eitaa logo
دختران تراز❤️
158 دنبال‌کننده
2.3هزار عکس
1.7هزار ویدیو
39 فایل
امام خمینی(ره):زن یکتا موجودی است که می تواند از دامن خود افرادی به جامعه تحویل دهد که از برکاتشان یک جامعه بلکه جامعه ها به استقامت و ارزشهای والای انسانی کشیده شوند و می تواند بعکس آن باشد. صحیفه امام ،ج16،ص192 ارتباط با ما @f_m_taraz @F_meshkat_135
مشاهده در ایتا
دانلود
📇 خلاصه تفسیر سوره 📆 جلسه: 41 🔖 آیه: ۱٧ 📚 مفسر: علامه جوادی آملی ✅ آیه ۱۷ بقره: «مثلها کمثل الذی استوقد ناراً اضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و ترکهم فی ظلماتٍ لا یبصرون» مثل منافقان همانند مثل کسی است که آتشی روشن می کند (تا بوسیله آن راهش را در بیابان تاریک بیابد درحالیکه ) آن آتش اطرافش را روشن می کند. خدا نورشان را خاموش کرده و آنها را در تاریکی ها ترک می کند که راه را نیابند. 🛎🛎🛎🛎 🔰خاصیت مَثَل این است که را به تنزل می دهد یعنی مطالب عمیق عقلی را به سطح حس و خیال می رساند تا افرادی که فهم عمیق ندارند نیز مطلب را دریابند لذا اگر انسان عمیقتر و عاقلتر شد نیازش به مثال کمتر می شود. ❌(فلسفه هنر: تنزل معقول به محسوس جهت درک آسان مطالب عمیق عقلی) 🎁🎁 🔋مَثَل برای فهم است و تنها دانشمندان از مثل به ممثّل رسیده و به فهم کامل آن می پردازند.«و تلک الامثال نضربها للناس و ما یعقلها الّا العالمون/عنکبوت_43» لذا مَثَل برای علم یافتن به عقل و عاقل شدن است بدین معنی که علم مقدمه عقل است پس آنچه هدف است، است نه علم. 🎁🎁 💠علم همانند است برای رسیدن به عقل (انّ العلم وسیله التعقل) حال اگر کسی تمام عمر را به کسب علم گذراند گویی عمری را در حال نردبان سازی بوده است (و لا یعقلها الّا العالمون، العلم یقدّم علی العقل) 🎁🎁 🎯 عقل: آن چیزی است که بوسیله آن، انسان خدا را کند وگرنه عقلی که همه می پندارند چیزی جز وسیله کسب علم و نردبان سازی نیست. ( ) 🎁🎁 🔴آیه گوید انسان از خود ندارد و برای یافتن راه سعادت باید از نور آسمان و زمین یعنی خداوند نور بگیرد. حال منافقین آتشی روشن می کنند که تنها اطرافشان را روشن می کند و می خواهند با آن چراغ راه را یابند. خدا آن نور را خاموش کرده و او را به حال خود رها می کند. پس اینها خدا را فراموش کرده و خدا نیز اینها را فراموش می کند. 🎁🎁 ♦️(نکته اخلاقی: تنها زمانی خداوند انسان را فراموش کرده و به حال خود رها می کند که انسان خدا را فراموش کند و به خدا اهمیت ندهد وگرنه در همه حال می توان کرد و به سمت خدا برگشت.) 🎁🎁 🔷خدا چگونه انسان را فراموش می کند؟ می دانیم که خداوند، است و فراموشی در او راه ندارد. این فراموشی همان گرفتن لطف و رحمت خاص خداوند از منافقین است. خدا هم نور عمومی است «الله نور السماوات و الارض/نور_35» و هم نور خاص هم دارد که هدایت و رحمت خاص است که در مساجد و خانه های اهل بیت یافت می شود.(نور_36) 🎁🎁 💠اینکه بجای (الذین) گوید (الذی) بدین دلیل است که در یک سرزمین کبریت را ابتدا یک نفر زده و بقیه را به دنبال خود می کشاند اما خدا نور همگی آنها را با هم خاموش می کند «ذهب الله بنورهم» ⭕️نور الهی را هیچگاه نمی توان خاموش کرد. قرآن گوید این کار مثل این است که کفار و منافقین می خواهند با فوت، نور را خاموش کنند! مگر ممکن است؟ «آنها می خواهند نور خدا را با فوت (و تبلیغات) خود، خاموش کنند ولی خدا چیزی جز کامل کردن نور خود را نمی خواهد اگرچه کافران خوش نداشته باشند./توبه_32» پس در اینجا خدا نور آنها را خاموش کرده و نور خود را کامل می کند. 🎁🎁 🏮حضرت علی (ع) می فرماید زرق و برق دنیا تنها مانند رعدی است که لحظه ای جلوی پای آدم را روشن می کند اما برای یافتن راه دراز قیامت این نور کارایی ندارد. 🌷این جا پایگاه است🌷 @dokhtarane_taraz
