که پای بید مجنون داشتم دارم . . #محمد_حسین_انصاری_نژاد ۱۴۰۰/۳/۵

یکی به کوردلان بگوید، فخری زاده نامی نیست که با یک شلیک شما تمام شود... 📖بخوانید | کتاب #فخر_ایران مجموعه اشعارِ تقدیم شده به #شهید_محسن_فخری زاده، دانشمند برجسته کشورمان است. ▫️او در هفتم آذرماه سال ۱۳۹۹ در شهر آبسرد دماوند، به شهادت رسید. ▫️نام و یادش گرامی باد... ▫️برای سفارش کتاب به آدرس زیر مراجعه کنید: B2n.ir/f96698 #انتشارات_سوره_مهر 🆔 @hozehhonar_ir

🔺️منتشر شد... 📖 امین شعر انقلاب تاملی در آفاق ادبی و شاعرانگی حضرت آیت الله خامنه‌ای (مدظله العالی) ✍️به کوشش محمدحسین انصاری نژاد 📚انتشارات صریر 🌐خرید اینترنتی 👇 https://sarirpub.ir/product/امین-شعر-انقلاب @entesharat_sarir

این کتاب، نخستین اثری است که تاکنون درباره ساحت ادبی و شاعرانگی رهبر معظم انقلاب و نقش شگفت ایشان در هدایت شعرانقلاب، نوشته شده است. این کتاب با گفتاری از غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، محمدرضا سنگری، علیرضا قزوه و... به بیان دیدگاه‌ها و خاطره‌هایی شورانگیز و خواندنی، به آفاق ادبی و شاعرانگی‌های امین شعر انقلاب، مقام معظم رهبری حفظه الله پرداخته شده است. آیت الله اعرافی تقریظی بر این کتاب نوشته است. سرفصل‌های این کتاب شامل امین شعر انقلاب از نگاه شاعران، تاملی در بیانات رهبر انقلاب در دیدار با شاعران، جستاری در باب تعهد در شعر از منظر رهبری،‌ بزرگ‌ترین اتفاق ادبی بعد از انقلاب، کارکردهای دیدار رهبری با شاعران، خاطرات دیدار شاعران با مقام معظم رهبری،‌ بایدهای شعر خوب، آسیب‌شناسی شعر انقلاب، انجمن‌های ادبی از منظر رهبری، امین شعر انقلاب در سروده‌های شاعران، سبک هندی در آیینه امین و اشعار مقام معظم رهبری است. @entesharat_sarir

پست ویراستی دوست خوب وجان آگاه،دکترحامدحرزاده