از زبان یتیم کوفه دو شبه عطر تورو تو کوچه ها بو می کشم تا مگه ببینمت دوباره بینا شه چِشَم دو شبه گرد یتیمی روسر بچه هاته کی میای ای که نوازشای دنیا باهاته  دو شبه دستای تو لقمه نمی گیرن برام دو شبه پاک نشده نم نم بارون چشام  دو شبه گرسنمو سَرَم به بالین نمیره آخه بی تو،لقمه ای از گلو پایین نمی ره  ای که از تبسمت دلای ما شاد میشد از صدای قَدمت خرابه آباد می شد  وقتی که سفره نون ورطب و وامی کنی همه درد یتیما رو مداوا می کنی  دلم از خرابه های کوفه ویرونه تره آخه این دل دوشبه که از شما بی خبرِه  خبری تو کوچه های کوفه غوغا می کنه این خبر خون به دل بچه یتیما می کنه دلم امشب می گیره مولا بهونه تورو از کجا باید گرفت سراغ خونه تورو دلمو کاسه شیری می کنم دست می گیرم با همین دل تورو از دست اجل پس می گیرم  آخه این کاسه شیرتموم هستی منِه نکنه دستای مولا دلمو پس بزنه  کوفه کاسه کاسه شیرِپشت دیوار گلی نکنه شیر نشه مرهم زخمای علی  در خونه واشد،این چشمای خیس حسنه نمی دونم چی می گه،هزار تا کاسه می شکنه #عباس_کیقبادی 🆔https://eitaa.com/ehsantabriziyan