امروزه در غرب: آموزش و پرورش یا آموزش‌ عالی قبل از هر چیز، ابزاری برای تربیت نیروی انسانی مورد نیاز کار است. بر این اساس، آموزش قبل از آن که انسان تربیت کند، ابزاری برای گردش چرخ‌دنده های شرکت ها تربیت می‌کند. دراین حالت، مثل هرمنبع دیگر، منبع انسانی هم مثل کالایی اقتصادی تلقی می‌شود که باید در همه جا در دسترس باشد. این منبع، نه حقوق مدنی دارد و نه واجد دیگر حقوق سیاسی، اجتماعی و یا فرهنگی است. ماهیت آن تنها مالی است. حق وجود و کسب درآمدش به کارآمدی و بازدهی‌اش بستگی دارد. این منبع انسانی باید نشان دهد که قابلیت کار کردن و استخدام شدن را دارد. باید ثابت کند که به درد نظام اقتصادی حاضر می‌خورد. آن چه از سوی بعضی رهبران سیاسی، «سیاست اجتماعی فعال در عرصه کار» نامیده می‌شود، همین رویکرد است. برای این دسته از رهبران سیاسی، نقش اصلی آموزش و مدرسه، همان تربیت نیروی انسانی برای شرکت ها و مؤسسات اقتصادی کشور است که باید بی‌وقفه ادامه پیدا کند. 📚کتاب روایت تمدن #دولت_بازار #آموزش #توسعه @Asre_jadid_57