بعد از دروغ ها و خیانت های پی در پی در #برجام ، نوبت به اثبات بی سوادی محمدجواد رسیده 🤦‍♂ البته برخی از حرام لقمه های مجازی زبان انگلیسی صحبت کردن شهید امبرعبدالهیان رو مسخره میکردن . #سرطان_اصلاحات 🆔@eittwitter ایتوییتر

اگر مذاکره نکنیم، چه کنیم؟ ✍داود مدرسی_یان آقای رئیس جمهور و حامیان، مدام می‌پرسند: «اگر مذاکره نکنیم، چه کنیم؟» جدا از تأثیر منفی این سوال در محاسبات دشمن نسبت به کشور، پاسخ اگرچه ساده نیست، اما روشن است. اولاً برای ما اثبات شد که «مذاکره، خطر جنگ را رفع نمی‌کند و مانع از جنگ نمی‌شود»؛ پس این ادعا که «یا جنگ یا مذاکره» کاملاً خلاف است. مهم‌تر، «مذاکره خطر جنگ را بیشتر می‌کند و کار را سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌کند». ثانیاً در منطق روابط بین‌الملل، به‌ویژه در چارچوب مکتب واقع‌گرایی(به عنوان رهیافت حاکم بر روابط بین الملل)، مذاکره با قدرت‌های بزرگ، اگر در شرایطِ برتری طرف مقابل و ضعف طرف خودی به کار رود، دو نتیجه دارد: 1️⃣ عملاً به دیکته سیاسی و راهبردی می‌انجامد. مثل تجربه #برجام که نشان داد در صورت پایبندی کامل کشور به تعهدات کلان، طرف مقابل – به‌ویژه ایالات متحده – به تعهدات حداقلی خود نیز پایبند نمی‌ماند. این نابرابری رفتاری، نه استثنا، بلکه بخشی از الگوی تاریخی سیاست قدرت در نظام بین‌الملل است. واقعیت بین الملل این است. 2️⃣ به «شرطی سازی» سه رکن مهمِ «جامعه»، «سیستم امنیتی و نظامی» و «اقتصادی» منجر می‌شود. واقعیت سیاسی این است که مذاکره در شرایط نامتوازن، به جای تأمین منافع ملی، کشور را وارد چرخه‌ای از شرطی‌سازی می‌کند: 🔹أ‌. شرطی‌سازی اجتماعی: امید و انتظار مردم به نتایج بیرونی گره می‌خورد و بعد از عدم نتیجه، سرمایه اجتماعی داخلی فرسوده می‌شود و کشور دچار شکاف سیاسی و بن بست داخلی و ریزش سرمایه اجتماعی می‌شود. 🔹ب‌. شرطی‌سازی راهبردی – امنیتی و نظامی: سیستم دفاعی و امنیتی کشور با فرض حل تهدید از مسیر گفت‌وگو، دچار «فریب سخت» و خطای محاسباتی و غافلگیری می‌شود (همان‌گونه که در جنگ تحمیلی 12 روزه دیدیم حتی سران ارشد نیروهای نظامی و امنیتی درگیر فضای مذاکره شدند) 🔹ت‌. شرطی‌سازی اقتصادی: ارکان برنامه ریزی و مدیریت اقتصادی کشور، صنایع بزرگ و مادر، خُرد و کلان بازار همه متوقف مذاکرات می‌شوند و سرمایه‌گذاری و مسیر پیشرفت درگروی رفع تحریم از طریق مذاکره دیده می‌شود. در نتیجه، وقتی مذاکرات به هدف نمی‌رسد، به بی‌ثباتی و شکنندگی اقتصادی می‌انجامد (نمونه امروز اقتصاد کشور). 