eitaa logo
معارف اعتقادی
2.7هزار دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
1.9هزار ویدیو
467 فایل
✅ متعلق به موسسه فرهنگی اعتقادی احیاء. #تبیین_معارف_اعتقادی #پاسخ_به_شبهات_اعتقادی #نقد_فرقه‌های_انحرافی @Alizamani110 پاسخ به شبهات 🔹️ 🔹️ تبلیغ و‌ تبادل @Haghgoo_110313 🔹️مدیریت @sadid20
مشاهده در ایتا
دانلود
◼️همراهی زنان با امام حسین (علیه السلام) ▫️آن گاه که ابا عبدالله الحسین ( علیه السلام)، عازم سفر جهت مبارزه با بی عدالتی ها گردید، در جمع یارانش، عده ای از زنان هاشمی و غیر هاشمی نیز حضور داشتند . ▫️ایشان زنان دلیر و متهوری بودند که با ترسیم نیکویی از حیات، با گام های استوار و به رهبری امام حسین ( علیه السلام) در مقابل بیدادگری ها ایستادند و با درک عمیق از انقلاب حسینی، حماسه ها آفریدند . آنان با گذشت از لذائذ مادی و غلبه بر هواهای نفسانی، به چنان درجه ای از ایمان و تعهد رسیده بودند، که لیاقت همراهی با امام حسین ( علیه السلام) و دفاع از حریم اسلام را پیدا کردند . ▫️امام حسین ( علیه السلام)، برای این سفر زنانی را برگزیده بود که سخنورانی عالمه، شیر زنانی مؤمنه و خدمتگزارانی شایسته برای اسلام بودند . ▫️امام حسین ( علیه السلام) بهتر از هر کسی آگاه بود که این بانوان بزرگ، کامل کننده رسالت عظما و عظیم وی خواهند بود . به همین جهت ایشان را با خود همراه ساخت . به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
26.33M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مگر مجالس حسینی و حرم های معصومین دارالشفاء نیست. پس چرا باید دستورالعمل های بهداشتی را رعایت کنیم؟ ــــــــــــــــــــــــــــ پاسخ می دهند: اسباب مادی و اسباب معنوی هر دو از جانب خداوند متعال است و قرار نیست جای همدیگر را بگیرند. نباید این دو رو با هم قاطی کرد. ـــــــــــــــــــــــــــ به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.co
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
⬛وقایع روز هشتم محرم الحرام ▪️از مشهورترین وقایع روز هشتم محرم الحرام سال 61 هجری قمری، دیدار امام حسین (ع) با عمربن سعد و ارشاد او بود. اما طمع حکومت ری وی را فریفته بود. امام حسین (ع) به او فرمود: بدان که تو از گندم ملک ری نخواهی خورد. عمر سعد با تمسخر گفت: جو ما را بس است. ▪️از دیگر وقایع این، روز تشنگی در خیمه‌ها بود. در این روز سپاه امام حسين (ع) و خاندانش در محاصره شديد قرار داشتند، و عطش بر آنان غلبه کرد. امام(ع) دستور داد، پشت خیمه زمين را حفر کنند؛ به اعجاز آبى پديدار گرديد امام حسين (ع) و اولاد رسول خدا (ص) و اصحاب همگى سيراب شدند و مشكها را پر كردند بعد چشمه غائب شد. ▪️حضرت سكينه (س) فرزند اباعبدالله الحسين (ع) مي‌گويد: شب نهم مهتاب فضاي خيمه امام را روشن كرده بود ديدم پدرم ميان جمعيت ايستاده و خطاب به ياران و همراهان مي‌فرمايد: اي مردم! هر كدام از شما كه مي‌تواند بر تيزي شمشير و ضربات نيزه‌ها صبر كند، با ما قيام نمايد وگرنه از ميان ما برود و خود را نجات دهد. سخنان امام به پايان نرسيده بود كه ياران همگي صدا زدند سوگند به خدا چنين نخواهيم كرد، بلكه جان، مال، زن و فرزندان خود را فداي تو خواهيم كرد. وقایع الایام، ج5، ص27؛ مقتل الحسین، خوارزمی، ج1، ص244. به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 السلام علیکم یا انصار دین الله ▪️حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «اساس دین با عاشورا پیوند خورده و به برکت عاشورا هم باقى مانده است.» به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam
