#رمان_منو_بہ_یادت_بیار #قسمت_پنجاه_دو ڪلید را درون قفل انداختم و در را باز ڪردم... ناگهان چهره ای را روبه رویم دیدم و بلند جیغ ڪشیدم... -ساکت ساکت...چرا جیغ میکشی هیس... نفسم به شماره افتاده بود...حاله ای اشک درون چشم هایم حلقه زد... -آروم باش... عقب عقب رفت و روی کاناپه افتاد... من_تو اینجا چیکار میکنی؟؟؟؟ -خودت اینجا چیکار میکنی؟؟!!! -پرسیدم اینجــــــــا چیــــــکار میکنی؟؟؟؟؟ -باشه داد نزن... -پس جواب بده. -تو مگه نگفتی امروز حوزه داری؟؟؟ صدایم را کمی بلند تر کردم و گفتم: -محمدرضا.به سوالم جواب بده!!!!! سرش را پایین انداخت و گفت: -باشه... -خوبه...میشنوم. -اینجا خونمه... -چی؟؟؟؟ -چه اشکالی داره آدم بیاد خونش. خندیدم و گفتم: -هه!!خونت؟؟؟تو مگه خونه و زندگی یادته؟؟؟ -آره یادمه. -یادته؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ دست هایش را روی صورتش کشید و گفت: -بیا بشین برات تعریف کنم. در را محکم پشت سرم بستم... قدم هایم را آرام برداشتم و روی کاناپه کنارش نشستم. بغض داشت و زمین را نگاه میکرد... -نمیخوای حرف بزنی؟؟؟ فقط سرش را تکان داد.ولی باز هم حرف نزد. -حرف میزنی یانه؟؟؟ -آره... -خب؟؟؟؟؟؟؟؟ -اون روز... ساکت ماند! -اونروز چی؟؟؟ -ببخشید اون شب... -ای بابا کامل حرفتو بزن. -اون شبی که توی اتوبان بودم...نمیدونم چی شد...شوک عجیبی بهم وارد شد...مغزم داشت میترکید...تو چشمات نگاه میکردم...وسط داد زدنم همه چی یادم اومد... -چی میگی... ادامه دارد.... رمان #منو_به_یادت_بیار رو در کانال دختران محجبه دنبال کنید @dookhtaranehmohajjabe