🔻در چنین الگوهایی نه تنها دستاوردی حاصل نمی‌شود، بلکه زمان و ظرفیت ملی در مسیر خطرناک وابستگی به اراده طرف مقابل هدر می‌رود. پس اینکه دولتمردان ما فکر می‌کنند «مذاکره مشکلات اقتصادی را حل می‌کند» یا «اگر مذاکره نکنیم، جنگ می‌شود» کاملاً خطاست. هم شرایط بدتر می‌شود هم خطر جنگ بیشتر می‌شود. 🔻اما در «غیاب مذاکره از موضع ضعف»، راهکار «واقع‌گرایانه» پیشنهاد می‌شود: 🔹آماده‌باش دائمی و ارتقای توان رزمی: در منطق دفاعی، کشوری که آمادگی صددرصدی دارد، عملاً هزینه تهاجم را برای حریف به‌قدری بالا می‌برد که جنگ منتفی می‌شود. اصل حمله نظامی دشمن بر مبنای فریب و غافلگیری است؛ در صورت هوشیاری و آمادگی صددرصد برای جنگ، تهدید نظامی دشمن رفع می‌شود. 🔹خروج از فاز تدافعی: اتخاذ مواضع راهبردی که نشان دهد کشور نه تنها قادر به دفاع، بلکه قادر به پاسخ متقابل و پرهزینه است. 🔹بازدارندگی بدون شلیک: همان اصلی که بسیاری از بازیگران منطقه‌ای و جهانی با ایجاد هزینه و ریسک بالا، از طریق نمایش قدرت، بدون ورود به درگیری مستقیم حاصل کرده‌اند. 🔻برعکس، هر اظهار نظر و تصمیم سیاسی که نشانه ضعف تعبیر شود، همراهی با مذاکره‌ای که فاقد پشتوانه قدرت است، می‌تواند زمینه‌ساز یک جنگ تحمیلی جدید باشد. 🔻اقدامات داخلی و خارجی مکمل؛ در یک استراتژی واقع‌گرایانه، جایگزین «اتکای کور به مذاکره»، ترکیبی از اقدامات داخلی و خارجی است: 🔹اصلاح ساختارهای سیاسی و اقتصادی داخلی برای کاهش آسیب‌پذیری و توانمند‌سازی تولید، فناوری و منابع ملی. 🔹تنوع‌بخشی به روابط بین‌الملل: توسعه روابط با مجموعه‌ای گسترده از کشورها، ایجاد ائتلاف‌های منطقه‌ای و تقویت سازمان‌های همکاری چندجانبه. 🔹بازتعریف مأموریت وزارت خارجه: بازگشت به وظایف اصلی در دیپلماسی چندجانبه، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی فرامنطقه‌ای، نه صرفاً متمرکز بر یک پرونده سیاسی خاص. 🔻در پایان؛ در جهان آنارشیک روابط بین‌الملل، قدرت ملی تعیین‌کننده جایگاه کشور است و نه صرفاً زبان مذاکره! مذاکره زمانی مؤثر است که در میز بازی، قدرت چانه‌زنی داشته باشیم و این قدرت، نه در امضای کاغذ، بلکه در توان بازدارندگی، تاب‌آوری اقتصادی و سرمایه اجتماعی مستحکم ریشه دارد. اگر ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند خیلی از تهدیدها رفع می‌شود. به کانال تخصصی تحلیل و تبیین مسائل سیاسی ایران و جهان بپیوندید 👇 @tahlilisiyasiseraat @seraat_tahlil_siyasi

