📝 بلوط، زاگرس و سیل! |#محمد_درویش 1️⃣ این را جمعه - ۲۳فروردین ۹۸ - در کنار رودخانه #سرفاریاب دهدشت از سرشاخه‌های خیرآبادِ مارون گرفتم که هفته پیش چون اغلب رودخانه‌های زاگرس غرید و حجم بزرگی از خاک را جابجا کرد. اهمیت وجود حتی یک بلوط در حفظ آب و خاک در همین تصویر آشکار است. 2️⃣ هر هکتار جنگل پهن‌برگ می‌تواند سالانه تا دو هزار متر مکعب آب را در خاک نفوذ داده و ذخیره کند. در حقیقت سرعت نفوذ آب در خاک جنگلی، دست کم چهل برابر خاک غیرجنگلی است. به عبارت ساده‌تر، حفظ رویشگاه شش میلیون هکتاری زاگرس، به معنی تأمین آب برای نیاز شرب مردمان کلان شهری است که دوازده برابر تهران امروز جمعیت دارد. کوتاه‌تر آنکه اگر زاگرس هیچ کارکرد دیگری هم نداشت – که دارد – به تنهایی می‌تواند کابوس تشنگی را از یکصدوشصت میلیون ایرانی امروز و فرداهای وطن بزداید! 3️⃣ اینکه هنوز بیش از شصت درصد عشایر و ده‌درصد روستانشینان زاگرسی، به اندوخته‌های چوبی زاگرس، چون هیزم زیر دیگ یا ذغال منقل و یا علوفه دام نگاه می‌کنند، نشانه‌ی نگران‌کننده‌ای است که آشکارا فاش می‌سازد: مدیریت حاکم بر زاگرس درنیافته که دارد چراغ سبز به معامله‌ای زیانبار نشان می‌دهد که مشغول معاوضه‌ی طلا با مس است! فشار بی‌امان بر زاگرس، سبب شده تا بر بنیاد یافته‌های سازمان متولّی جنگل‌های کشور، ارتفاع متوسط توده‌های جنگلی زاگرس از دوازده‌متر به هشت‌متر کاهش یافته و همزمان، چتر تاج پوشش هفتادوپنج درصد از درختان زاگرس به کمتر از بیست‌وپنج درصد کاهش یابد. در چنین شرایطی، آیا حق داریم از عظمت سیل اخیر شگفت‌زده شویم؟ و آیا راه مواجهه با چنین سیل‌هایی، ساخت سدهای بیشتر است؟ uupload.ir/files/abke_11.jpg @didehban313