✅ قواعد درس هفدهم (۱):👇 الف) گذشته فعل‌های ל"א: فعل‌هایی که لامد هپعل‌شان، یا همان لام‌الفعل‌شان آلف (א) است، صرف به صورت زیر است: קרא (خواندن) אֲנִי קָרָאתִי אֲנַחְנוּ קָרָאנוּ אַתָּה קָרָאתָ אַתֶּם קְרָאתֶם אַתְּ קָרָאת אַתֶּן קְרָאתֶן הוּא קָרָא הֵם קָרְאוּ הִיא קָרְאָה הֵן קָרְאוּ ✳️ جز در مفرد مؤنث غایب و جمع‌های غایب، حرف دوم باقی صیغه‌ها کاماتص گرفته و حرف سوم، ساکن است. 🔅البته در فعل‌های حالت دسته ל"א، حرف دوم، تصره می‌گیرد. צמא (تشنه بودن، اشتیاق داشتن) אֲנִי צָמֵאתִי אֲנַחְנוּ צָמֵאנוּ אַתָּה צָמֵאתָ אַתֶּם צְמֵאתֶם אַתְּ צָמֵאת אַתֶּן צְמֵאתֶן הוּא צָמֵא הֵם צָמְאוּ הִיא צָמְאָה הֵן צָמְאוּ 🔅در زبان عامیانه، این فعل صرف نمی‌شود، بلکه به صورت زمان حال و با صرف فعل הָיָה همراه می‌شود. او تشنه بود. (مذکر) => הוּא הָיָה צָמֵא. او تشنه بود. (مؤنث) => הִיא הָיְתָה צְמֵאָה. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هفدهم (۲):👇 ب) گذشته فعل‌های ל"ה: فعل‌هایی که لامد هپعل‌شان، یا همان لام‌الفعل‌شان هی (ה) است، صرف به صورت زیر است: קנה (خریدن) אֲנִי קָנִיתִי אֲנַחְנוּ קָנִינוּ אַתָּה קָנִיתָ אַתֶּם קְנִיתֶם אַתְּ קָנִית אַתֶּן קְנִיתֶן הוּא קָנָה הֵם קָנוּ הִיא קָנְתָה הֵן קָנוּ ✳️ توجه داشته باشید که حرف سوم (ה) تبدیل به י می‌شود و حرف دوم، صدای خیریک می‌گیرد؛ جز در سوم شخص‌ها. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هفدهم (۳):👇 ج) گذشته فعل הָיָה از دسته ל"ה: היה (بودن) אֲנִי הָיִיתִי אֲנַחְנוּ הָיִינוּ אַתָּה הָיִיתָ אַתֶּם הֱיִיתֶם אַתְּ הָיִית אַתֶּן הֱיִיתֶן הוּא הָיָה הֵם הָיוּ הִיא הָיְתָה הֵן הָיוּ 🔅 توجه کنید که در دو صیغه جمع مذکر و مؤنث مخاطب، حرف اول به جای شوا، ختف سه‌گل گرفته است. 🔅دو יי که جز در سوم شخص‌ها، در بقیه صیغه‌ها کنار هم آمده، اولی حرف اصلی و دومی، تبدیل ה به י است. 🔅فعل חיה (زندگی کردن) نیز به همین صورت صرف می‌شود، جز در دو صیغه جمع مذکر و مؤنث مخاطب که می‌شود: חֲיִיתֶם و חֲיִיתֶן. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هفدهم (۴):👇 د) مالکیت در زمان گذشته: پیش از این آموختیم که در زبان عبری فعل «داشتن» نداریم. ۱. برای بیان مالکیت و عدم مالکیت در زمان حال، از عبارت יֵשׁ לְ... و אֵין לְ... استفاده می‌شود. در این حالت عبارت مالکیت هیچ تغییری ندارد و مالک و مملوک هرچه باشد، با هر جنس و تعدادی، همین عبارات به کار می‌رود. من خانه‌ای دارم. => יֵשׁ לִי בַּית. آنها خانه‌ای دارند. => יֵשׁ לָהֶם בַּית. ما خانه‌ای نداریم. => אֵין לָנוּ בַּית. او خانه‌ای ندارد. => אֵין לוֹ בַּית. 