٫ یك‌‌ ‌‌‌ ماٰدر من مؤمن نشدم، ولي هرشب سجاده‌‌ای که‌‌ برایم فرستادی را باز می‌کنم و یادت را تا می‌کنم. ‌‌‌‌ ماٰدر تو دلت مي‌خواست من طلبه‌‌ی حاج‌ سیدعلی‌‌‌اَصغر شوم ولي حالا من تنھا غمگین شدم.‌ ‌‌‌‌‌ اسکاٰرلٺ‌‌دهه‌ی‌‌شصت. سجاد ِ‌‌افشاریان ..‌‌‌

٫ ‌‌‌‌‌‌‌‌دُو ‌‌‌‌‌‌ که من پیاده‌‌‌ي تواَم تجریش‌‌ ُ شریعتی ُ نواب ُ صیاد ِتو .. من انقلاب ِ توام چَمران؛ نه. ‌‌‌ هفت‌تیر خورده‌ي تواَم من به‌تنهایی طهران توام.‌‌‌‌ ‌‌‌ ‌‌‌#‌ ‌‌کتابِ‌ _ اسکاٰرلٺ‌دهه‌ی‌‌شصت.‌

اون‌قده ریختِ ظهرهاٰی بهار شیرین و به‌دله که اللهم‌‌ صل‌‌ علي محمد و آل محمد.‌‌‌‌

ٺو، .. تویی، تو آنچنانی ڪ‌ه چنان ؛ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌٫ از لیاٰ وطن‌دوست.

تو امام زمانہ‌ی کورهاٰیي.

تو ترجمانِ بزرگ ربوبیتي.

تو نازكي تارِ موی مادرمی؛ ٺو، حرمت ریش آقابزرگ‌هایي.

تو سیمکارتِ فعال خداوندي ‌‌ ‌‌‌ تو گردنه‌‌ی حیرانِ دینی ..‌‌‌

تو آهوی آفریقاٰی دهانِ منی، ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌ تو بیمه‌ی آسیای پیکان منی.

‌‌‌‌‌‌ما اُخت ِ دویدن بودیم، راه رفتن خسته‌مان‌ می‌کرد .. • ‌‌‌نادر ابراهيمي.

‌‌‌‌‌‌‌‌٫ سِ‌ھ . ‌‌من با ٺو .. قدیمی‌ترین می‌شوم، رفاقت‌مان شأن رفیق می‌گیرد. کوچه‌ها کاه‌گلی می‌شوند. من با ٺو، حافظ شیراز می‌شوم، ناب می‌شوم. بیست و چندسالی دلشوره می‌شوم؛ مثل آن موقع‌ها ڪه معالی آباد، هنوز آباد نبود. چشم‌هایٺ را که به خندھ وا می‌دارم، فاتح‌ترین جنگجوي تاٰریخ می‌شوم. اسکاٰرلٺ‌‌دهه‌ی‌‌شصت. سجاد ِ‌‌افشاریان ..‌‌‌

صبح ِ امروز و انگورهاٰیی ڪه از جُثه‌م بلندتر شده بودند، پدسوخته‌ها.

لطفاً شما هم دوستِ باغچه‌‌هاٰ و قیافهٔ‌‌ ‌‌ ‌ ‌‌ ‌‌‌ شیشِ ‌صبح مملکت باش؛

آدمیزاد صبح‌ها یه شیشه مرباٰست، سرخه، سردماغه، باجونه، کلاً خوب کوفتیه ‌دوستان. ‌عصرهاٰ تنش نرگس‌زاره، صلواته، متینه ‌‌ ژولیده‌ست، شب‌ها اما عینهو موزیکای ‌‌ حبیبه، همون‌قد رسیده، بِچسب، آب و گِل‌دار، پُر.

برای اشک‌ها که تقاضایي دارند.

برای بخارِ ظرف لبو و دست‌های نازك‌پوست و سرد ما.

برای شنفتن این یکي؛ ۱ - جوراباي پشمی‌ت رو بپوشون به پا. ۲ - گیسای آشفته‌‌ت رو گوجه‌‌ای ببند. ۳ - پنجره رو نیمه‌باز بذار تا سوزِ گربه‌کش بوزد و احتمال دفن شدنت بر اثرِ سرمای آخرِ پاییز، افزایش یابد. ۴ - بنشین میان جزوه‌ها، دقیقاً وسط. ۵ - برای بچه‌ خوشگل بی‌سجاده و چشم‌سفیدِ ذهنیت، موزیك بخون، بلند، بلند. ۶ - امتحان و پروژه‌ها هم به استخون رونت.

دهانم، لبانم، برای نام تو، قرمز. ما شبیهیم به بازارچه‌ها، به پارچه‌‌های قرمز، قرمزی‌‌ جلد کتاب‌‌های میدون انقلاب. به انار، به گل گل‌فروش‌ پشت چراغ‌‌ قرمز. به قرمزی گونه‌ها، شال‌گردن‌ها ناخن‌ها. ما شبیهیم به‌این ماجرا.

براي آدم‌های بی‌منظور و نرم‌خو.

چه‌قدر ستاٰره شمردم تااآا ..