#قطرات_بارانی_۲.۳۴۰ #پرسش تفاوت اصرار و الحاح در دعا چیست؟ #پاسخ مانند تمام درختان كه شاخه ها يا دستهايشان رو به آسمان است و دائما رو به بالا رشد می كنند، انسان عاقل هم بايد دائما با دعــا (به هــــر بهانـــه ای و به خاطر هر چيــــزی ظاهرا خوشايند يا ناخوشايندی) توجـه خودش را به خالقش معطوف كند، به نحوی كه حتی لحظه ای دچار غفلت (و انحراف و تخلف) نشود. به عبارت ديگر انسان مؤمن بايد در هر شرائطی دائما نسبت به ابراز عشق به خالق خود إضطرار داشته باشد. (مانند آن قمری؟ كه بدون انقطاع آن شمس؟ را دنبال می كند: و القمر اذا تلاها)، پس دعا فقط برای رفع بيماريهای سخت و مشكلات حاد نيست. (كه اين نوع دعاهای مناسبتی، دعای بردگان و جاهلان است.)، اين استمرار و مداومت و تكرار دائمی بر دعا و توجه مخلوق به خالق، همان الحـــاح است كه حتی پس از اندك گشايشی در كارها هرگز قطع نمی شود بلكه بندگی آنان بيشتر هم می شود. اما دعای افرادی كه در دريا طوفان زده ميشوند و در حال غرق شدن، بر نجات خودشان (يا ديگران) اصرار ميورزند و در آن حال، نذرهای بزرگ! می كنند و با خدا قرارهای عجيب! هم می گذارند، اما به محض نجات يافتن، تمام آن توجه و قرارها را فراموش می كنند، يك اصرار ابلهانه بيش نيست. 🍃واژه: #دعا #الحاح #اصرار @dr_ghofrani2

#قطرات_بارانی_۲.۴۳۴ (ادامه) *درس اول:* (بخش ششم و پایانی) *خلاصه* « ۸ جلسه » *ادعونی یعنی چه؟* ۱۵ـ *مخاطبِ ما* در دعا و نماز و زیارت، *کیست؟* چون خداوند، علیم، حکیم، سمیع، بصیر است (و همه چیز را میداند)، پس در محضرِ خدا، میخواهیم با محتویات دعاها و نمازها، *خودمان* را آگاه و اصلاح و متعهدتر کنیم. ۱۶ـ *إجابت اصلی* دعاها و نمازها و توفیق لقاء الهی، فقط در *قيامت* است. پس همین توفیق تضرّع و دعا و نجوا و نماز مؤمنانه و صادقانه و موحّدانه در محضر الهی و توفیقِ معاشقه با خالقِ جهان، بهترین *اجابت دنیوی* آنهاست. لذا فرموده‌اند: *مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَـاءَ أُعْطِـيَ الْإِجَـابَة* *تمام دعاهای خیر،* إجابت قطعی دارند، اما *ثمرات دنیوی* آنها ممكن است *فوری* و گاهی با *تأخیر یا تغییر* همراه باشد. ۱۷ـ *اجابت دنیوی* و ثمرات دعاها، نیازمند: بودنِ *شرائط* و نبودنِ *موانع* و *مصالحِ فرد* و *مصالحِ خلق* است. *تنها شرط* إجابتِ دعا، *قابلیت* و *لیاقت* و *ظرفیت* و *إستحقاقِ* دعاکننده است. و عواملِ *تقویت لیاقت* عبارتند از: ۱ـ طهارت، ۲ـ ایمان، ۳ـ تقوا، ۴ـ توکّل، ۵ـ پذیرفتنِ دعوتِ خدا و سفیرِان او، ۶ـ مواضع سیاسی روشن و ثابت، ۷- حُسن ظنّ به خدا، ۸ـ إصلاحِ تحلیل و نگاه خود، ۹ـ عملِ صالحِ موحّدانه، .... *موانع اجابت* عبارتند از: ۱ـ کسالت در نماز، ۲ـ بردن آبروی دیگران، ۳ـ ناامیدی و بدبینی به لطف الهی، ۴ـ کوچک شمردن گناه، ۵ـ اصرار بر گناه، ۶ـ ظلم، ۷ـ بی‌اعتنایی به ایتام و مساکین، ۸ـ تکبّر در دعا، ۹ـ کفر، ۱۰ـ فسق، ۱۱ـ فجور، ۱۲ـ سایر رذائل. *مصالحِ فرد* : ۱ـ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَــها، ۲ـ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ إِلاَّ ما آتـاها، ... *مصالحِ خلق* در اینست که *خود مردم* اسبابِ اجابتِ دعا یکدیگر را فراهم کنند تا با اجابتِ دعاءِ دیگران، به مقام *وساطتِ* فیوضات الهی برسند و *باب الحوائج* شوند و دعایِ خودشان هم إجابت شود: وَ مَا لَكُمْ *لاَ تُقَاتِلُونَ* فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ *الْمُسْتَضْعَفِينَ* مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ: *رَبَّنَا؛ أَخْرِجْنَا* مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا *وَ اجْعَل لَّـنَا* مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا (نساء/۷۵) ۱۸ـ *إلحاح* یعنی: *مداومت* بر دعا و تضرّع و استغاثه و نماز بدون اینکه از آنها *خسته* و در انجام آنها *کسل* شویم و بدون اینکه منتظر *اجابت ظاهری فوری* باشیم. پس *إبتلائاتِ الهی،* نباید توجّه و دعا و تضرّع و استغاثه و نماز ما را *کم کند.* در موارد *اورژانسی* می‌توان تقاضای رسیدگی *خارج از نوبت* داشت امّا بر دارو یا درمانِ خاص، *نباید اصرار کرد.* لذا اصرار بر إجابتِ ظاهری، منطقی و پسندیده نیست. چرا در *إجابت فوری* دعا، نباید *اصرار* داشت؟ زیرا: خواسته‌ها و *دعاهای* ما، همیشه *خیر* و *مفید* و به *صلاحِ خود ما* یا به *صلاح دیگران* نیستند. آیا به خاطر *انجام* نماز و روزه و سایر عبادات و *رعایتِ* حلال و حرام و پاکی و نجسی و حجاب و عفاف، نباید از خداوند *توقّع* داشته باشیم؟ اگر بیماری به تمامِ دستورات پزشک خود عمل کند و از تمام *ممنوعات* پرهیز کند و تمام *داروهایش* را به موقع بخورد، *چه توقّعی* باید از پزشک خود داشته باشد، *جز تشــكر از او؟* 🍃واژه: #دعا #اجابت #الحاح @dr_ghofrani2