‏به‌همه ثابت شد تو راست میگفتی و رفیق فرانچسکو‌دروغ میگفت. #رسایی #برجام 🇮🇷 #یالثارات‌الحسین 🇵🇸 @yalesaraat

♦️ بازگشت قطعنامه‌ها؛ آزمون واقع‌بینی در سیاست خارجی 🖊 محمدعلی رنجبر یکی از مهم‌ترین دستاوردهای برجام برای ایران، «لغو شش قطعنامه فصل هفتمی شورای امنیت» بود. این قطعنامه‌ها ایران را به‌عنوان «تهدید علیه صلح و امنیت بین‌المللی» معرفی کرده بودند و زمینه فشارهای گسترده سیاسی، امنیتی و اقتصادی را فراهم می‌کردند. اکنون با فعال‌شدن مکانیسم موسوم به اسنپ‌بک (Snapback)، همه آن قطعنامه‌ها می‌توانند دوباره بازگردند. این یعنی ایران بار دیگر در معرض همان فضای سخت و تهدیدزا قرار می‌گیرد؛ فضایی که هم دست قدرت‌های غربی را برای فشار باز می‌کند و هم مسیر تعاملات اقتصادی و سیاسی کشور را پیچیده‌تر می‌سازد. 🔻 دو اشتباه در تحلیل برجام 1. مخالفانی که غلو کردند برخی از ابتدا برجام را «هیچ»، «کاغذپاره»، و حتی «بدتر از ترکمانچای» یا «جام زهر» دانستند. این در حالی بود که دستاورد حقوقی آن ـ لغو شش قطعنامه شورای امنیت ـ واقعی و قابل اعتنا بود و نمی‌شد آن را نادیده گرفت. 2. موافقانی که مبالغه کردند از سوی دیگر، عده‌ای برجام را «فتح‌الفتوح» و پایان همه تحریم‌ها معرفی کردند. این مبالغه نیز خطا بود؛ زیرا تحریم‌های یک‌جانبه و ساختاری آمریکا و اروپا همچنان باقی مانده بود. ✅ واقعیت این است: برجام توانست تحریم‌های شورای امنیت را بردارد، اما نتوانست سازوکار تحریم‌های یک‌جانبه و چندلایه غرب را از بین ببرد. امروز با خطر بازگشت همان قطعنامه‌ها، ضعف نگاه‌های اغراق‌آمیز هر دو طرف آشکار می‌شود. 🔻 پیامدهای بازگشت قطعنامه‌ها بازگشت ایران به موقعیت «متهم امنیتی» در نظام بین‌الملل. سخت‌تر شدن فضای سرمایه‌گذاری و تجارت خارجی. افزایش مشروعیت بین‌المللی برای تحریم‌ها و فشارهای جدید. بهره‌برداری تبلیغاتی دشمن برای القای انزوا و بی‌ثباتی ایران. 🔑 راه برون‌رفت 1. دیپلماسی فعال و پیش‌دستانه: افشای استفاده سیاسی و غیرقانونی از سازوکار اسنپ‌بک. 2. بازدارندگی چندلایه: اقتصادی، حقوقی، رسانه‌ای و نه صرفاً نظامی. 3. تنوع‌بخشی به شرکای اقتصادی و سیاسی: تقویت پیوند با شرق و جنوب جهانی. 4. انسجام داخلی: مدیریت دقیق اقتصاد و تقویت سرمایه اجتماعی تا فشار خارجی به شکاف داخلی تبدیل نشود. 📌 جمع‌بندی برجام نه «ترکمانچای جدید» و «جام زهر» بود، چنان‌که مخالفان غلو کردند؛ و نه «فتح‌الفتوح»، چنان‌که موافقان مبالغه کردند. امروز با تهدید بازگشت قطعنامه‌ها، بیش از هر زمان به واقع‌بینی در سیاست خارجی نیاز داریم: نه شعارزدگی، نه ساده‌انگاری؛ بلکه دیپلماسی فعال، انسجام داخلی و بازدارندگی هوشمند. #بینش_راهبردی #برجام #قطعنامه_شورای_امنیت #واقع‌بینی #دیپلماسی 🔗 کانال بینش راهبردی: @Binesh_Rahbordi

وقتی امیرحسین ثابتی در ۳۱ سالگی برای محمدرضا باهنر روی آنتن زنده تلوزیون کلاس درس #برجام شناسی و ‎#مکانیسم_ماشه گذاشته بود و باهنر با سابقه ۷ دوره حضور در مجلس، منکر آن میشد! 🆔 @eittwitter

. آقایان محمدباقر قالیباف و ‎#سعید_جلیلی در مورد برجام چه نظری داشتند؟ #سعید_جلیلی #سعیدجلیلی #برجام #مذاکره #مذاکرات_هسته_ای #مذاکرات ♦️ میجنگیم، ذلت نمی‌پذیریم ... ♦️ #مهندس_انقلابی ♦️ @mohandes_en