✳️ شخصیت تابناک حضرت عباس (ع) شخصیت حضرت عباس آن چنان تابناک است که در جریان کربلا بارها سالار شهیدان (ع) عشق خود را به او آشکار ساخت و به برغم برخورداری از جایگاه بی بدیل امامت و تفاوت سن با عباس، او را با خطاب «بنفسی انت؛ جانم فدایت» خطاب کرد و آن هنگام که عباس با عمود جفای کوفیان بر زمین افتاد و امام خود را به بالین او رساند، او را در آغوش گرفت و با صدای بلند بسیار گریست و عبارت «الان انکسر ظهری و قلت حیلتی؛ اینک پشتم شکست و چاره ام رو به کاستی گذاشت.» را بر زبان جاری کرد. اهل بیت (ع) پس از ماجرای تلخ کربلا بارها از عباس ستایش کردند و از او با عنوان عبد صالح و مطیع خداوند و رسول او یاد کرده و بر این نکته تاکید کردند که عباس در قیامت از جایگاه بی بدیلی برخوردار است که همه شهداء به آن غبطه می خورند. عباس چنان در عرصه فضل و کمال گوی سبقت را ربود که به «ابا الفضل»؛ یعنی پدر فضیلت نام بردار شد. او آن چنان فتوت، مروت و مردانگی از خود نشان داد که تمام صاحبان فتوت و مروت خود را وامدار او می دانند و به تاسی به فتوت او افتخار می کنند. بسیاری از عالمان به ویژه عاشورا پژوهان چه در لابلای منابع عام و چه با تالیف آثاری خاص، زندگی، شخصیت، منش اخلاقی و رخدادهای همراهی عباس با سالار شهیدان و وفاداری او به امام حسین (ع) را مورد بررسی و ستایش قرار دادند. شخصیت معنوی عباس تا بدان پایه است که عارف نامداری همچون میرزا علی آقای قاضی گشایش معنوی و گشوده شدن اسرار سیر و سلوک خود را به یُمن توسل به باب الحوائج دانسته است. مدفن و مضجع او در قرن های متمادی مطاف فرشتگان و اولیای الهی بوده و هست و هزاران حاجتمند به برکت دعای او به خواسته خود دست می یابند؛ به گونه ای که زیارت سالار شهیدان بدون همراه شدن با زیارت حضرت عباس ناقص می نماید و هیچ عاشق دلداده اهل بیت (ع) به خود اجازه چنین جسارتی را نمی دهد. باید پرسید که عباس این همه مقامات و منازل معنوی و نورانی را از کجا به کف آورد؟! آیا جز آن است که او در سایه تربیت سرور پرهیزکاران عالم؛ حضرت امیر و دو برادر خود؛ حسنین (ع) رشد یافت و دریافت که تنها راه کسب کمال و نیل به مجد، ذوب در عشق و محبت الهی و اطاعت محض از اولیای خداوند است. عباس(ع) نماد شجاعت، وفاداري، فتوت و مردانگي و ادب و تواضع در برابر برادر خود امام حسين(ع) است. برغم آن که عموم مردم گمان مي‌کنند عاطفه و حسّ برادري، عباس را به کربلا کشاند و آن چنان فداکاري از خود نشان داد، اما شخصيت علمي و معنوي عباس نشان مي‌دهد که چنين رفتارهايي آفتاب گونه از سر معرفت و عشق او نسبت به سالار شهيدان بروز کرده است. شاهد مدعا آن که امام سجاد(ع) در ستايش عباس فرمود: رحم الله العباس، فلقد آثر وأبلى، وفدى أخاه بنفسه حتى قطعت يداه، فأبدله الله عز وجل بهما جناحين يطير بهما مع الملائكة في الجنة كما جعل لجعفر بن أبي طالب، وإن للعباس عند الله تبارك وتعالى منزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة؛ خداوند عباس را رحمت کند که ايثار کرد و امتحان پس داد و جان خود را در پاي برادر خود فدا کرد. البته خداوند به جاي دو دست بريده عباس دو بال به او داد که با آنها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز مي‌کند، چنان که در باره جعفر بن ابي طالب چنين کرد و عباس نزد خداوند مقام و منزلتي دارد که تمام شهدا در روز قيامت به آن غبطه مي‌خورند. https://eitaa.com/ehyakalam