🔅در زمان حال، آنچه تغییر می‌کند صرف ל (برای) با ضمائر ملکی است که متناسب با مالک می‌آید. ۲. اما برای بیان مالکیت در زمان گذشته، توجه به مملوک است و با این منظر، از عبارات زیر استفاده می‌شود. הָיָה לְ... הָיְתָה לְ... הָיוּ לְ... 🔅در واقع، ترجمه تحت‌اللفظی جمله‌های مالکیت در زمان گذشته به این صورت است: - هست برای من یک کتاب. - هستند برای من کتاب‌هایی. ✳️ برای منفی کردن و بیان عدم مالکیت هم لفظ לֹא را پیش از فعل می‌آوریم که ترجمه تحت‌اللفظی آن نیز به این صورت است: - نیست برای من یک کتاب. - نیست برای من کتاب‌هایی. من یک کتاب (نـ)داشتم. => (לֹא) הָיָה לִי סֵפֶר. من یک دفتر (نـ)داشتم.=> (לֹא) הָיְתָה לִי מַחְבֶּרֶת. من کتاب‌هایی (نـ)داشتم.=> (לֹא) הָיוּ לִי סְפָרִים. من دفترهایی (نـ)داشتم.=> (לֹא) הָיוּ לִי מַחְבָּרוֹת. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس هفدهم (۵):👇 هـ) ماضی استمراری: در زبان عبری برای بیان کاری که در گذشته انجام می‌دادیم، اما امروز دیگر انجامش نمی‌دهیم، صیغه مناسب فاعل از فعل הָיָה را در کنار زمان حال فعل مورد نظر قرار می‌دهیم. من (مذکر) خیلی درس می‌خواندم. => הָיִיתִי לוֹמֵד הַרבֵּה. تو (مؤنث) خیلی درس می‌خواندی. => הָיִיתְּ לוֹמֶדֶת הַרבֵּה. ما خیلی درس می‌خواندیم. => הָיִינוּ לוֹמְדִים הַרבֵּה. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר יז (17) فعل‌های درس هفدهم: 🔴 فعلی که سالم صرف می‌شود: 1️⃣ מ - כ - ר خریدن 🔅زمان حال: מוֹכֵר מוֹכְרִים מוֹכֶרֶת מוֹכְרוֹת 🔅زمان گذشته: מָכַרְתִּי מָכַרְנוּ מָכַרְתָּ מְכַרְתֶּם מָכַרְתְּ מְכַרְתֶּן מָכַר מָכְרוּ מָכְרָה מָכְרוּ 🔵 فعلی که حرف اولش حلقی است: 2⃣ ע - ז - ר کمک کردن، همکاری کردن 🔅زمان حال: עוֹזֵר עוֹזְרִים עוֹזֶרֶת עוֹזְרוֹת 🔅زمان گذشته: עָזַרְתִּי עָזַרְנוּ עָזַרְתָּ עֲזַרְתֶּם עָזַרְתְּ עֲזַרְתֶּן עָזַר עָזְרוּ עָזְרָה עָזְרוּ ✳️ این نوع فعل در زمان حال، سالم صرف می‌شود. اما در زمان گذشته، دو‌ صیغه جمع مخاطب که حرف اولشان باید شوا بگیرد، چون حرف حلقی است و شواپذیر نیست، خطف پتخ می‌گیرند. ⚪️ فعلی که حرف سومش א است: 3⃣ מ - צ - א یافتن، مواجه شدن 🔅زمان حال: מוֹצֵא מוֹצְאִים מוֹצֵאת מוֹצְאוֹת 🔅زمان گذشته: מָצָאתִי מָצָאנוּ מָצָאתָ מְצָאתֶם