تا صبحدم به یادِ تو شب را قدم زدم آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم با آسمان مفاخره کردیم تا سحر او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم او با شهاب بر شبِ تب کرده خط کشید من برق چشمِ ملتهبت را رقم زدم تا کور سوی اخترکان بشکند همه از نامِ تو به بام افق ها ،‌ علم زدم با وامی از نگاهِ تو خورشید‌های شب نظمِ قدیم شام و سحر را به هم زدم هر نامه را به نام و به عنوانِ هر که بود تنها به شوقِ از تو نوشتن قلم زدم تا عشق چون نسیم به خاکسترم وزد شک از تو وام کردم و در باورم زدم از شادی ام مپرس که من نیز در ازل همراه خواجه قرعه ی قسمت به غم زدم #حسین‌_منزوی