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🏴 "روایت شیدایی" 🏴 معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی واحد همدان با همکاری تقدیم‌ می کند: ☑️ روایتی از دلدادگی‌های عاشورایی(۳) داستان سوم: ادب و وفاداری رسم عباس باهنرمندی سیدمهرداد کاووسی پخش از اینستاگرام معاونت فرهنگی جهاددانشگاهی همدان به آدرس: fjd_hmd و پیج اینستاگرام موسسه احیاء👇 https://instagram.com/eehyakala
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 روضه شهادت حضرت اباالفضل از زبان حضرت آیت الله خامنه ای(حفظ الله) 📚آنچه در نقلهای معتبر دیدم با نقل معروف متفاوت است: آنقدر تشنگی بر اهل حرم فشار آورد، که خود امام حسین(ع) و اباالفضل(ع) با هم بطرف آب رفتند. به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam
✅ با توجه به اینکه خداوند در قرآن می‌فرماید: «ولا تلقوا بایدیکم الی التهلکة»(بقره،آیه195). چرا امام حسین(علیه السلام) برای شهادت و کشته شدن بیرون شد و خودش و یارانش را به کشتن داد؟ پاسخ: بعضی این سوال را مطرح می کنند كه القاء نفس در تهلكه جايز نيست،اما قيام امام حسين(علیه السلام) القاء نفس در تهلكه نبود، زیرا👇 اولاً: اگر كسی كشته شدن در راه خدا را القاء نفس در تهلكه بداند بايد اغلب غزوات پيامبر اكرم( صلي الله عليه و آله و سلم) را به همين حساب بگذارد، و نيز وجوب مقابله بيست تن از افراد نظامي در جنگ های اوليه اسلام كه هنوز مسلمين قدرتي نداشتند در مقابل دويست نفر را بايد «القاء نفس در تهلكه» بداند و اين به اجماع مسلمين صحيح نيست. ثانياً: آيه ای كه در اين مورد ذكر شده است این است که خداوند مي فرمايد: «و لا تلقوا بايديكم الي التهلكة»، «خود را بدست خويش در مهلكه نيندازيد» به اين معنا نيست كه در راه خدا جهاد نكنيد، كه چنانچه كشته شديد خود را بدست خويش در مهلكه انداخته ايد، بلكه آيه در موردي نازل شد كه مسلمين در هنگام اقدام به جنگ مأمور بودند كه هر كس بقدر وُسع و توان خويش، ساز و برگ و زاد و راحله بياورد تا اسباب جنگ از اسلحه و آذوقه فراهم شود، و در اكثر تفاسير آمده است كه آيه مربوط به انفاق مال براي جنگ با دشمن است، و منظور از آيه اين است كه خود را با ترك انفاق و ترك صرف مال در راه جهاد، با دست خود به هلاكت نيفكنيد، چون آيه عبارت است از: «و انفقوا في سبيل الله و لا تلقوا بايديكم الي التهلكة و احسنوا ان الله يحب المحسنين:در راه خدا انفاق كنيد و با (ترك انفاق) خود را به دست خود، به هلاكت نيفكنيد! و نيكي كنيد كه خداوند نيكوكاران را دوست دارد». علامه طباطبايي-رحمة الله علیه- در تفسير آيه فوق مي فرمايد: «انفقوا» (انفاق كنيد) حاكي از وجوب تهيه مقدمات مالي جنگ است و آن عبارت از انفاق براي فراهم نمودن تجهيزات و آمادگي ها و وسايل جنگي است، و جمله «و لا تلقوا بايديكم الي التهلكة» مطلق است، و منظور از آن، نهي از هر چيزي از افراط و تفريط است كه موجب هلاكت مي شود، چنانكه بُخل و انفاق نكردن مال، هنگام جنگ و جهاد، موجب بهم پاشيدگي نيرو و نابودي قدرت مي‌گردد، و در نتيجه لشكر اسلام در پرتگاه هلاكت قرار مي گيرد، زيرا دشمن بر او پيروز مي شود، همينطور زياده روي و اسراف در انفاق مانند انفاق همه اموال، موجب فقر و درماندگي خواهد شد، كه اين دو موجب انحطاط در زندگي و از ميان رفتن آبرو خواهد گرديد." ثالثاً: بين اینکه انسان با دست خود،خودش را برای غیر خدا به هلاکت بیندازد، با