🌲#ولگ_واش ✍در عرف دامداری سنتی برای تامین علوفه زمستانی دام که به جهت سرما و عدم رویش علوفه طبیعی در جنگل و یا به علت بارش شدید و پی در پی برف که دسترسی دام به علف را در طبیعت دچار مشکل مینمود دامدار از اندوخته خود در طبیعت برای سیر نمودن دام در زمستان بهره میگرفت که عمده آن ولگ و واش بود 📌و علاوه بر ایندو از گاه،کمل،علف خشک تابستانه از ییلاق و قشلاق، جل،جیج، تلم، سبوس و مغزه استفاده میکرد تا از میزان تلفات دام خود حاصل از گرسنگی به جهت سختی و شوری سال کاهش بدهد. 📌وَلگ= گیاهی که از زمین میروید و به صورت پیچیدن بر تنه درختان از آن بالا رفته و در تمام فصل سال برگ های سبز دارد و دامها بدان علاقه خاصی داشته و ارزش غذایی خوبی هم دارد که پایه این گیاه،همه درختان جنگل را شامل میشود به درخت دارای ولگ، #ولگار میگویند. 📌واش= گیاهی که به صورت انگلی روی شاخه های درختان میروید و برای دام ارزش غذایی فوق العاده دارد و بیشتر بر روی درختان ممرز،انجیلی، ملج و نمدار دیده میشود به درختی که روی شاخه هایش واش روییده باشد #واشار گفته میشود. 📌جیج= وقتی بیشتر اندوخته دامدار در پایان فضل زمستان رو به اتمام شد و درختان ممرز با جوانه های شبیه به جو روی سرشاخه های خود گردیدند دامدار آنرا از سر درخت قطع کرده و به زمین می اندازد تا به کمکی به دام گرسنه خود کرده باشد این عمل را #کل_کردن میگویند. 📌شوری= در عرف محلی در مناطق جنوبی شهرستان های مرکزی مازندران به زمستانی که بارش باران و برف در آن زیاد باشد میگویند امسال#شوری هست به عبارتی دیگر زیادی سرما را شوری میگفتند. ✍محمد عابدی @edmolavand 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