بازنگری در مفهوم صبر:
متاسفانه صبر کردن برای اغلب ما بد معنا شده است. معمولا منظور افراد از صبر کردن، تحمل کردن شرایط با درد و رنج و بی تابی است. در صورتی که صبر کردن حالتی معنوی توام با آرامش است. فرد صبور چون نگاه صحیحی به موضوع دارد، می بیند که این ناراحتی از جانب آفریدگار مهربانش برای او رقم خورده است و حکمتی در آن هست لذا شرایط را می پذیرد و از او جزع و فزع دیده نمی شود.
پس صبر نمی تواند همراه با بی تابی باشد و این عبارت شکوهآمیز که "چقدر تحمل کنم؟" حاکی از این است که گوینده، تا الان هم صبور نبوده است.
صبر همراه با آرامش و تضمین کننده سلامت فرد است.
در مقابل بی تابی از نظر طبی، موجب غلبه سودا و عوارض آن مانند سکتههای قلبی و مغزی می شود.
صبر نجات دهنده و جزع هلاک کننده است.
توضیح بیشتر:
فرض کنید فردی دچار ورشکستگی مالی شده است یا یکی از عزیزان او مرحوم شده است. معمولا چنین افرادی صبر کردن را چنین معنا می‌کنند که جلوی دیگران خود را آرام جلوه دهند ولی مرتب در فکر و خیال هستند. غصه می خورند و بعضا دیده می شود که سیگار می کشند و بی خوابی به سرشان می زند و شبها در اتاق راه می روند... و در نهایت ممکن است سکته کنند. در این شرایط همسر او هم ممکن است بگوید شوهرم خیلی صبر کرد و به خود فشار آورد ولی مصیبت سنگین بود و نتوانست تحمل کند.
حرف ما این است که اسم این حالات در تعالیم دینی ما و در آیات قرآن صبر نیست.
#صبر #غصه #سودا
@drezamontazer