انداختن خود به ضرر و مشقت در راه خدا بخاطر هدف امر به معروف و نهي از منكر، فاصله زيادي است زيرا؛ اولی انداختن خود با دست خود به هلاكت، بدبختي و سيه روزي است، ولی دومی سعادت ابدی می باشد، لذا بر اساس آيات قرآن و گفتار امامان معصوم(علیه السلام) جان نثاری و فداكاری و خود را به خطر انداختن و شهادت در راه خدا و امر به معروف و نهي از منكر، نه تنها «انداختن خود با دست خود به هلاكت» نيست، بلكه بزرگترين كرامت و شرافت برای يك انسان با عزّت است. رابعاً: شهادت در راه خدا و جان نثاری برای خدا، به معنای هلاكت نيامده است، چون هلاكت در جايی است كه اصلاً هيچگونه قصد قربت الهی در كار نباشد، خداوند در قرآن كشته شدگان در راه خدا را به منزلۀ زنده‌گان و شهدا فرض مي كند و آنها را مي ستايد و مي فرمايد: «و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون: آنهايي كه در راه خدا مي جنگند و كشته مي شوند مرده نپنداريد بلكه آنان زنده اند و در نزد پروردگارشان روزي مي‌خورند». به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam
با توجه به کمبود آب در خیمه های امام حسین(علیه السلام) و تشنگی آنها،آیا موضوع نوره کشیدن آن حضرت در شب عاشورا صحت دارد؟ 1- در کتاب «الاخبار الطوال» تألیف ابی‌حنیفه ، احمد بن داود دینوری (متوفای 282) که پیش از طبری بوده، این مطلب که امام حسین (عليه السلام )غسلی کرد و از داروی نظافتی استفاده کرد، نیامده است.(1) 2- در کتاب ارشاد شیخ مفید نیز این موضوع نقل نشده است،(2) اگر چنین مطلبی معتبر بود، قطعاً شیخ مفید آن را نقل می‌کرد. 3. در کتاب «وقعه الطف» (که روایات درباره حادثة کربلا را جمع‌آوری کرده) این مطلب نیامده است،(3) در حالی که مهم‌ترین و معتبرترین اثر در حادثه کربلا، مقتل ابی‌مخنف است، که اصل آن کتاب از بین رفته و مطالب آن در کتاب‌های مختلف است. 4- در مناقب ابن شهر آشوب(4) (متوفای 588) نیز این مطلب ذکر نشده است. نیامدن موضوع مذکور در کتاب‌های مورد اشاره و در کتاب‌های با ارزش متاخر مانند مقتل الحسین مقرم، نشانگر آن است که روایت نقل شده، اعتبار و ارزش درخور ندارد. پی نوشتها: (1). ابو حنيفه دينورى‏، الأخبار الطوال ،ناشر: رضى‏،مكان نشر: قم‏،سال چاپ: 1368 ش‏، ص 254-256. (2). ارشاد مفید،ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، تهران ،انتشارات علمیه اسلامیه، ج2، ص 86-96. (3). محمد هادی یوسفی غروی، وقعة الطف،ص 190-205. (4). مناقب، ج4، ص 106-109. به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam
بیشه از سیطره‌ی شیر بهم ریخته بود لشگر از غیرتِ شمشیر بهم ریخته بود چشمهای غضب آلود  نَفَس می‌گیرد دشت از ضربِ نَفَس‌گیر بهم ریخته بود مثل این بود زمین‌لرزه به شام اُفتاده کوفه با نعره‌ی تکبیر بهم ریخته بود یک سوار آمده بود و همه رَم می‌کردند دشمن از صاعقه‌ی تیر  بهم ریخته بود مرتضی بود حسن بود ولی لب تشنه کربلا با دو سه تصویر بهم ریخته بود آب بر دامنِ او چنگ زد و گفت بنوش آب از غصه‌ی تقدیر بهم ریخته بود دست در آب فرو برد فرات آتش شد آب از سوز لبِ آبِ حیات، آتش شد ناگهان داغ ، رقم خورد بمانَد بَعدَش  به زمین ماهِ حرم خورد بماند بَعدَش داد زد حرمله از دور چه چشمی دارد تیر را تا که زدم خورد بماند بَعدَش همه سر درد گرفتند میانِ خیمه به سر او که عَلَم خورد بماند بَعدَش آبرویش همه از مَشک چکید و بر مَشک خونِ آن دستِ قلم خورد بماند بَعدَش این عموجانِ حرم بود که هِی کم می‌شد قامتش زود بهم