‌‌‌‌‌‌ هفدھُم اردی‌بھشت را گفته‌‌ام رخت و لباس رفو کنند خلق‌‌‌‌‌اللّھ وَ .. جمع بشوند، حضوری کوتاه و زیبا . من هم هستم بین‌شان ‌‌‌ حریر ِ ساده‌‌ای به‌سر ، پیراهن ِ سرخي به‌تن ، چه بهرنگ! سوری‌ست به قَریحت و مشرب میان ِ خودمان .. ؛ سالگرد ِ آماج شده. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‌‌‌‌ یادم‌ست؛ ما حبل‌الحیات هم شدیم ، کار و شُکرِ هم .. دل‌شریك و هم‌نان‌‌ و بعدها ‌‌‌‌عاقبت ِ هم. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بي‌ جار و شیتیل صبح‌‌ها پی ِ مکتب و دانشگاه و الباقی را پی ِ آوینی و مرتضاٰ مطهری دویدیم .. ‌‌‌و َ در اِزای همه‌‌ٔ‌ی لکه‌‌ غم‌ها، گِره‌ها و خَلاها و بمباران‌های مجازي ، نسترن و داوودی .. کاشتیم تا مبادا استخوان ِ سینه‌مان تیره شود به روزگار ِ آزگار.. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و تنها همین.‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌• @Amajha .

‌اقلاً این براي ما ؛ برای حس‌‌های ِ پنهون و شریفه‌ٔ زیر جناق‌‌ ِ‌‌ سینه‌‌ و نهایتا ً قلب ِ‌مون عزیز ِ دورر.. ‌‌‌‌‌‌

٫ یك‌‌ ‌‌‌ ماٰدر من مؤمن نشدم، ولي هرشب سجاده‌‌ای که‌‌ برایم فرستادی را باز می‌کنم و یادت را تا می‌کنم. ‌‌‌‌ ماٰدر تو دلت مي‌خواست من طلبه‌‌ی حاج‌ سیدعلی‌‌‌اَصغر شوم ولي حالا من تنھا غمگین شدم.‌ ‌‌‌‌‌ اسکاٰرلٺ‌‌دهه‌ی‌‌شصت. سجاد ِ‌‌افشاریان ..‌‌‌

٫ ‌‌‌‌‌‌‌‌دُو ‌‌‌‌‌‌ که من پیاده‌‌‌ي تواَم تجریش‌‌ ُ شریعتی ُ نواب ُ صیاد ِتو .. من انقلاب ِ توام چَمران؛ نه. ‌‌‌ هفت‌تیر خورده‌ي تواَم من به‌تنهایی طهران توام.‌‌‌‌ ‌‌‌ ‌‌‌#‌ ‌‌کتابِ‌ _ اسکاٰرلٺ‌دهه‌ی‌‌شصت.‌

اون‌قده ریختِ ظهرهاٰی بهار شیرین و به‌دله که اللهم‌‌ صل‌‌ علي محمد و آل محمد.‌‌‌‌

ٺو، .. تویی، تو آنچنانی ڪ‌ه چنان ؛ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌٫ از لیاٰ وطن‌دوست.

تو امام زمانہ‌ی کورهاٰیي.

تو ترجمانِ بزرگ ربوبیتي.

تو نازكي تارِ موی مادرمی؛ ٺو، حرمت ریش آقابزرگ‌هایي.

تو سیمکارتِ فعال خداوندي ‌‌ ‌‌‌ تو گردنه‌‌ی حیرانِ دینی ..‌‌‌

تو آهوی آفریقاٰی دهانِ منی، ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌ تو بیمه‌ی آسیای پیکان منی.

‌‌‌‌‌‌ما اُخت ِ دویدن بودیم، راه رفتن خسته‌مان‌ می‌کرد .. • ‌‌‌نادر ابراهيمي.

‌‌‌‌‌‌‌‌٫ سِ‌ھ . ‌‌من با ٺو .. قدیمی‌ترین می‌شوم، رفاقت‌مان شأن رفیق می‌گیرد. کوچه‌ها کاه‌گلی می‌شوند. من با ٺو، حافظ شیراز می‌شوم، ناب می‌شوم. بیست و چندسالی دلشوره می‌شوم؛ مثل آن موقع‌ها ڪه معالی آباد، هنوز آباد نبود. چشم‌هایٺ را که به خندھ وا می‌دارم، فاتح‌ترین جنگجوي تاٰریخ می‌شوم. اسکاٰرلٺ‌‌دهه‌ی‌‌شصت. سجاد ِ‌‌افشاریان ..‌‌‌

صبح ِ امروز و انگورهاٰیی ڪه از جُثه‌م بلندتر شده بودند، پدسوخته‌ها.

لطفاً شما هم دوستِ باغچه‌‌هاٰ و قیافهٔ‌‌ ‌‌ ‌ ‌‌ ‌‌‌ شیشِ ‌صبح مملکت باش؛

آدمیزاد صبح‌ها یه شیشه مرباٰست، سرخه، سردماغه، باجونه، کلاً خوب کوفتیه ‌دوستان. ‌عصرهاٰ تنش نرگس‌زاره، صلواته، متینه ‌‌ ژولیده‌ست، شب‌ها اما عینهو موزیکای ‌‌ حبیبه، همون‌قد رسیده، بِچسب، آب و گِل‌دار، پُر.

برای اشک‌ها که تقاضایي دارند.

برای بخارِ ظرف لبو و دست‌های نازك‌پوست و سرد ما.