מָצָאת מְצָאתֶן מָצָא מָצְאוּ מָצְאָה מָצְאוּ ✳️ این فعل در زمان حال، صیغه مفرد مؤنثش تغییر دارد. در زمان گذشته نیز غیر از صیغه‌های مفرد مؤنث غایب و جمع‌های غایب که مثل فعل سالم صرف می‌شوند، در باقی صیغه‌ها، حرف دوم ریشه صدای کاماتص می‌گیرد. ⚫️ فعلی که حرف سومش ה است: 4⃣ ק - ר - ה 🔅زمان حال: קוֹרֶה קוֹרִים קוֹרָה קוֹרוֹת 🔅زمان گذشته: קָרִיתִי קָרִינוּ קָרִיתָּ קְרִיתֶּם קָרִיתְּ קְרִיתֶּן קָרָה קָרוּ קָרְתָה קָרוּ ✳️ این افعال در زمان حال تمامی صیغه‌ها تغییر صرف فعل دارند. در زمان گذشته نیز حرف سوم (ה) تبدیل به י می‌شود و حرف دوم، صدای خیریک می‌گیرد؛ جز در سوم شخص‌های مفرد مؤنث و جمع که حذف حرف سوم پیش می‌آید. 🔘 فعل היה: 5⃣ ה - י - ה 🔅زمان حال: ندارد 🔅زمان گذشته: הָיִיתִי הָיִינוּ הָיִיתָ הֱיִיתֶם הָיִית הֱיִיתֶן הָיָה הָיוּ הָיְתָה ~ הייתה הָיוּ ✳️ این فعل هم حرف اولش حلقی است و هم حرف سومش ה. به این ترتیب، تغییرات هر دو دسته فعل را در آن داریم. ✳️ فعل היה که به معنی «بودن» هست، فعل زمان حالش در زبان فارسی «است» است که در عبری معادل ندارد. مثال: הוּא תַּלְמִיד. => او دانش‌آموز [است]‌. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس هفدهم:👇 האבן היקרה בעיר אחת חי פועל עני בשם יוסף. יוסף עבד אצל איש עשיר. העשיר היה איש רע מאוד. האיש הזה היה נותן תמיד הרבה עבודה ליוסף, אבל היה נותן לו רק מעט כסף. כל השבוע יוסף היה אוכל רק לחם ומלח ושותה רק מיים. אבל בשבת ובחגים יוסף היה חי כמו מלך. הוא היה לובש בגדים יפים. היה אוכל דגים, בשר ועוגות, היה שותה יין, והיה שוכח כי הוא רק פועל עני. לילה אחד חלם האיש העשיר חלום נורא. בחלום הוא ראה איש זקן יוצא מן היער. הזקן בא אל החדר, עמד אצל המיטה, ואמר בקול גדול: "אני ראיתי כל מה שעשית ליוסף. כל העושר שיש לך בא מן העבודה של יוסף. לכן, כל העושר שלך הוא של יוסף." מיד אחרי כן יצא הזקן מן החדר, וסגר את הדלת. האיש העשיר קם בבוקר בלב רועד. הוא לבש מהר את הבגדים והלך אל השוק. שם הוא מכר את הבית שהיה לו, ואת כל הדברים שהיו לו בבית. בכסף הוא קנה אבן יקרה. העשיר שם את האבן היקרה בכובע ויצא מן העיר. בדרך עבר האיש העשיר על גשר. פתאום קמה רוח גדולה, ודבר נורא קרה. הכובע עם האבן היקרה, אשר קנה העשיר, נפלו בנהר. בערב שבת, כמו תמיד, הלכה האישה של יוסף אל השוק וקנתה דג לשבת. כאשר פתחה האישה את הדג, היא מצאה בו אבן יקרה. יוסף מכר את האבן היקרה. מן היום הזה והלאה היה ליוסף הרבה כסף. יוסף היה תמיד עוזר לאנשים, והיה נותן צדקה לעניים. