🍁 تبدیل به آدمهایی شدیم که تا جای چیزی تو زندگیمون خالی نشه ارزشش رو متوجه نمیشیم... هرکسی رو همونقدر دوست دارم که دوستم داره و همونقدر دلم تنگ میشه که دلش برام تنگ میشه، شاید به نظرتون شبیه معامله‌ست ولی من یاد گرفتم براى هرکسی همونقدر ارزش قائل بشم که برام ارزش قائله... شما هم اگه یاد نگیرید باختید... 💠 @e_adab 💠

تو مرا عمر عزیزی و یقین می‌دانم که چو رفتی نتوانی که دگر بازآیی #خواجوی_کرمانی 💠 @e_adab 💠

ناگزیرم که در آیینه چشمت با شرم لب خندان بنشانم دل محزون ببرم 👤 فاضل نظری ☔️ 💛🎼 💠 @e_adab 💠

او صبر خواهد از من، بختی که من ندارم من وصل خواهم از وی، قصدی که او ندارد #شهریار 💠 @e_adab 💠

'🌱🌧 «بسوخته ست مرا آرزوی او، چه کنم؟» #امیرخسرو_دهلوی🌱 💠 @e_adab 💠

اگر دل محو آن رخسار زیباست ز جوهر موج این آیینه دریاست ندارد داغدار عشق قدری وطن با لاله اندر کوه و صحراست مشو در مهر امکان همچو شبنم جهان در سایه این بال عنقاست به وقت عجز دشمن دوست گردد به زانوی سکندر فرق داراست حریم حرمت دلدار دور است بسی در راه عشقش زیر و بالاست بود عشاق مست باده غم عروج نشئه ما کی ز میناست؟! به عالم هرکجا باشد اگر دل اسیر جعد آن زلف مطراست بساط عشق شد تا مسند ما کلاه افتخار ما فلک‌ساست دویی را نیست ره در مسکن عشق دل عاشق ازین سودا مبراست دهد صد مرده را جان از تکلم به احیا لعل او رشک مسیحاست! به یاد گیسویش اشکم گره زد ز موج این بحر را زنجیر برپاست خدا را جانب ما کن نگاهی سفید از انتظارت دیده ماست! خوشا زین مصرع بیدل که طغرل خیالی سد راه عبرت ماست #طغرال_احراری #غزل 💠 @e_adab 💠

🍁 چیزایی که بهت آسیب زدن رو فراموش کن؛ ولی هیچوقت درسی رو که بهت ياد دادنُ از خاطر نَبَر ... 💠 @e_adab 💠

💚🍃 هیچ خبر داری دگر؟! آرام جانم نیستی کاتبِ تقدیری و در آسمانم نیستی اعتراف تلخِ زهرمارِ چشمِ قهوه است ساده لوح بودم ندیدم در جهانم نیستی عِدِّه‌ای بی‌دین، مرا از چشم تو انداختند چشم وا کردم زمانی، دیدم آنم نیستی غافلی از آهِ پُر تاثیرِ این دیوانه‌دل... نبضِ قلبِ بی‌قراری،...در توانم نیستی هیچ‌کس مثلِ منِّ بی‌تاب، خواهان تو نیست تو نفس جانم شدی، آرامِ جانم نیستی؟! #کبری_رحمتی(بی‌تاب) #شاعر_دلشعری 🍀 #نبض‌قلب‌‌بی‌تابی‌نفس‌جان💞 💛🎼 💠 @e_adab 💠

دنیا المِ غفلت و عُقبا غمِ اعمال آسودگی از ما دو جهان فاصله دارد #بیدل_دهلوی 💠 @e_adab 💠

می‌خواهم و می‌خواستمت، تا نفسم بود می‌سوختم از حسرت و عشق تو بسم بود عشق تو بسم بود، که این شعله ی بیدار روشنگر شب‌های بلند قفسم بود آن بخت گریزنده دمی‌ آمد و بگذشت غم بود، که پیوسته نفس در نفسم بود بالله، که بجز یاد تو، گر هیچ کسم هست حاشا، که بجز عشق تو، گر هیچ کسم بود سیمای مسیحایی‌ اندوه تو، ای عشق در غربت این مهلکه فریاد رسم بود لب بسته و پر سوخته، از کوی تو رفتم رفتم، به خدا گر هوسم بود، بسم بود... #فریدون_مشیری #شعر 💠 @e_adab 💠