🔹امام خمینی(ره): من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت و سفارش میکنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد. 🏴سالروز ارتحال ملکوتی امام خمینی (ره) تسلیت باد🏴 🇮🇷 @Ebrahimhadi

🇮🇷 @Ebrahimhadi

به نام خدا رفاقت ما با تمام بچه های آن دوران، سر و کله زدن و بازی و خنده بود، مثلا چند نفر دور هم جمع می‌شدند و کلاه یک کارگری که از آنجا رد می شد را بر می داشتند و برای هم پرت می‌کردند و مردم آزاری می‌کردند. 🔸 اما رفاقت با ابراهیم، الگو گرفتن و یادگیری کارهای خوب بود. او غیرمستقیم به ما کارهای صحیح را آموزش می داد. حتی حرفایی می زد که سالها بعد به عمق کلامش رسیدیم. ▫️من موهای زیبایی داشتم. مرتب به آنها می‌رسیدم و مدل مو و... درست میکردم. خیلی ها حسرت موها و تیپ ظاهری من را داشتند. ابراهیم نیز خیلی زیبا بود اما... 🔹یکبار که پیش هم نشسته بودیم، دوباره حرف از مدل موهای من شد. برخی باحسرت به مدل جدید موهای من نگاه می‌کردند. ابراهیم جمله ای گفت که فراموش نمی‌کنم. گفت: «نعمتی که خدا به تو داده را به رخ دیگران نکش.» 📚کتاب سلام برابراهیم2 🇮🇷 @Ebrahimhadi

❤️ #قرار_عاشقی ❤️ قرائت دعای فرج به نیابت از شــهید ابــراهیم هــادی🌹 ⏰هرشب راس ساعت ۲۲ ✳️بخوانید و به اشتراک بگذارید 🇮🇷 @ebrahimhadi

💞 #رسم_عاشقی 🌹 جانباز شهید ایوب بلندی ✅ قسمت بیست و هشتم صبح هدی با صدای بلند خداحافظی کرد. ایوب با چشم هدی را دنبال کرد تا وقتی در را به هم زد و رفت مدرسه. گفت، _شهلا، هیچ دقت کرده ای که هدی خیلی بزرگ شده؟ هدی تازه اول راهنمایی بود خنده م گرفت، _اره خیلی بزرگ شده، دیگه باید براش جهیزیه درست کنم. خیلی جدی نگاهم کرد، _جهیزیه؟ اصلا. انقدر از این کاسه و بشقابی که به اسم جهاز به دختر میدهند بدم میاید. به دختر باید فقط کلید خانه داد که اگر روزی روزگاری مشکلی پیدا کرد، سرپناه داشته باشد. -اوه، حالا کو تا شوهر کردن هدی؟ چقدر هم جدی گرفتی! دستش را گذاشت زیر سرش و خیره شد به سقف، _اگر یک روز پسر خوب ببینم، خودم برای هدی خواستگاریش میکنم. صورتش را نیشگون گرفتم، _خاک بر سرم. یک وقت این کار را نکنی. آن وقت میگویند دخترمان کور و کچل بوده. خنده اش گرفت، _خب می آیند میبینند. میبینند دخترمان نه کور است و نه کچل. خیییلی هم خانم است. میدانستم ایوب کاری را که میگوید" میکنم"، انجام میدهد. برای همین دلم شور افتاد نکند خودش روزی پا پیش بگذارد. عصر دوباره تعادلش را از دست داد. اصرار داشت از خانه بیرون برود. التماسش کردم فایده ای نداشت. محمد حسین را فرستادم ماشینش را دستکاری کند که راه نیوفتد. درد همه ی هوش و حواسش را گرفته بود. اگر از خانه بیرون میرفت، حتی راه برگشت را هم گم میکرد. دیده بودم که گاهی توی کوچه چند دقیقه مینشیند و به این فکر میکند که اصلا کجا میخواهد برود. از فکر این که بیرون از خانه بلایی سرش بیاید تنم لرزید. تلفن را برداشتم. با شنیدن صدای ماموران آن طرف، بغضم ترکید. صدایم را میشناختند. منی که به سماجت برای درمان ایوب معروف بودم، حالا به التماس افتاده بودم، _اقا تو را بخدا. تو را ب جان عزیزتان. آمبولانس بفرستید. ایوب حال خوبی ندارد. از دستم میرودا. میخواهد از خانه بیرون برود. -چند دقیقه نگهش دارید، الان می آییم. چند دقیقه کجا،غروب کجا؟ از صدای بیحوصله آن طرف گوشی باید میفهمیدم دیگر از من و ایوب خسته شده اند و سرکارمان گذاشته اند. ایوب مانده بود خانه ولی حالش تغییر نکرده بود. دوباره راه افتاد سمت در، _من دارم میروم تبریز، کاری نداری؟ از جایم پریدم، _تبریز چرا؟ -میخواهم پایم را بدهم به همان دکتری که خرابش کرده بگویم خودش قطعش کند و خلاص. خب صبر کن فردا صبح بلیت هواپیما میگیرم برایت. پایش را توی کفشش کرد، _محمد حسین را هم میبرم. -او را برای چی؟ از درس و مشقش می افتد. محمد حسین آماده شده بود. به من گفت، _مامان زیاد اصرار نکن، میرویم یک دوری میزنیم و برمیگردیم. ایوب عصایش را برداشت، _میخواهم کمکم باشد. محمد حسین را فردا صبح با هواپیما میفرستم. گفتم پس لااقل صبر کن برایتان میوه بدهم ببرید. رفتم توی آشپز خانه، _ایوب حالا که میروید کی برمیگردید؟ جلوی در ایستاد و گفت، _محمد حسین را که فردا برایت میفرستم، خودم... کمی مکث کرد، _فکر کنم این بار خیلی طول بکشد تا برگردم. تا برگشتم توی اتاق صدای ماشین آمد که از پیچ کوچه گذشت. ساعت نزدیک پنج صبح بود. جانمازم رو به قبله پهن بود. با صدای تلفن سرم را از روی مهر برداشتم. سجاده ام مثل صورتم از اشک خیس بود. گوشی را برداشتم. محمد حسین بلند گفت، _الو. مامان؟ -تویی محمد ؟ کجایید شماها؟ محمد حسین نفس نفس میزد، _مامان. مامان. ما تصادف کردیم. یعنی ماشین چپ کرده. تکیه دادم به دیوار، _تصادف؟ کجا؟ الان حالتان خوب است؟ - من خوبم. بابا هم خوب است. فقط از گوشش خون می آید. پاهایم سست شد. نشستم روی زمین. -الو مامان؟ من چی کارکنم؟ ⭕️ ادامه دارد... 🇮🇷 @Ebrahimhadi