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس هفدهم (۱):👇 📝عنوان: הָאֶבֶן הַיְקָרָה سنگ گرانقیمت 🔺حرف تعریف הָאֶבֶן کاماتص گرفته بخاطر آلف אֶבֶן. 🔺در הַיְקָרָה هم طبق قاعده، یود شوادار بعد از حرف تعریف داگش نمی‌گیرد. 📝 بند اول: 1. בְּעִיר אַחַת חַי פּוֹעֵל עָנִי בְּשֵׁם יוֹסֵף. در شهری (یک شهری) زندگی می‌کرد کارگری فقیر به نام یوسف. 🔺בְּעִיר אַחַת: شهر فعلا نکره هست، بدون حرف تعریف آمده و حرف اضافه בְּ با شوای خودش مانده. لفظ شهر هم برخلاف ظاهرش، مؤنث است، پس برای یک (אַחַת) لفظ مؤنث آمده. 🔺יוֹסֵף از ریشه יסף، در باب پاعل به معنای «افزودن» است‌ و حکم اسم فاعل یا فعل مضارع را هم دارد. יוֹסֵף עָבַד אֵצֶל אִישׁ עָשִׁיר. یوسف کار می‌کرد نزد مردی ثروتمند. הֶעָשִׁיר הָיָה אִישׁ רַע מְאֹד. آن ثروتمند، بود مردی بسیار بد. 🔺הֶעָשִׁיר: حرف تعریف بخاطر עָ در ابتدای کلمه، صدای سه سه‌گل گرفته. 🔺صفت הֶעָשִׁיר در جایگاه فاعل نشسته. הָאִישׁ הַזֶּה הָיָה נוֹתֵן תָּמִיד הַרְבֵּה עֲבוֹדָה לְיוֹסֵף, آن مرد می‌داد همیشه کار زیادی به یوسف، 🔺متن مربوط به گذشته است، درباره کارهایی که در گذشته انجام می‌شده، پس از ماضی استمراری استفاده شده است: הָיָה נוֹתֵן אֲבָל הָיָה נוֹתֵן לוֹ רַק מְעַט כֶּסֶף. اما می‌داد به او فقط اندکی پول. 📝 بند دوم: כָּל הַשָּׁבוּעַ יוֹסֵף הָיָה אוֹכֵל רַק לֶחֶם וּמֶלַח וְשׁוֹתֶה רַק מַיִם. تمام هفته یوسف می‌خورد فقط نان و نمک و می‌نوشید تنها آب. 🔺וּמֶלַח: واو عطف رسیده به מ، طبق قاعده صدای شروک گرفته. אֲבָל בַּשַּׁבָּת וּבַחַגִּים יוֹסֵף הָיָה חַי כְּמוֹ מֶלֶךְ. اما در شبات و در اعیاد یوسف زندگی می‌کرد مانند پادشاه. 🔺וּבַחַגִּים: וְ + בְּ + הַחַגִּים بوده. حرف عطف به בּ رسیده و صدای شروک گرفته. حرف اضافه בְּ هم وسط کلمه رفته و داگشش افتاده. با حرف تعریف הַחַגִּים هم ادغام شده و صدای آن را گرفته. הוּא הָיָה לוֹבֵשׁ בְּגָדִים יָפִים. او می‌پوشید لباس‌های زیبا. הָיָה אוֹכֵל דָּגִים, בָּשָׂר וְעוּגוֹת, می‌خورد ماهی، گوشت و کیک، הָיָה שׁוֹתֶה יַיִן, می‌نوشید شراب، וְהָיָה שׁוֹכֵחַ כִּי הוּא רַק פוֹעֵל עָנִי. و فراموش می‌کرد که او فقط کارگری فقیر است. 📝 بند سوم: לַיְלָה אֶחָד חָלַם הָאִישׁ הֶעָשִׁיר חֲלוֹם נוֹרָא. شبی خواب دید مرد ثروتمند، خوابی هولناک. 