🍂پرواز پرواز، دل می خواهد نه بال بال برای پریدن است پریدن کجا ، پرواز کجا... پرواز کوچ شبانه از تاریکی است تاریکی نیمه شبِ میکده ما شروع جوانه هاست نه خمیدگی لاله ها پرواز خانه تکانی سحرانه ای است که سجده میخواهد نه بال مقصد پرواز در نیمه شبِ میکده ما معنا است نه آسمان از بغض بی معنایی خویش خمیده ام، کوچ بهارانه میخواهم تا پرواز کنم و از خود دور شوم و خودِ دیگر بسازم پیاله https://eitaa.com/durdane

هر وقت گفتم آماده و مهیام و بلند شدم نماز بخونم و با تو حرف بزنم با خواب و بی حالی نمیزاشتی باهات حرف بزنم 😭 چرا خدا؟ مگه من بنده تو نیستم😭 پیاله https://eitaa.com/durdane

وقتی که بهم میریزم اگرم کسی ندونه ،تو میدونی عزیزم، واسه چی حالم خرابه #حسین #پیاله https://eitaa.com/durdane

حسین 😭

علی جان چه تیغی برنده تر از مظلومیت توست مگر دل می تواند این همه غربت را تحمل کند... مدینه یک داستان... کوفه داستان دیگر... نخل های قامت شکسته و چاه های مغموم و دل گیر می دانند به علی چه گذشت؟ پژمردگی تو برای رویش گل ها و پرواز پرستوهایی بود که پرواز را برای پر پر کردن شقایق های نینوای حسین آموختند پیاله https://eitaa.com/durdane

خون در دل پیاله خورشید می‌کند سنگی که شیشه دل ما را شکسته است؟ صائب

😭

حال خیلیامونه پیاله

آقای اباعبدالله

برسرم منت نهادی نوکرت باشم حسین این چنین تقدیر کردی عمر شیرین مرا پیاله

قلم،دائم السفر است از این کلمه به آن کلمه از این صفحه به آن صفحه دست بر روی دست قدم می زند. رد پای قلم پر از عبرت است غربال می کند ،حرس می کند. پروانه ها با شکوفه های قلم باغچه را نقاشی می کنند. قلم گاهی بی حوصله است، گوشه ای میان کلمات می نشیند، دراز می کشد و به خطوط می نگرد، اشک می ریزد،غصه می خورد که چرا تنها و غریب است. قلم، دل نازک دفترخانه این داستان است نقطه ،زانوی غم گرفته و انتظار می کشد قلم را خاموشی قلم ،معانی را در قایقِ شکسته شده در اقیانوس رها می کند. و کانون گرم کلمات را در تحیر معانی غرق می کند. قلم،مادرِ زندگی است،اگر نباشد همه چیز بهم می‌ریزد. نه معنایی وجود خواهد داشت،نه کلمه ،نه صفحه ای و نه دفتر... نبود مادر را حس می کنم... بلندشو قلمدار،دلِ معانی را بشکاف...از مادریِ فاطمه بنویس بنویس که جای فاطمه برای علی خالی است. بنویس، فاطمه برای علی و علی برای فاطمه سوخت😭 ابوقاسم

ما نباید با این شرمندگی های بیشمار کنار بیاییم و از آن ها عبور کنیم این ها همان اتفاقات بزرگ زندگی ما هستند که باید به آن ها توجه کنیم و نسبت خود را با آن ها مشخص کنیم وقتی به زندگی امثال شهید حججی و عزالدین و... فکر میکنم می بینم مساله فقط یاد کردن نیست ما باید برای خودمان یک نسبت شخصی حقیقی با شهدا تعریف کنیم تا به خود آگاهی برسیم باید بدانیم یاد شهدا آغاز ارتباط قلبی و فکری با آن عزیزان است. سلوک شهدای گمنام برای ما بهترین انتخاب برای تمرین رهایی و افتادگی است ابوقاسم

درختان بهترین اند ثمر دارند پاره پاره خشک شده شان هم بکار است شاخ و برگ شان اگر دوای درد نباشد سایه بان است مسکن پرندگان بی پناه است ،طراوت وشادابی طبیعت اند درخت برای همیشه به هرس ،نگهداری و از همه مهم تر تکیه گاه نیاز دارد. نهال ، چوب نگهدار می خواهد چوب نگهدار کنار نهال می‌ایستد تا نهال ریشه بدواند و رشد کند و بزرگ شود و جای خود را بگیرد چراکه نهال احساس ضعف دارد و به طبیعت اعتماد ندارد. چوب نگهدار گاهی از انحراف و کج رشدی نهال پیشگیری می کند و ریشه نهال را از بیراهه نهی می کند تا آرامش شاخ و برگ های درخت بهم نخورد چوب نگهدار مربی است،می‌خواهد به نهال چگونه زیستن و ایستن را بیاموزد نهال که بزرگ شد چوب نگهدار تکیه گاه نیست بلکه مزاحم است ، باید از درخت فاصله بگیرد و سراغ نهال دیگری برود ما در تحلیل ها ،چوب نگهدار شما هستیم،قرار نیست بجای کسی ثمر بدهیم یا ریشه بدوانیم همان طور که در این نوشته ،چوب نگهدار داستان بودیم ابوقاسم

🌾زاهـد به کـرم، تو را چو ما نـشـناسـد بیـگـانه تـــو را چـو آشــنا نـشـناســد گـفتی کـه گـنه کـنی به دوزخ برمـت این را به کسی گو که تو را نشناسد ابوسعید ابوالخیر

نه نغمه ی نی خواهم و نه طرف چمن نه یار جوان ، نه باده ی صاف کهن خواهم که به خلوتکده ای از همه دور من باشم و من باشم و من باشم و من... ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌

نصیحت شهید مطهری درباره ماه رمضان

ماه رمضان، لحظه های دل کندنِ پیوسته از دلبستگی هاست تا محبت و معنا بر تک تک سلول ها بنشیند

همه ما به وحشیانه ترین شکل ممکن فراموش می شویم

این مداحی رو خیلی خیلی دوست دارم

😭😭😭😭😭

😭

😭

😭