#یادت_باشد #داستانی_عاشقانه #عشقی_آسمانی #رمانی_عاطفی #قسمت_ششم آموختم که زندگی فقط وفقط به سبک شهدا زیباست. زیبایی زندگی آنها را دوست داشتم و تنها رضایت خدا برایم معیار بود. با حمید که ازدواج کردم. او را انسانی عجیب یافتم. هر نگاه و هر نفسش وهر سخنش درسی بود برای من که به مثل شاگردی در محضرش بودم و هر لحظه ازاستادم چیزی می آموختم. نگاهش به دنیا و آدم ها با تمام افرادی که با آنها دم خور بودم فرق داشت؛ متعالی بود. نمی‌دانم چطور توصیف کنم حال انسانی را که همبازی کودکی، همسر، همسفرواستادش را از دست می‌دهد. کودکی ام با تمام زیبایی ها وتلخی هایش با او به ابدیت رفت. زندگی مشترک بی حضور مادی او پایان یافت ومن با کوله باری از خاطرات بر دوش در طی طریق این مسیرم. بیست و چهار سال سن دارم،اما نمی‌دانم شاید در اصل بیست و چهار سال را از دست داده ام. اینکه درست زندگی کرده ودر مسیربمانم آزاده می‌خواهد،اما معتقدم سه سالی که با همسرم گذراندم جزء بهترین لحظات عمرم بوده است. اکنون که نمی‌دانم قتلگاهش کجاست وفقط نامی از تمام آن گودال میدانم که آن هم سوریه وحلب است وسنگی سرد که او را آنجا احساس نمی‌کنم، روزها را بی او سپری میکنم به امیداذانی دیگر وبله ای که به او خواهم داد وبه او خواهم پیوست؛ با قلبی که هر روز پاره پاره می‌شودوبا کمری خمیده که کوله باری از زندگی را تنها بر دوش می‌کشم. درود می‌فرستم به تمام نیک مردانی که به خاطر شرف ناموس خدا، عقیله‌ی عقلا، حضرت زینب کبری فدا شدندوبصیر بودندتا نصیرمان گشتند. در رابطه با نوشتن خاطرات این کتاب دلهره‌ی عجیبی داشتم. بیشتر نمیخواستم جزئیات زندگی را مو به مو مرورکنم. ادامه دارد... کتاب یادت باشد کپی هم آزاده،من بنده خدا کی باشم که بگم چی حلاله چی حروم🙂✨