🔺לַיְלָה אֶחָד: لفظ شب برخلاف ظاهرش، مذکر است، پس برای یک (אֶחָד) لفظ مذکر آمده. בַּחֲלוֹם הוּא רָאָה אִישׁ זָקֵן יוֹצֵא מִן הַיַּעַר. در خواب او دید مرد پیری را که خارج می‌شود از جنگل. 🔺متن مربوط به گذشته است، اما خود خواب را با افعال حال آورده: יוֹצֵא הַזָּקֵן בָּא אֶל הַחֶדֶר, پیر (مرد) آمد به سوی اتاق، 🔺הַזָּקֵן: استفاده از صفت به جای فاعل. עָמַד אֵצֶל הַמִּטָּה, ایستاد کنار تخت، וְאָמַר בְּקוֹל גָּדוֹל: و گفت با صدایی بلند: 📝 بند چهارم: "אֲנִי רָאִיתִי כָּל מַה שֶּׁעָששִׂיתָ לְיוֹסֵף. من دیدم تمام آنچه که کردی با یوسف. 🔺שֶּׁעָששִׂיתָ: قبل از این کلمه מַה آمده، طبق قاعده، حرف اول کلمه بعد از מַה داگش گرفته. خود שֶּׁ هم چون مخفف است، به حرف اول کلمه بعد از خود داگش می‌دهد، اما در עָששִׂיתָ، چون حرف اول حلقی است، شوا نگرفته. כָּל הָעֹשֶׁר שֶׁיֵּשׁ לְךָ בָּא מִן הָעֲבוֹדָה שֶׁל יוֹסֵף. تمام ثروتی که هست برای تو (مال توست) آمد از کار یوسف. 🔺הָעֹשֶׁר: حرف تعریف بخاطر ע، کاماتص گرفته. 🔺שֶׁיֵּשׁ: در اینجا יֵשׁ که بعد از שֶׁ آمده، حرف اولش که حلقی نیست، داگش را پذیرفته. 🔺הָעֲבוֹדָה: حرف تعریف بخاطر ע، کاماتص گرفته. לָכֵן, כָּל הָעֹשֶׁר שֶׁלְּךָ הוּא שֶׁל יוֹסֵף." بنابراین، تمام ثروتی که برای توست، آن برای یوسف است. 🔺הָעֹשֶׁר: حرف تعریف بخاطر ע، کاماتص گرفته. 📝 بند پنجم: מִיָּד אַחֲרֵי כֵן יָצָא הַזָּקֵן מִן הַחֶדֶר, فورا بعد از آن، خارج شد پیر (مرد) از اتاق، וְסָגַר אֶת הַדֶּלֶת. و بست در را. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس هفدهم (۲):👇 📝 بند ششم: הָאִישׁ הֶעָשִׁיר קָם בַּבֹּקֶר בְּלֵב רוֹעֵד. مرد ثروتمند برخاست صبح با قلبی لرزان. הוּא לָבַש מַהֵר אֶת הַבְּגָדִים וְהָלַךְ אֶל הַשּׁוּק. او پوشید سریع لباس‌ها را و رفت به بازار. שָׁם הוּא מָכַר אֶת הַבַּיִת שֶׁהָיָה לוֹ, آنجا او فروخت خانه‌ای که برایش بود (داشت)، 🔺הָיָה לוֹ: اصطلاح مالکیت در گذشته. در ظاهر یعنی «بود برای او»، اما درواقع به معنای «داشت» است. וְאֶת כָּל הַדְּבָרִים שֶׁהָיוּ לוֹ בַּבַּיִת. و تمام چیزهایی که بود برایش (داشت) در خانه. 🔺הָיוּ לוֹ هم مثل جمله قبلی است. دقت کنید به مملوک‌های دو جمله. مملوک جمله قبلی הַבַּיִת بود و مفرد، فعلش הָיָה شد. در این جمله כָּל הַדְּבָרִים مملوک است و جمع، پس فعل هم جمع و הָיוּ می‌شود. اما در לוֹ که به مالک اشاره دارد، تغییری نمی‌بینیم. בַּכֶּסֶף הוּא קָנָה אֶבֶן יְקָרָה. با پول، او خرید سنگی گرانقیمت. 