هدایت شده از کیهـــان آنلاین
🖌 #یادداشت_روز
🔹دروغپراکنی مأموریت آنهاست
#سید_محمد_عماد_اعرابی
«من ظرف یک ماه و نیم اول انقلاب سه بار زندان قصر را بازدید کردم و بار آخر سه نفر از حقوقدانان خارجی هم با من بودند. با متجاوز از
هفتصد زندانی صحبت کردم، مطلقا مسئلهای به نام شکنجه مطرح نبود.» این قسمتی از مصاحبه عبدالکریم لاهیجی با نشریه امید ایران، 8 مرداد 1358، در پاسخ به برخی شایعات آن زمان مبنی بر بدرفتاری با عوامل دستگیر شده رژیم پهلوی در زندانهای ایران است. لاهیجی اما چند سال بعد وقتی تبدیل به قسمتی از پروژه حقوقبشر غرب علیه ایران شد و سپس به نایبرئیسی و ریاست فدراسیون جهانی جامعههای حقوقبشر(FIDH) رسید؛ یکصد و هشتاد درجه تغییر موضع داد و مدعی شکنجه و اعترافات اجباری در زندانهای ایران از همان سالهای ابتدای انقلاب شد. ظاهرا پروژه حقوقبشر با یک چیز عجین شده بود: «دروغ».
پروژه حقوقبشر با وجود فضای حماسی دوران دفاع مقدس اگرچه کمرنگ، ولی همچنان دنبال شد و در دولت سازندگی نیز از نفس نیفتاد اما با روی کار آمدن جریان اصلاحات در سال 1376 بیش از پیش قوت گرفت. اندکی پس از آشوبهای تیرماه 1378 افراد و رسانههای وابسته به جریان اصلاحات مدعی شدند دانشجویی به نام سعید زینالی پس از حضور در اعتراضات کوی دانشگاه توسط مأموران در خانه بازداشت شده و پس از آن هیچ اطلاعی از او در دست نیست. این ماجرا نیز بیش از آنکه واقعیت داشته باشد، خیالی بود. سعید زینالی اساسا دانشجو نبود و اصلا در کوی دانشگاه حضور نداشت. او حتی بازداشت هم نشده بود و مهمتر از همه، ماجرای مفقود شدنش یک ماه پس از وقایع تیر 1378 رخ داده بود. آن طور که خانوادهاش به اداره آگاهی اطلاع دادند پسرشان 23 مرداد 1378 همراه با دوستش از خانه خارج و دیگر مراجعت نکرده بود. پس نشریات زنجیرهای چگونه چنین روایت دروغی را منتشر کرده بودند؟ این معما پاسخ واضحی داشت. با هدایت برخی نمایندگان اصلاحطلب مجلس ششم این ادعاهای بیاساس مطرح شده بود. آنها حتی در اسناد رسمی دست بردند و با جابجایی تاریخ و محتوای مدارک، آن را مطابق با روایت دروغ خود تغییر داده و این خبر جعلی را...
ادامه مطلب👇
https://kayhan.ir/fa/news/232684
🔻نشانی ما در پیامرسانهای سروش، آیگپ، ایتا
@kayhannewspaper