📇 خلاصه تفسیر سوره 📆 جلسه: 75 🔖 آیه: ۲۵ و ۲۶ 📚 مفسر: علامه جوادی آملی ✅آیه ۲۵ بقره: «وبشر الذین آمنوا وعملوا الصالحات ان لهم جنات تجری من تحتها الانهار کلما رزقوا منها من ثمرة رزقا قالوا هذا الذی رزقنا من قبل واتوا به متشابها ولهم فیها ازواج مطهرة وهم فیها خالدون» 🔰ممکن است گفته شود که منظور از کلمه قبل در جمله «هر آنچه از میوه ها در بهشت به آنها داده می شود می گویند قبلا از این خورده ایم» همان باشد. باید گفت اولا هر ای که در بهشت می خورند در برزخ به آنها داده نمی‌شود و ثانیاً اینکه بهشتیان گویند ما این میوه ها را در دنیا خورده بودیم اما بخاطر حجابمان، از آن لذت نمی بردیم و حالا همان و و را بصورت میوه می بینیم و از خوردنش لذت می بریم پس مشخص می شود که منظور دنیاست نه برزخ. ♦️خداوند گوید جزای شما جز همان شما چیزی نیست «ما تجزون الا ما کنتم تعملون» و نیز فرمود «وقودها الناس و الحجارة» که نشان می دهد آتش از خود انسان نشات می گیرد و چوب و آتشزنه و آتش همگی خود انسان است. بهشت نیز خود انسان است نه چیزی جدای از او. حجاب دنیا نیز عمل خود انسان است نه جدای از او. لذا عارفان اصلا حاضر نیستند از نماز خارج شوند زیرا از آن لذت می برند مانند میوه ای که می خورند. 💠انسان در دنیا چون به دنیاست نمی فهمد که کار خوب یا بدی انجام داده است مانند صاحب خانه ای که مهمان دارد و میخ پایش را زخم کرده اما چون سرگرم رسیدگی به مهمانهاست نمی فهمد و در آخر شب که همگی رفتند می فهمد که خون آمده بوده است. ✅خداوند مثلهایی در قران آورده است. اصل مثال زدن برای آن است که انسان سطح مطالب را تنزل دهد تا در سطح درک انسانهای دیگر قرار بگیرد. مثلا روح را به ناخدای کشتی یا سلطان شهر تشبیه می زنند که بدن انسان را (همچون تدبیر کشتی و شهر) در دست دارد اما در کشتی یا شهر فرو نرفته است و جدای از کشتی اما سوار بر کشتی است. 🔰خدا نیز باید طوری سخن بگوید که احدی نگوید من نمی فهمم لذا باید همه بفهمند پس سعی قران بر آن است که هر موضوعی که بر آن استدلال می کند برایش نیز می زند تا همه بفهمند. در اینجا خداوند گوید نپرسید که چرا خدا به پشه ای کوچک مثال می زند بلکه ممثل و مثل را ببینید که چه چیزی را میخواهد با مثال نشان دهد. اگر این موضوع عظیم بود با مثالی عظیم نشان می دهد و اگر حقیر بود با مثالی حقیر نشان می دهد و میگوید توکل به غیر خدا مانند تکیه کردن به است. ♦️خداوند در سوره عنکبوت گوید اگر کسی داشت وسیله استفاده از مثلها را دارد اما اگر کسی داشت از این مثلها استفاده می کند «و ما یعقلها الّا العالمون» زیرا علم ذاتاً مطلوب نیست بلکه نردبانی است برای عاقل کردن انسان. اگر هم به علم بهایی می دهند بخاطر نردبان بودنش است نه ارزش ذاتی علم زیرا علم می تواند انسان را به ته چاه نیز بکشاند. پس جز عالم نمی تواند عاقل شود و اگر علم نداشت طبیعتاً سفیه می شود. قران به زبان فطرت سخن گفت که زبان مشترکی است تا همه بفهمند و مخصوص گروهی نباشد لذا با اصطلاحات سخن نگفت. مثل باعث فهم عوام مردم و فهم بهتر عاقلان و عالمان است. قران گوید ما نمی خواهیم شما باسواد شوید بلکه می خواهیم شما شوید (فهل من مدّکر) و یادتان بیاید از کجا آمده اید و چه باید بکنید. 🔰هر حرف صحیحی در دنیا مطرح شد از انبیا است؛ نیز شاگرد یکی از انبیا بوده و لذا هر چه آورده اند از انبیا بوده نه از خودشان. ، «علم حق طلبی و خداخواهی» است و همان «علوم تجربی» همچون طب و نجوم و غیره است که باید با صاحبخانه هماهنگ باشد نه اینکه صاحبخانه را بیرون کند! ♦️انسان نباید از خدا بخواهد که یک چیز معین را به او بدهد که اگر نداد در خدایی او شک کند! این خلاف اخلاص و است بلکه باید بگوید هر آنچه که به مصلحت ماست و خیر ماست را به ما بده. اگر دعا کرد که به من آنچه خیر است بده در اینجا خداوند یا آن را می دهد و یا اگر نداد گناهش را می آمرزد و اگر گناهی نیز نداشت و معصوم بود درجه ای بر درجاتش می افزاید. 🌸این جا پایگاه است🌸 @dokhtarane_taraz