🔺בַּכֶּסֶף: בְּ + הַכֶּסֶף: ادغام حرف اضافه בְּ با صدای حرف تعریف הֶעָשִׁיר שָׂם אֶת הָאֶבֶן הַיְקָרָה בַּכֹּבַע וְיָצָא מִן הָעִיר. آن (مرد) ثروتمند گذاشت سنگ گرانقیمت را در کلاه و خارج شد از شهر. 🔺הָעִיר: حرف تعریف بخاطر ע، کاماتص گرفته. 🔺בַּכֹּבַע: בְּ + הַכֹּבַע 📝 بند هفتم: בַּדֶּרֶךְ עָבַר הָאִישׁ הֶעָשִׁיר עַל גֶּשֶׁר. در راه گذشت آن مرد ثروتمند از روی پل. 🔺בַּדֶּרֶךְ: בְּ+ הַדֶּרֶךְ פִּתְאֹם קָמָה רוּחַ גְּדוֹלָה, ناگهان برخاست بادی سهمگین. 🔺רוּחַ: با ظاهری مذکر، اما در اصل مؤنث است. بخاطر همین صفتش مؤنث آمده. וְדָבָר נוֹרָא קָרָה. و اتفاق هولناکی رخ داد. 🔺וְדָבָר: וְ + דָּבָר: داگش דָּבָר بخاطر رفتن وسط کلمه، افتاده. הַכֹּבַע עִם הָאֶבֶן הַיְקָרָה, کلاه با سنگ گرانقیمت אֲשֶׁר קָנָה הֶעָשִׁיר, که خریده بود (مرد) ثروتمند، נָפְלוּ בַּנָּהָר. می‌افتند در رود. 🔺בַּנָּהָר: בְּ + הַנָּהָר 📝 بند هشتم: בְּעֶרֶב שַׁבָּת, در شب شبات، 🔺עֶרֶב שַׁבָּת: ترکیب سمیخوتی است. درواقع הָעֶרֶב שֶׁל שַׁבָּת بوده که با ترکیب سمیخوتی به این صورت درآمده. 🔅עֶרֶב و اسم‌هایی با این وزن، هنگام مضاف واقع شدن، تغییری نمی‌کنند. כְּמוֹ תָּמִיד, مانند همیشه، הָלְכָה הָאִשָּׁה שֶׁל יוֹסֵף אֶל הַשּׁוּק رفت همسر یوسف به بازار וְקָנְתָה דָּג לְשַׁבָּת. و خرید ماهی‌ای برای شبات. כַּאֲשֶׁר פָּתְחָה הָאִשָּׁה אֶת הַדָּג, زمانی که باز کرد زن ماهی را، הִיא מָצְאָה בּוֹ אֶבֶן יְקָרָה. او یافت در آن سنگی گرانقیمت. 📝 بند نهم: יוֹסֵף מָכַר אֶת הָאֶבֶן הַיְקָרָה. یوسف فروخت سنگ گرانقیمت را. מִן הַיּוֹם הַזֶּה וָהָלְאָה הָיָה לְיוֹסֵף הַרְבֵּה כֶּסֶף. از آن روز به بعد، بود برای یوسف پول زیادی (یوسف پول زیادی داشت). יוֹסֵף הָיָה תָּמִיד עוֹזֵר לַאֲנָשִׁים, یوسف همیشه کمک می‌کرد به مردم، 🔺לַאֲנָשִׁים: صدای לְ بخاطر אֲ تبدیل به پتخ شده. این قاعده را برای حرف تعریف آموخته بودیم که می‌بینید برای לְ هم کاربرد دارد. וְהָיָה נוֹתֵן צְדָקָה לָעֲנִיִּים. و می‌داد صدقه به فقرا. 🔺לָעֲנִיִּים: לְ + הָעֲנִיִּים https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تمرین‌های درس هفدهم کتاب هیسود:👇 1. הָאִשָּׁה (האישה) שֶׁמָּכְרָה (אֲשֶׁר מָכְרָה) אֶת הַבַּיִת, שָׂמָה אֶת הַכֶּסֶף בַּכֹּבַע (בכובע). 2. (אֲנִי) צָמֵאתִּי (הָיִיתִּי צָמֵא), וְשָׁתִיתִּי (וַאֲנִי שָׁתִיתִּי) כַּד מָלֵא יַיִן. 