خورد بماند بَعدَش تا که اُفتاد زمین موقعِ مشعل‌ها شد راهِ دشمن به حرم خورد بماند بَعدَش وایِ من دادِ حرم  دادِ حرم  در آمد یک برادر به سرِ چند برادر آمد خیز از خاک بگو تا کمرم را چه‌کنم تو که راحت شده‌ای من جگرم را چه‌کنم موقعِ آمدنم حال رُبابم بد بود بعد این وضع بگو که پسرم را چه‌کنم مادرم آمده اینجا که مرا جمع کند پدرم از نجف آمد  پدرم را چه‌کنم پا مکش رویِ زمین دشت نگاهت نکند جانِ من هلهله‌ی دور و برم را چه‌کنم از رشیدیِ تو در راه کمی ریخته است بازویت را چه‌کنم چشمِ ترم را چه‌کنم ... شاعر:حسن لطفی السلام‌علیک‌یاساقی‌العطاشا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 ♻️ | حاج ماموستا ملا قادر قادرى ◀️ دیدگاه در خصوص (ع) (علیهم السلام) 🇮🇷حوزه انقلابی کرمانشاه 🍐https://eitaa.com/joinchat/956235818Ce93ee296c8 🔰🔰🔰🔰🔰🔰 🌐 کانال مرکز تخصصی کلام اسلامی و تفسیر_ واحد کرمانشاه --------------------------------- 💠 @kalamkermanshah ---------------------------------
✅ برخی افراد می گویند: مسبب قتل حسین بن علی، مسلم بن عقیل است که ابن زیاد را به هنگام ملاقات هانی نکشت! پاسخ چیست؟ 👈قبل از پاسخ دقت نمایید که برای طراحان اینگونه شبهات، هیچ فرقی نمی‌کند که «شهید» کیست و یا مسبب شهادتش کیست؟ بلکه فقط می‌خواهند در باورهای علاقمندان و پیروان آنها ایجاد شبهه کنند، چنان چه شاهدیم بغض آنها به اسلام و ائمه در جمله‌ بندیهایشان نیز تبلور می‌یابد؛ محال است بگویند: «شهادت»، بلکه می‌گویند: «قتل»، و محال است بگویند: «امام حسین یا سیدالشهداء»، بلکه می‌گویند: «حسین بن علی» و محال است که دشمنان اصلی را محکوم کنند، بلکه همیشه خودی را مقصر می‌دانند ... و خلاصه هر موقع نوشتار آنها را بخوانید، این بغض مشهود است. 🔹اما در خصوص مسلم بن عقیل، نیز مسئله روشن است، چرا نمی‌گویند: مسبب همان یزید است که بیعت خواست و نیروهایی برای ترور به مکه و مدینه گسیل داشت؟ یا معاویه است که حکومت را غصب کرد؟ یا کسانی هستند که فرمان پیامبر (ص) در مسئله‌ی جانشینی را به رغم بیعت اطاعت و تبعیت نکردند ...، و در بین این همه عوامل مشهود، فقط مسلم بن عقیل (ع) را مسبب می‌شناسند(؟!) به راستی امام حسین علیه‌السلام و ائمه‌ی بعدی که مکرر به مسببین فاجعه‌ی کربلا اشاره نموده‌اند، نمی‌توانستند بگویند: مسبب اصلی مسلم بن عقیل بود؟ و موضوع مانده بود تا این آقایان جریان شناسی کرده و مجرم اصلی را اینگونه شناخته و بشناسانند؟! 🔸دقت شود که مسلم بن عقیل برای جنگ نرفته بود، بلکه مأموریت او این بود که از نزدیک دعوت کنندگان را ببیند و بر استواری دعوتشان گواهی بگیرد و امام را از شرایط حاکم بر جامعه کوفه با خبر سازد، لذا هیچ ضرورتی نداشت که کار جنگی انجام دهد. 🔹هر چند که در اسلام «ترور» مذموم است و هیچ‌گاه عیادت کننده‌ی یک مسلمان را به صورت غفلتاً نمی‌کشند، اما اگر مسلم چنین می‌کرد، خود او آغاز کننده‌ی جنگ بود و با کشته شدن ابن زیاد نیز هیچ اتفاق خاصی برای حکومت یزید رخ نمی‌داد، او از این «زیاد»ها، زیاد داشت، بلکه بهترین بهانه و توجیه را برای او فراهم می‌کرد و می‌گفتند: این علویان و یاران حسین بودند که با انجام یک ترور ناجوانمردانه، جنگ را آغاز کردند. و همین جنگ به شکل بدتر و آن هم موجه رخ می‌داد، مضاف بر این اکنون همین آقایان امروز تحلیل و نقد می‌کردند که چرا مسلم چنین کرد؟ او که چنین مأموریتی نداشت، پس چرا بهانه به دست یزید داد؟ مگر عقلش نمی‌رسید که با کشته شدن یک نفر مشکل حل نمی‌شود، بلکه شام، حجاز و عراق، مملو از «ابن زیادها و عمر سعدها و شمر‌ها» است و دین و تشرعش را هم زیر سؤال می‌بردند که چرا «ترور» کرد، آن یک میهمان و عیادت کننده را؟! 🔸در واقع مسبب اصلی به شهادت رسیدن امام حسین علیه‌السلام، مردم جاهل، دین فروش و دنیا طلبانی بودند که امثالشان هنوز هم زیاد هست، شایعه سازان و شبهه پراکنانی که سعی داشتند و دارند به هر طریقی که شده امام و یارانش را خارج شده از اسلام و مقصر معرفی کنند و اسلام یزیدی (امروزه آمریکایی) را جایگزین اسلام ناب محمدی (ص) کنند؛ منتهی آن موقع بر منابر و دهان به دهان شایعه و شبهه پخش می‌کردند و امروز با استفاده از تکنولوژی پیشرفته [مثل روزنامه، سایت، شبکه‌های اینترنتی و ...] فرافکنی می‌کنند. آنها می‌گفتند: مسبب اصلی خود امام حسین علیه‌السلام و یارانش هستند، برخی دیگر می‌گفتند: مسبب پدرش علی علیه‌السلام بود و ...، امروز نیز اینها می‌گویند: شمشیر علی (ع) سبب شد یا مقصر او و یارانش بودند که کمی تسامح و تساهل و سیاسی کاری نکردند، این حرف‌ها و شایعه‌ها، همه به خاطر عدم شناخت اسلام و امام از یک سو و بدتر از آن بغض و کینه از سوی دیگر است و مهم‌تر از همه‌ی اینها، مزدوری. (درست مانند آن زمان). به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴 عزاداری زنان ایزدی شمال و شرق عراق برای امام حسین علیه السلام 🔹این زنان نه شیعه امام حسین هستن نه اصلا مسلمانند اما پس از آزادی از زندان وهابیان داعش ، رسم عزای حسین ( ع) آموخته اند. 🔹آنان ازراه دور آمده‌ بودند تا در دفتر حشد الشعبی ، بنام ابومهدی المهندس ، قاسم سلیمانی ، شهدای مدافع حرم و رزمندگان بدون مرز سپاه قدس ، دسته گل نثارکنند و به پاس آموزگار آزادیبخش همه عصرها ،حسین پسر علی، برسینه میکوبند. 🔹انها مدتها ،اسیر داعش بودند و با خون شهدای حرم آزاد شدند . گفته اند شما بنام حسین و زینب ، مارا از دخمه های داعش نجات بخشیدید، آمده ایم برای ستم و اسارتی که برآنان رفت ، اشک بریزیم. 😭
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📌 ثار به معنی خون خواهی است، عبارت "السلام عليك يا ثارالله" در زيارت عاشورا و جاهای ديگر به اين معنی است كه: سلام بر تو، ای كسی كه خون خواه تو خداوند است؛ چون حضرت سيدالشهدا با كمال اخلاص، جان و همه چيز خود را در راه اعلای كلمه توحيد و مخالفت با كفر و فسق فدا كرد، لذا خون ایشان را به خدا نسبت می دهند و می گويند:‌ ای ثارالله، يعنی ای كسی كه ولی دم و خون خواهت خدا است. ◀️اگر خون خدا گفته شود برای تقدس و شرافت بخشيدن به خون مقدس امام حسين( عليه السلام ) است و به اصطلاح( اضافه تشريفی) است، نه اضافه حقيقی، زيرا همه شيعيان و پيروان اباعبدالله( عليه السلام ) می دانند كه خدا جسم نيست تا خون داشته باشد. اضافه تشريفی در عُرف شرع و قرآن رايج است كه براي بيان شرافت و عظمت چيزی آن را به خدا نسبت می دهند مثل: خانه خدا و ماه خدا در حالی كه روشن است خداوند نه جسم است و نه نيازی به خانه دارد، پس همانطور که برای بيان شرافت كعبه معظمه، بيت الله الحرام گفته می شود، برای بيان عظمت و قداست و شرافت خون پاك امام حسين( عليه السلام )، خون خدا گفته می شود؛ و احدی از پيروان ايشان يافت نمی شود كه از اين عبارت معنی حقيقی خون خدا را بفهمد،‌ چون هر مسلماني از ابتدای تكليف دانسته و يقين كرده يكی از صفاتی كه خدا ندارد، جسم بودن او است. به صفحات بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam