🔴صفويه و احياي فکر و فرهنگ شيعي 🖊احمدحسين شريفي 🔸درباره حکومت #صفويه و پيامدهاي مثبت و منفي آنان براي ايران و جهان تشيع، فراوان سخن رفته است. اما به نظر مي‌رسد که بعد از حکومت #آل‌بويه در قرن چهارم و پنجم هجري و تا قبل از پيروزي انقلاب اسلامي ايران، يکي از بهترين دوران‌هاي فکر و فرهنگ شيعي دوران صفويان بوده است. دوران ظهور عالمان بزرگي همچون #محقق_کرکي، #شيخ_بهائي، #ميرداماد، #ملاصدرا، #ملامحسن_فيض_کاشاني، #شيخ_حرعاملي، #محمدتقي_مجلسي و #علامه_مجلسي و #سيدهاشم_بحراني و ده‌ها عالم بزرگ ديگر همين دوران بود. 🔸در دوران صفويه است که ايران نه تنها به عنوان پايتخت فکر و فرهنگ شيعه؛ بلکه به عنوان يک مرکز بزرگ علمي در سراسر جهان اسلام تبديل مي‌شود. بسياري از عالمان مسلمان از گوشه و کنار جهان اسلام، ايران را به عنوان بهترين مرکز براي فعاليت‌هاي علمي خود مي‌شناسند و به ايران بار سفر مي‌بندند. شيخ بهائي، به همراه پدرش از لبنان، محقق کرکي از شام و سيدماجد بحراني از بحرين به اصفهان عزيمت مي‌کنند. و کرسي‌هاي بزرگ درسي را تشکيل مي‌دهند. 🔸نهضت تکثير نسخه‌هاي حديثي و ترجمه احاديث به زبان فارسي و نهضت شرح‌نويسي بر احاديث (حتي شروح مفصل به زبان فارسي) در اين دوران بود که شروع شد. فيلسوف بزرگي همچون ملاصدرا با نگاه فلسفي به شرح کتاب اصول کافي مي‌پردازد. علامه مجلسي با نگاهي متفاوت کتاب «مرآة العقول» را در شرح کافي و کتاب «ملاذ الاخيار» را در شرح کتاب تهذيب الاحکام شيخ طوسي مي‌نگارد. 🔸تفسير مأثور يا تفسير قرآن به روايات در اين دوران اوج مي‌گيرد. تفسير الصافي از ملامحسن فيض کاشاني (م1091ق)، تفسير البرهان با بيش از 12 هزار حديث تفسيري، از سيدهاشم بحراني (م1107ق) و تفسير نور الثقلين، با بيش از 14هزار و 500 حديث تفسيري نوشته عبدالعلي بن جمعه العروسي(م1112ق) و همچنين تفسير کنز الدقائق نوشتة ميرزا محمد مشهدي (م1125ق) همگي محصول همين دوران‌اند. [مقاله تفاسير روايي قرن يازدهم از محمد فاکر ميبدي، مجله علوم حديث ش3، بحار 1376 ديده شود] 🔸بزرگ‌ترين جوامع روايي شيعي در اين دوران گردآوري شدند. کتابهاي بسيار ارزشمندي مثل: 1.وافي، ملامحسن فيض کاشاني (م1091ق) 2.وسائل الشيعه، شيخ حر عاملي (م1104ق) 3.بحار الانوار، علامه مجلسي (م1110) 🆔 کانال استاد احمدحسین شریفی 🆔https://eitaa.com/ahmadhoseinsharifi 🔷 ارتباط با ادمین:👇 @mjbayat