🔅به حرکت واو عطف در וַאֲנִי دقت کنید. طبق قاعده، واو عطف چنانچه پیش از کلماتی بیاید که حرف اولشان صدای خطف پتخ دارد، حرکتش پتخ می‌شود. 3. הַפּוֹעַל הַזֶּה (פּוֹעַל זֶה) הָיָּה עוֹבֵד אֶצֶל יוֹסֵף. 4. (אֲנַחְנוּ) קָנִינוּ דָּגִים וּבָשָׂר בַּשׁוּק לַשַּׁבָּת. 🔅به حرکت واو عطف در וּבָשָׂר دقت کنید. به دلیل رسیدن به בּ، صدای شروک گرفته. 🔅کلمه בָּשָׂר هم، چون وسط کلمه رفته، داگش حرف اولش افتاده. 5. הַסִּפּוּר שֶׁקָּרָאתִּי (אֲשֶׁר אֲנִי קָרָאתִּי) (שֶׁאֲנִי קָרָאתִּי) אֶתְמוֹל, הָיָּה מְעַנְיֵן (מעניין) מְאֹד (מאוד). 6. נֵס קָרָה לָאִישׁ הֶעָנִי, הוּא מָצָה אֶבֶן יְקָרָה בָּרְחוֹב. 🔅طبق قاعده، کلماتی که با הָ, חָ و עָ شروع می‌شوند، صدای حرف تعریفشان سه‌گل می‌شود که در اینجا نیز برای עָנִי چنین شده. 7. הָיְתָה לִי חֲבֵרָה יְקָרָה אַחַת בִּירוּשָׁלַים. 🔅در בִּירוּשָׁלַים صدای حرف اضافه בְּ به خاطر رسیدن به شوا، تبدیل به خیریک شده، شوای یود هم افتاده. 8. אֲנִי לֹא יוֹדַעַת אֶת הַשֵּׁם שֶׁל הַנָּבִיא. 9. הָאִישׁ שֶׁרָאִינוּ (אֲשֶׁר אֲנַחְנוּ רָאִינוּ) אֶתְמוֹל, הוּא עָשִׁיר אֲבָל הוּא לֹא נוֹתֵן צְדָקָה. 10. מַדוּעַ (לָמָה) אַתְּ שָׂמָה אֶת הַסְּפָרִים תַּחַת הַכִּסֵּא (הכיסא). 11. בַּדֶּרֶךְ לָעִיר (אֶל הָעִיר) (אֲנִי) רָאִיתִּי בָּתִים יָפִים. 12. אִישׁ עָנִי אוֹכֵל בָּשָׂר רַק בַּשַּׁבָּת. 13. לֹא הָיָּה לוֹ עֹשֶׁר (עושר), אֲבָל הָיָּה לוֹ לֵב טוֹב וְלָכֵן הוּא הָיָּה עוֹזר לָעֲנִיִים. 14. הָאָב (אַבָּא) נָתַּן לִי צִפּוּר (ציפור) כִּי (אֲשֶׁר) הוּא מָצָא בַּיַּעַר. 15. הִיא הָיְתָּה חוֹלֶמֶת חֲלוֹמוֹת נוֹרָאִים וְלָכֵן הִיא הָיְתָּה צוֹעַקַת בַּלַּיְלָה. 16. לֹא רָעַבְתִּי (הָיִיתִּי רָעֵב) בַּצָּהֳרַים (בצהריים) וְאָכַלְתִּי רַק גְּלִידָה. ✳️ نکات عمومی تمرین‌ها: 🔅می‌توان برای اسم موصول از لفظ אֲשֶׁר یا مخفف آن שֶׁ، استفاده کرد. فقط دقت داشته باشیم که اگر از שֶׁ استفاده شد، حرف اول کلمه بعد، داگش می‌گیرد. مثل تمرین اول: שֶׁמָּכְרָה = אֲשֶׁר מָכְרָה. 🔅چنانچه می‌بینید، در جملاتی که زمانشان گذشته است، می‌توانیم از ضمیر استفاده نکنیم. اما اگر هم ضمیر بیاوریم، جمله غلط نمی‌شود. در اینجا ما ضمیر را در پرانتز آوردیم‌. مثل تمرین دوم: (אֲנִי) הָיִיתִּי... 🔅عباراتی که ترکیب اسم و صفت اشاره هستند، می‌توانند هر دو، حرف تعریف داشته باشند، یا هر دو نداشته باشند. در هر دو صورت صحیح است. مثل تمرین سوم: הַפּוֹעַל הַזֶּה = פּוֹעַל זֶה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