🎥جان برنان، رییس سابق سیا: من واقعا از توافقی که ایرانی ها کردند شگفت زده شدم از کاری که با اراک انجام میدهند شگفت زده شدم حتی خود آمریکاعم توش مونده بود چطوری این قرارداد امضا شده!!!!! #برجام #خیانت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌📱 به کانال دکتر قدیری ابیانه @Ghadiri1404 و کانال گزیده‌ @gozidehlink دعوت می‌شوید. 💻 ghadiri.ir 📺 telesaba.ir ✍️ ارسال نظرات و پیشنهادات به دکتر قدیری ابیانه @ghadiriabyaneh 🖇 لطفا برای دیگران هم ارسال فرمایید.

🔺وقتی امیرحسین ثابتی در ۳۱ سالگی برای محمدرضا باهنر روی آنتن زنده تلوزیون کلاس درس #برجام شناسی و ‎#مکانیسم_ماشه گذاشته بود و باهنر با سابقه ۷ دوره حضور در مجلس، منکر آن میشد! ✅ خبرکوتاه حنظله @khabarkootahh

🔞🔞🔞 یارو رسما رفته داده (این امتیاز رو) حالا بجای عذرخواهی، اسم طرفو میگه! ‌‌ #آقای_سیزده #اسنپ_بک #برجام #خسارت_محض #فرانچسکو @aghaye_13

یه سوال آیا #مکانیسم_ماشه و پایان #برجام و مطالبه پاسخگویی مسئولان این فاجعه با مقصر ساختن از زاکانی و گند زدن به وحدت، ارتباطی داره؟؟ . #اتحاد_مقدس 🆔@eittwitter شماره۱۰

