#فاطمیه
#از_زبان_حضرت_امیرالمؤمنین
🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
سرِ خاکت دوباره آمدهام
تا برایت دوباره گریه کنم
شبِ هفتم رسیدهام تا با
دلِ خود پاره پاره گریه کنم
شبِ هفتِ تو نه که هفتِ من است
آمدم بر سرِ مزارِ خودم
هفت شب نه که هفتصدسال است
گریه کردم به روزگارِ خودم
هفت شب میشود که میگیرند
کودکانت سراغِ مادر را
هفت شب میشود که میبینند
در و دیوار و خون و بستر را
بی تو دَرهم شکستهام از غم
ای شکسته ببین شکستن را
حال و روزِ مرا ببین و ببین
نیشخندِ مغیره بر من را
باورم نیست با دو دستِ خودم
ریختم خاک رویِ چشمانت
چیدهام تکه تکه سنگِ لحد
پیشِ چشمانِ ماتِ طفلانت
باورم نیست چوبِ گهواره
شده تابوتِ پیکرت زهرا
تازه فهمیده از حرارتِ در
آتش اُفتاده بر پَرَت زهرا
تا همیشه بر دلم ، زخمِ
چهرهیِ لالهگونِ تو باقیست
زینبم شُسته چادرت را باز
رویِ آن لکه خونِ تو باقیست
چند وقت نبود روسریات
حال سر کرده دخترت زهرا
تازه فهمیدهام حرارتِ در
زده آتش به معجرت زهرا
شبِ هفتِ تو و برای علی
شبِ هفتِ محرم آمده است
وقت غسلت نشد، بگو با من
زخمِ پهلویِ تو هَم آمده است؟
مینشیند به جای تو زینب
با کمی آب روبروی حسین
گوشِ زینب چه گفتهای که مدام
میزند بوسه بر گلوی حسین
شاعر: حسن لطفی