📣📣📣📣📣📣📣 با سلام خدمت بزرگواران حاضر در کانال دوستانی که مایل هستند آموخته‌هایشان را محک بزنند، می‌توانند متنی را که این پیام در پاسخ به آن آمده و به صورت ماله نوشته شده بود، نقطه‌گذاری کنند و بعد از تجزیه و تحلیل، متن‌شان را در گروه «عبری‌آموزان» بگذارند. https://eitaa.com/joinchat/906494058Gc630f413e1 👇👇👇👇👇 המהפכה האסלאמית שלנו היא התחילה של חופש קודס. #המהפכה_האסלאמית #חופש #חופש_קודס 🔅برای این کار می‌توانید از موتور ترجمه گوگل و سایت‌های زیر کمک بگیرید: https://www.pealim.com/ https://context.reverso.net/translation/ https://en.m.wiktionary.org/wiki/Wiktionary:Main_Page 🔅از بیان تجربیاتتون در یافتن کلمات صحیح منوکاد متن استقبال می‌کنیم. 🔅إن شاءالله بعد از پیام دوستان، روش‌هایی برای کمک به این کار و درک صحیح متن و خواندن درست آن، ارائه خواهد شد.

✅ بررسی متن:👇 הַמַּהְפֵּכָה הָאִסְלָאמִית שֶׁלָּנוּ הִיא הַתְּחִלָּה שֶׁל חֹפֶשׁ קֹדְס. #הַמַּהְפֵּכָה_הָאִסְלָאמִית #חֹפֶשׁ #חֹפֶשׁ_קֹדְס ✳️ نکته‌های متن که تا اینجا آموخته‌ایم: ۱. הַמַּהְפֵּכָה הָאִסְלָאמִית (انقلاب اسلامی): ترکیب وصفی است. موصوف و صفت، هر دو، مفرد، مؤنث و معرفه هستند؛ یعنی در شمار، جنس و شناس منطبقند. ۲. הַתְּחִלָּה שֶׁל חֹפֶשׁ (آغاز آزادی): ترکیب اضافی غیرسمیخوت که با שֶׁל ساخته شده. در این حالت مضاف حرف تعریف لازم دارد. ۳. חֹפֶשׁ קֹדְס (آزادی قدس): ترکیب اضافی از نوع سمیخوت است. درواقع، הַחֹפֶשׁ שֶׁל קֹדְס بوده. שֶׁל حذف شده. حرف تعریف مضاف هم حذف شده. اسم‌هایی با وزن חֹפֶשׁ هنگام مضاف واقع شدن تغییری ندارند. ✳️ وزن‌ها: ۱. מַהְפֵּכָה: بر وزن מַקְטֵּלָה، با ریشه הפך ۲. תְּחִלָּה: بر وزن קְטִלָּה، با ریشه חלל ۳. חֹפֶשׁ: بر وزن קֹטֶל، با ریشه חפש ✳️ کلماتی که در حالت ماله تغییر کرده‌اند: תְּחִלָּה = תחילה חֹפֶשׁ = חופש קֹדְס = קודס ✳️ نکته متن: به کلمه חֹפֶשׁ در حالت ماله (חופש) دقت کنید. חֹפֶשׁ اسم است. اما حالت ماله آن شبیه فعل است، درحالیکه شکل منوکادشان با هم تفاوت دارد. وزن פּוֹעֵל برای فعل هست، پس חוֹפֵשׁ فعل است. اما وزن اسم פֹּעֶל هست، پس חֹפֶשׁ اسم می‌شود. این اسم در متن ماله، خلام خاسرش تبدیل به خلام ماله شده، ظاهرش با فعل یکی می‌شود: פועל, חופש... 🔅پس باید در تشخیص اسم از فعل در متن ماله دقت داشته باشیم. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim