#یادداشت ۱ روی این جمله تمرکز و فکر کنید: "هرکس با مشکلات خودش امتحان میشود. قرار نیست بقیه پای او سینه بزنند" توضیح: ما در مواجهه با گرفتاری دیگران باید تا آنجا که می توانیم به آنها کمک کنیم. برای شان دعا کنیم و صدقه بدهیم. حتی نذر کنیم..... ولی غصه نمی خوریم که چرا چنین شد یا چرا گرفتاری او رفع نمی شود. #غصه @drezamontazer

بازنگری در مفهوم صبر: متاسفانه صبر کردن برای اغلب ما بد معنا شده است. معمولا منظور افراد از صبر کردن، تحمل کردن شرایط با درد و رنج و بی تابی است. در صورتی که صبر کردن حالتی معنوی توام با آرامش است. فرد صبور چون نگاه صحیحی به موضوع دارد، می بیند که این ناراحتی از جانب آفریدگار مهربانش برای او رقم خورده است و حکمتی در آن هست لذا شرایط را می پذیرد و از او جزع و فزع دیده نمی شود. پس صبر نمی تواند همراه با بی تابی باشد و این عبارت شکوه‏آمیز که "چقدر تحمل کنم؟" حاکی از این است که گوینده، تا الان هم صبور نبوده است. صبر همراه با آرامش و تضمین کننده سلامت فرد است. در مقابل بی تابی از نظر طبی، موجب غلبه سودا و عوارض آن مانند سکته‏های قلبی و مغزی می شود. صبر نجات دهنده و جزع هلاک کننده است. توضیح بیشتر: فرض کنید فردی دچار ورشکستگی مالی شده است یا یکی از عزیزان او مرحوم شده است. معمولا چنین افرادی صبر کردن را چنین معنا می‌کنند که جلوی دیگران خود را آرام جلوه ‌دهند ولی مرتب در فکر و خیال هستند. غصه می خورند و بعضا دیده می شود که سیگار می کشند و بی خوابی به سرشان می زند و شبها در اتاق راه می روند... و در نهایت ممکن است سکته کنند. در این شرایط همسر او هم ممکن است بگوید شوهرم خیلی صبر کرد و به خود فشار آورد ولی مصیبت سنگین بود و نتوانست تحمل کند. حرف ما این است که اسم این حالات در تعالیم دینی ما و در آیات قرآن صبر نیست. #صبر #غصه #سودا @drezamontazer

به ما آموخته اند که با مشاهده بهار زیاد قیامت را یاد کنیم زیرا همان گونه که درخت به ظاهر مرده، سبز شده و شکوفه می‌دهد، انسان‌ها نیز روزی مجددا برانگیخته خواهند شد و همان گونه که بهار به سرعت به خزان و خزان سریعا به بهار بعد می‌رسد، ما نیز به سرعت مراحل حیات و ممات را تجربه خواهیم کرد. لسان الغیب حافظ شیرازی، راز بزرگی را در ابیات فوق بیان می‌کند که اگر آن را بفهمیم با آرامش و نشاط زندگی می‌کنیم. ابتدا می‌گوید قدر لحظات خوش را بدان. ولی افسوس که بسیاری از بیماران لحظات خوش خود را هم درک نمی‌کنند. چون در آن لحظات یا در غصه گذشته و یا در اضطراب آینده به سر می‌برند. حافظ در ادامه می‌گوید: حواست باشد، عمر تو به یک مو بند است. ویروس کرونا این واقعیت را امروز برای ما ملموس تر کرده است. حال که چنین است، اگر قرار است غصه بخوری، غصه خودت را بخور نه روزگار و نه این و آن. اسم این را خودخواهی نگذارید که عین آموزه های قرآن است. قرآن در آیات متعدد به ما می آموزد که هر کس در گرو اعمال خویش است. هر کس باید به حساب خود رسیدگی کند. «یا ایها الذین آمنوا علیکم انفسکم» سوره مائده آیه ۱۰۵ اما باز متأسفانه امروز شاهد خیل عظیم بیماران اعصاب و روان هستیم که بر سر غصه همسر و فرزند و نوه و ....خود را پیر کرده اند. غصه این را نمی خورد که عمرش دارد سپری می شود ! و غصه نمی خورد که در روز حساب وقتی به او می گویند تو چه کاره بودی که میخواستی به جای خدا بنشینی و تقدیر زن و بچه و فامیل خودت را ان گونه که دوست داری رقم بزنی؟ بیایید امسال این دو درس قرآن را از حافظ بگیریم: ۱. هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار ۲. غمخوار خویش باش غم روزگار چیست #آرامش #نوروز #حافظ_شیرازی #غصه #اضطراب @drezamontazer