❄️عروس!...❄️ بدنم از شدت اضطراب می لرزید ، دستانم یخ زده بود . مونسی نداشتم برای دل شکسته ام و فقط آب شدنش رو روی گونه ام حس می کردم . نگاهم به لباس هایی که دقایقی قبل خدمه آن را آورده بود خشک می شود ؛ خدایا چیست این درد اسارت ؟ اسارتی که سالها در خانه ناپدری ام داشته ام . از زمانی که مادرم ، ایران از فراق و سختی های روزگار بیمار شد و ناپدری ام به ذهنش خطور کرد تا مرا به کنیزی و عقد مردان شکم گنده در آورد . کاش مادرم زبانی داشت برای حمایت و مونس شدن من ! نمی دانم چرا علاحضرت مرا ناموس خود نمی بیند . حقا که بزرگترین اشتباه مادر زندگی در کنار او بود ، گرچه از ته دل تن به این خواسته نداد و اصرار و اجبار از عمو سام بود . حتی ان کسی که زیر گوش حضرتی نشست و گفت ، این دخترک ، بحرین به سن ازدواج رسیده . شوهرش بده و چیزی نصیب جیب های پاره ات کن ؛ حکما اگر ایران زبانی برای سخن داشت همین را می گفت . من می شناسمش ! آه ... لباس سفیدی را که انهمه درد را یاداورم شد با بغض می پوشم . این لباس برای من جشن نیست و ختم است ، شادی نیست و غم است و عروسی نیست و مرگ است ...! آه ... در اتاق باز میشود و حضرتی وارد میشود ، چهره غمگینم را که می بیند اخمی می کند و می گوید ：اقبالت بس بلند است که کنیز چنین مردی می شوی . این چهره ، چهره عروس نباید باشد . تو عروس مردانی شریفی . بخند . و بعد ناگهان صدای خنده اش کل فضای اتاق را پر می کند و چشم های خیس من دامنم را دریا... ✍ یار صمیمی: زهرا فرجی _ ۹۹/۵/۲۱ 🕷‌‌#خیانت_پهلوی 🖤‌‌#عروسی_سیاه 🌸‌@yaran_samimii @delneveshteh