🌙سحر بیستم... 🇮🇷 @Ebrahimhadi

🌙سحر بیستم... ✍ فقط... ده ضیافت دیگر، تا جمع شدن خوان رحمتت باقی مانده است. و من هنوز، جامانده ترین مسافر پرواز رمضانم! ناله های الغوث الغوث مرا شنیده ای.... و اگر اذن تو یاریم کنــد، باز هم خواهی شنید. ❄️من از "خودم"، عجیــب به تنگ آمده ام، که اینگونه دستانم را، مضطرانه بالا گرفته ام. آنقدر، منيت هايم، زمین گیرم کرده اند، که صد بار فریاد الغوث الغوث سر داده ام. ❄️من آتشـ🔥ــی به سوزانندگی خودم، سراغ ندارم؛ خدا هر الغوث من، استغاثه به فریادرسی است، که تنها قدرت رها کننده من، از حصار منيت هایم است. ❄️باز هم می آیم دلبرم. و تو را به "خودت" قسم می دهم ؛ تا مرا از "خودم" برهانی. بِــکَ یا اللّـه.... آیا مرا در زمره آزاد شدگان از نفسم، قرار می دهی؟ وعده فردا شبمان، هراس به دلم افکنده است؛ می ترسم از چشمانی که گناه، خشکشان کرده است! می ترسم از دستانی که غرور... فقر را، از لابلاي سرانگشتانش، دزدیده است! می ترسم از قلبی که نجاسات نَفْسَم، بال پروازش را شکسته است. ❄️به فریاد دلم برس... من جز تو، فریادرسی سراغ ندارم. نام محبوب ترین بندگانت را پیشکش کرده ام، شاید به اعتبار هیبتشان، مرا نیز، به پروازی بلند، مفتخر کنی! ✨ترس دلم را بریز... همیشه مرا به هر بهانه ای بخشیده ای! من سالهاست که جز بخشــش، خاطره ای از تو، به یادم ندارم دستانم را بالا گرفته ام، مرا از میان لجن زار منيت هايم، بیرون می کشی؟ 🇮🇷 @Ebrahimhadi

#صوت 🌙سحر بیستم... 🇮🇷 @Ebrahimhadi

#نوای_دلتنگی💔 عَزیزٌعَلَیَّ أنْ أرَی الْخَلْقَ وَلاتُریٰ آقای من!سخت است همه را ببینم و تو را نبینم 🍃دعای سلامتی امام زمان (عج) به نیابت از شهید ابراهیم هادی🌹 🇮🇷 @Ebrahimhadi

دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان🌙 🇮🇷 @Ebrahimhadi

📎جزء بیستم: قرائت روزانه یک جزء قران کریم هدیه به شهید ابراهیم هادی🌷 🇮🇷 @Ebrahimhadi

🇮🇷 @Ebrahimhadi