فرصت تابستان را برای سرکه انداختن از دست ندهید. #سرکه 1 تاریخچه: در تمدن بابل پنج هزارسال قبل از ميلاد مسيح، خصوصيات درماني سرکه خرما شناخته شده بود. آنان گوشت شکار را در سرکه قرار مي دادند تا زود فاسد نشود. استعمال خارجي سرکه براي ضدعفوني کردن زخم ها، رفع کوفتگي و خونريزي و براي درمان محل گزش حشرات و حتي نيش مار معمول بود. 2500 سال پيش بقراط، از سرکه به عنوان ماده ضد عفوني کننده براي درمان زخم و عفونت روده استفاده مي کرد. سربازها نيز زخم هاي خود را با پارچه آغشته به سرکه پاک مي کردند تا دچار قانقاريا نشوند. هنگامي که طاعون در اروپا شيوع پيدا کرد، پزشکان براي مقابله با سرايت اين بيماري با سرکه از خود محافظت مي کردند. از خاصيت ضدعفوني کنندگي سرکه براي درمان بيماري طاعون استفاده مي شد. (ص28) در زمان شيوع طاعون در اروپا "دزد سرکه اي" وجود داشت ! آنها دزداني بودند که سرتاپاي خود را به سرکه آغشته مي کردند تا وقتي براي دزدي وارد خانه اي مي شدند که اهل خانه دچار طاعون بودند يا از اين بيماري درگذشته بودند، به اين بيماري مبتلا نشوند. نوشيدن سرکه براي مقابله با تب، بهبود زخم و هضم آسانتر غذا و پالايش دروني متداول بود. لوژينرهاي رومي هر روز هنگام طي طريق نوعي شربت که مخلوط آب و سرکه بود مي آشاميدند تا عطش آنها از بين برود و خاصيت ضدعفوني کننده داخلي داشت. (ص26) زنان فرانسوی برای رفع حالت غش سرکه را در شيشه هاي کوچک مي ريختند و هميشه آن را به همراه داشتند و در ميهمانيها به بچه ها براي رفع تشنگي به نوشیدنیهای غیر مفيد، شربت آب و سرکه مي دادند. (کتاب "درمان طبيعي با سرکه سيب" مارگوت هلميس نشر ققنوس اسفند 1381) در طب اسلامی نیز روایات متعددی توسط پیامبر اکرم و اهل بیت علیهم السلام در مورد اهمیت و خواص سرکه وارد شده است. به عنوان مثال: • امام صادق (ع): ما با سركه آغاز مىكنيم، چنان كه شما با نمك آغاز مىكنيد چرا كه سركه، عقل را استحكام مىبخشد. • مردى در خراسان، نزد امام رضا عليه السلام بود. در اين هنگام، نزد ايشان سفرهاى گستردند كه در آن، سركه و نمك بود. امام عليه السلام با سركه آغاز كرد.....فرمود: اين، همانند آن (يعنى نمك) است. سركه، ذهن را استحكام مىبخشد و عقل را افزون مىكند. • امام صادق عليه السلام: سركه، لثه را تقويت مىكند، جنبندگان شكم (انگل) را مىكُشد و عقل را استحكام مىبخشد • امام صادق(ع): سرکه صفرا را ساکن و قلب را زنده می‌کند. در طب ایرانی و تغذیه مردم نیز سرکه از مواد غذایی بسیار مفید و پر خاصیت بوده است تا جایی که دکتر پولاك طبیب ناصرالدین شاه در کتاب سفرنامه خود به نام ايران و ايرانيان در مورد سرکه ایرانی می گوید: جنس سركه ايران فوق العاده خوب است. به همين جهت ترشيهائى كه با سبزى و ميوههاى مختلف با اين سركه درست مىكنند در روسيه مصرف بسيار دارد (پولاك، ياكوب ادوارد - مترجم: كيكاووس جهان دارى، سفرنامه پولاك، ايران و ايرانيان، 1جلد، خوارزمى - تهران، چاپ: دوم، 1368 ص363) تذکر: همه آنچه در مورد خواص سرکه می گوییم مربوط به سرکه طبیعی است. سرکه طبیعی علاوه بر ترشی و تیزی خاص خود حاوی انواع ویتامینها و املاح و آنتی اکسیدانهای طبیعی می باشد. سرکه کارخانه ای شبیه سازی شده و حاوی اسید استیک است که ظاهرا جز خاصیت اسیدی مشابهتی با سرکه طبیعی ندارد. طرز تهیه سرکه طبیعی فصل تابستان فرصت خوبی برای مردم است که خودشان سرکه طبیعی مورد نیازشان را تولید کنند. در گذشته نه چندان دور و همچنان در برخی شهرها و محله ها خانمهایی بوده و هستند که هرسال تابستان انگور و سایر میوه های له شده را که ارزان هم هستند در خمره هایی بزرگ انداخته و سرکه تولید می کنند. به این ترتیب هم به معیشت خانواده خود کمک می کنند و هم منشاء خیر و برکت و سلامت برای اهل محل می شوند. در کتاب مخرن الادویه روش تهیه سرکه به این صورت توضیح داده شده است: (با ساده نویسی و تلخیص) سرکه از چيزهایی مانند انگور، مويز، خرما، انجير، عسل و هر ميوۀ آبدار و شيرين تهیه می شود. بهترين سرکه، نوع انگوري است. آب انگور صاف شده يا دانه های انگور رسیده و له شده را در خمره (در ظروف پلاستیکی و شیشه ای هم می شود ولی ظرف گلی ارجح است) که داخل آن را پيه ماليده باشند، ريخته و به هر ده کیلو از آن یک کیلو سركه خوب اضافه کنند و سر آن را بپوشند و گل بگيرند و در آفتاب يا جاى گرم(موتورخانه) بگذارند تا برسد (فرآیند تبدیل انگور به شراب و در ادامه به سرکه 40 روز طول می کشد. لذا از قدیم می گفتند زودتر از 40 روز نباید به ظرف حاوی انگور دست یزنند چون قبل از 40 روز هنوز شراب است) @drezamontazer