🔻آدم می‌تواند فقهاً عادل باشد ولی اخلاقاً از شمر بن ذی الجوشن بدتر باشد! 🔹حاج شیخ کسی بوده که فقه و اخلاق را باهم عمل می‌کرد. ایشان عیالش که هم کور شده بوده هم فلج شده بوده شب‌ها دوش می‌گرفته می‌برده بالای پشت‌بام که گرما اذیت نکند. صبح هم می‌برد در سرداب. به ایشان گفتند شما، یک ازدواج دیگری بکن. گفته بود نه! گفتند چرا؟ گفت او ناراحت می‌شود. گفتند این چشمش نمی‌بیند؟ گفته بود: چشم ندارد. دل که دارد و من دل کسی را نمی‌سوزانم! خلاصه فقه را از اخلاق جدا نباید کرد. از ایشان نقل کردند که آدم می‌تواند فقهاً عادل باشد ولی اخلاقاً از شمر بن ذی الجوشن بدتر باشد. 🔻مثل طلبه‌ها 🔹ارادت طلاب به شیخ از این بود که مثل آن‌ها زندگی می‌کرد. یک سرتراش بود در مدرسه فیضیه پنج‌شنبه‌ها خیلی مشتری داشت صف می‌بستند تا نوبت‌شان بشود. روز پنج‌شنبه که می‌شد حاج شیخ هم می‌آمد در مدرسه فیضیه صف را هم جلو نمی‌زد. در نوبت خودش رعایت می‌کرد. می‌نشست کنار طلبه‌ها دو قران می‌داد که سرش را بتراشند. مثل طلبه‌های دیگر. 🔻شهریه پسر شیخ 🔹حاج‌ آقا مرتضی [پسر بزرگ شیخ] در حجره زندگی می‌کرد. جالب این است‌ شهریه‌ای که به همه می‌داد به همان اندازه به او می‌داد ولی دو شب کم می‌گذاشت. می‌گفت تو شب‌های پنج‌شنبه و شب جمعه به خانه می‌آیی و دو شب غذایت را در خانه می‌خوری. به اندازه دو شب از او کم می‌گذاشت. 👈 روایت محقق داماد از سلوک شیخِ مؤسس: http://ijtihadnet.ir/?p=77969 #صدسالگی