#گزارش | ۲۰۰ سال اعتماد، غرب زدگی و وادادگی ✔️ بخش اول ▫️ در هفته‌های اخیر، جریان غرب‌گرا در داخل کشور بار دیگر با بی‌اعتنایی کامل به تجربه تلخ برجام و خیانت‌ها و بدعهدی‌های مکرر طرف مقابل، سخن از تغییر پارادایم می کردند؛ پارادایمی که عاملی منفی در تامین منافع ملی بوده تا بستری برای تأمین منافع ملی. برخی عناصر این جریان، حتی پا را فراتر نهاده و در بیانیه‌هایی علنی، خواهان تسلیم کشور در قالب یک توافق گسترده و بدون پشتوانه شده‌اند؛ آن هم در شرایطی که از دستاوردهای ده سال مذاکره پیشین، جز تحریم بیشتر، ترور دانشمندان و مطالبه‌های گستاخانه طرف غربی چیزی نصیب ملت نشده است. 🔶 اما این تفکرِ عقب‌نشینی در برابر دشمن، محدود به یک دهه یا یک توافق خاص نیست. آنچه امروز از زبان برخی سیاست‌مداران، رسانه‌ها و اتاق‌های فکر شنیده می‌شود – مبنی بر اینکه راه نجات کشور فقط از “رضایت غرب” می‌گذرد – ادامه یک خط فکری است که دست‌کم ۲۰۰ سال سابقه دارد. در تمام بزنگاه‌های تاریخی، این جریان با تزریق تحلیل‌های غلط به افکار عمومی و فریب خواص، به‌دنبال عادی‌سازی تسلیم و القای ناامیدی از مقاومت بوده است؛ مسیری که هر بار که توانسته اراده خود را تحمیل کند، به تحقیر ملی، غارت منابع و حتی تجزیه خاک کشور انجامیده است. ▪️ تجربه قاجار؛ خیانت در جنگ‌های ایران و روس در قالب مذاکره 🔷 در جریان جنگ‌های ایران و روسیه، آنچه بیش از پیش عرصه را بر عباس میرزا تنگ کرد، نه فقط فشار نظامی روس‌ها، بلکه خیانت و کارشکنی آشکار جریان غرب‌گرا در دربار قاجار بود که با نگاهی مرعوبانه به قدرت‌های اروپایی، پشت جبهه مقاومت را خالی کردند. در رأس این جریان، میرزا ابوالحسن‌خان ایلچی قرار داشت که به‌عنوان رابط سیاسی با روسیه و انگلیس، اطلاعات جبهه‌ها و وضعیت ارتش ایران را به دشمن منتقل می‌کرد. او جزئیات ضعف لجستیکی ارتش عباس میرزا، اختلافات فرماندهان نظامی و نارضایتی داخلی از تداوم جنگ را در اختیار روس‌ها گذاشت و در مذاکرات نیز بر پذیرش شرایط تحمیلی روسیه پافشاری می‌کرد. این خیانت‌های پنهان، توازن قوا را به سود روس‌ها تغییر داد و در نهایت به عهدنامه ترکمنچای انجامید؛ معاهده‌ای که نتیجه مستقیم ائتلاف نانوشته میان طمع استعماری بیگانگان و خودباختگی سیاسی نخبگان غرب‌گرای داخلی بود و ضربه‌ای سنگین به استقلال و تمامیت ارضی ایران وارد ساخت. ▪️ قرارداد رویتر؛ نماد تسلیم اقتصادی 🔶 در سال ۱۸۷۲، قرارداد رویتر با امضای میرزا حسین‌خان سپهسالار، صدراعظم ناصرالدین‌شاه، به تصویب رسید؛ قراردادی که امتیازات گسترده اقتصادی و زیرساختی ایران را به مدت ۷۰ سال به یک تبعه انگلیسی واگذار می‌کرد. سپهسالار تحت تأثیر تفکر غربگرایی معتقد بود تنها راه پیشرفت کشور، پذیرش قیمومیت غرب است. میرزا ملکم‌خان نیز ایران را «کشوری عقب‌مانده و ناتوان» معرفی می‌کرد و می‌گفت: «تنها راه پیشرفت، پذیرش قیمومیت غرب است.» این دو دیدگاه پایه‌های فکری قرارداد رویتر را شکل دادند؛ قراردادی که به نمادی از تسلیم‌طلبی و تحقیر ملی در تاریخ ایران تبدیل شد. ▪️ دوران رضاشاه؛ خودباختگی با روتوش اصلاحات 🔷 دوران رضاشاه پهلوی، هرچند با شعار اصلاحات و مدرن‌سازی آغاز شد، اما در عمل به نمادی از وابستگی عمیق به قدرت‌های خارجی تبدیل گردید. نفوذ آلمان نازی، بریتانیا و سپس آمریکا باعث انعقاد قراردادهای نظامی و اقتصادی گسترده شد که استقلال سیاسی و اقتصادی ایران را به شدت تضعیف کرد. ورود مستشاران خارجی به ارتش و صنایع، واگذاری امتیازات اقتصادی، و تبلیغ روشنفکرانی چون سید حسن تقی‌زاده که می‌گفت «ملت ایران باید در سایه تمدن غرب تولد دوباره یابد» موجب شد فرهنگ غرب‌زدگی و وادادگی سیاسی در کشور ریشه بدواند. هرچند شعار استقلال‌طلبی مطرح می‌شد، اما ایران عملاً در حوزه نفوذ قدرت‌های بیگانه قرار گرفت و حتی بخش‌هایی از خاک کشور در این دوران از دست رفت. #برجام #رویتر #غربگرایی ✅ @asreiranian_ir

۲۰۰ سال اعتماد، غرب زدگی و وادادگی ✔️ بخش دوم ▪️ پهلوی دوم؛ وادادگی که بنای جنگ تحمیلی ۸ساله شد 🔶 در دوران محمدرضا پهلوی، سیاست‌های وابسته به غرب به وضوح منافع ملی ایران را به خطر انداخت. قرارداد الجزایر در سال ۱۳۵۴ نمونه بارز این وابستگی بود؛ توافقی که طی آن بخش‌هایی از منطقه‌ی نفت‌خیز شلمچه و جنوب غربی ایران به عراق واگذار شد. اقدامی که با شعار «صلح با همسایه» صورت گرفت، اما عملاً زمینه‌ساز جنگ هشت‌ساله شد و امنیت و تمامیت ارضی کشور را به شدت آسیب‌پذیر کرد. محمدرضا پهلوی بارها تأکید می‌کرد که «بدون حمایت آمریکا و غرب نمی‌تواند حکومت کند»؛ جمله‌ای که عمق وابستگی او را آشکار می‌ساخت. 🔷 قراردادهای نفتی و اقتصادی با شرکت‌های غربی، ثروت ملی را به شکل ناعادلانه به بیگانگان واگذار کرد و استقلال اقتصادی کشور را از بین برد. چهره‌هایی چون هویدا نیز این مسیر را با شعار «توسعه در سایه حمایت غرب» تئوریزه کردند. در همین بستر تاریخی، تجربه محمد مصدق نیز عبرتی بزرگ بود. او با ملی‌کردن صنعت نفت کوشید استقلال ایران را بازیابد و برای مقابله با استعمار انگلیس به آمریکا اعتماد کرد؛ اما همان آمریکا با خیانت آشکار، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ را طراحی و اجرا کرد و دولت ملی او را ساقط ساخت. این کودتا نشان داد که اعتماد به غرب، حتی در پوشش «مقابله با استعمار دیگر»، چیزی جز شکست و بازتولید وابستگی در پی ندارد. ▪️ پس از انقلاب ۱۳۵۷؛ اعتماد بی‌ثمر و اعتیاد به مذاکره 🔶 پس از پیروزی انقلاب نیز اعتماد به غرب بارها با بدعهدی و خسارت همراه شد. بیانیه‌های الجزایر در ۱۳۵۹ که آمریکا متعهد به آزادسازی دارایی‌های ایران شد، هرگز به‌طور کامل اجرا نشد. در ۱۳۶۵، ماجرای مک‌فارلین به‌عنوان یک رسوایی برای جریان غرب‌گرا ثبت گردید؛ جریانی که با امید واهی به سازش با واشنگتن، عملاً ابزار یک نمایش تبلیغاتی برای آمریکا شد. 🔷 در دهه ۷۰، با وجود قراردادهای اقتصادی و نفتی در دوره سازندگی، آمریکا با تصویب قانون داماتو سرمایه‌گذاری در ایران را تحریم کرد. در دولت اصلاحات، همکاری امنیتی ایران با آمریکا در افغانستان و حتی توافقات سعدآباد و پاریس برای تعلیق هسته‌ای نیز با پاسخ تحریم و قرار گرفتن ایران در «محور شرارت» روبه‌رو شد. سرانجام، برجام در ۱۳۹۴ که قرار بود پایان تحریم‌ها باشد، با خروج یک‌جانبه آمریکا و بی‌عملی اروپا به اوج بدعهدی غرب تبدیل شد و نتیجه آن بازگشت فشار حداکثری بود. 🔶 و در پایان باید گفت که مرور تاریخ دو قرن اخیر نشان می‌دهد که جریان غرب‌گرا در ایران همواره با شعارهای جدید اما محتوای یکسان “تسلیم در برابر قدرت‌های خارجی” وارد میدان شده است. حاصل این خط فکری در هر دوره، چیزی جز از دست رفتن خاک، وابستگی اقتصادی، تحقیر ملی و بازتولید سلطه بیگانه نبوده است. امروز نیز همان تفکر، با همان ادبیات بزک‌شده، در تلاش است تا کشور را بار دیگر به میز مذاکره‌ای بکشاند که پیش‌تر بارها نتیجه‌ای جز زیان به منافع ملی نداشته است. تاریخ به روشنی گواهی می‌دهد که اعتماد به وعده‌های قدرت‌های غربی نه تنها گرهی از مشکلات ایران نگشوده، بلکه به هزینه‌های سنگین انجامیده است. راه مصونیت ایران از این چرخه تکراری، نه در تسلیم و عقب‌نشینی، بلکه در مقاومت هوشمندانه و اتکا به ظرفیت‌های عظیم داخلی است؛ مسیری که می‌تواند عزت، استقلال و پیشرفت واقعی کشور را تضمین کند. #برجام #رویتر #غربگرایی ✅ @asreiranian_ir