در قیامت از چه نعمت هائى سؤال مى شود؟ در آیه ۸ سوره «تکاثر» مى خوانیم: (سپس در آن روز همه شما قطعاً از نعمت هائى که داشته اید سؤال خواهید شد)؛ «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذ عَنِ النَّعیمِ» مسلماً همه شما روز قیامت از نعمت ها بازپرسى خواهید شد. بعضى گفته اند: منظور از این نعمت، «سلامت» و «فراغت خاطر» است. و بعضى آن را «تندرستى» و «امنیت» مى دانند. و بعضى همه نعمت ها را مشمول آیه شمرده اند. در حدیثى، از امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى خوانیم: «النَّعِیْمُ الرُّطَبُ، وَ الْماءُ الْبارِدُ»؛ (نعیم، رطب و آب خنک است!)،(۱) در حالى که در حدیث دیگرى مى خوانیم: «ابو حنیفه» از امام صادق(علیه السلام) درباره تفسیر این آیه سؤال کرد، امام(علیه السلام) سؤال را به او برگردانده، فرمود: «نعیم به عقیده تو چیست»؟ عرض کرد: غذا است و طعام و آب خنک. فرمود: «اگر خدا بخواهد تو را روز قیامت در پیشگاهش نگه دارد تا از هر لقمه اى که خورده اى و هر جرعه اى که نوشیده اى از تو سؤال کند، باید بسیار در آنجا بایستى»! عرض کرد: «پس نعیم چیست»؟ فرمود: «ما اهل بیت هستیم که خداوند به وسیله وجود ما به بندگانش نعمت داده، و به وسیله ما میان آنها بعد از اختلاف، الفت بخشیده، دل هاى آنان را به وسیله ما به هم پیوند داده، و برادر خود ساخته بعد از آن که دشمن یکدیگر بودند، و به وسیله ما آنها را به اسلام هدایت کرده... آرى، نعیم همان پیامبر(صلى الله علیه وآله) و خاندان او است».(۲) تفسیر این روایاتِ ظاهراً مختلف، چنین است: «نعیم» یک معنى بسیار گسترده دارد که همه مواهب الهى را اعم از «معنوى» مانند: دین، ایمان، اسلام، قرآن و ولایت، و انواع نعمت هاى «مادى» را اعم از فردى و اجتماعى شامل مى شود، منتها نعمت هائى که اهمیت بیشترى دارند مانند: نعمت «ایمان و ولایت» بیشتر از آنها سؤال مى شود، که آیا حق آنها ادا شده یا نه؟ و ظاهراً روایاتى که نعمت هاى مادى را از شمول این آیه نفى مى کند، ناظر به این معنى است که شما نباید مصداق هاى مهمتر را رها کرده، به مصداق هاى کوچک تر روى آورید، و در حقیقت هشدارى است به مردم، در زمینه سلسله مراتب مواهب و نعمت هاى الهى و این که در برابر آنها مسئولیت سنگین دارند. و چگونه ممکن است از این نعمت ها سؤال نشود، در حالى که سرمایه هاى بزرگى هستند که در اختیار بشر قرار داده شده، و باید از هر کدام دقیقاً قدردانى کنند و شکر آن را به جاى آورند و در موارد خود صرف کنند. (۱). وسائل ‏الشیعة، جلد ۲۵، صفحه ۲۴، باب جملة من الأطعمة التی ینبغی اختیارها. (۲). مجمع البیان، جلد ۱۰، صفحه ۵۳۵. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#مناسبت #روز_دانشجو #رهبری

⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️ آیا این سخن خداى متعال که مى فرماید: «بسیارى از جن و انس را براى دوزخ آفریدیم»، با اختیار منافات دارد؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 خداى متعال در آیه ۱۷۹ سوره «اعراف» مى فرماید: (ما بسیارى از جنّ و انس را براى دوزخ آفریدیم)؛ «وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الإِنْسِ». «ذَرَأْنا» از ماده «ذَرْء» (بر وزن زرع) در اصل، به معنى خلقت، آفرینش، ایجاد و اظهار است، ولى ماده «ذرْو» (با واو) به معنى پراکنده ساختن است. چنان که در قرآن مى خوانیم: «تَذْرُوهُ الرِّیاحَ»؛ (بادها آن را پراکنده مى کنند). (۱) و این دو ماده را نباید با هم اشتباه گرفت و آنچه در اینجا آمده، از ماده اول است. در هر حال، اشکال مهمى که در اینجا پیش مى آید این است: چگونه خداوند مى فرماید: «ما بسیارى از جنّ و انس را براى دوزخ آفریدیم؟» مگر نه این است که: در جاى دیگر مى خوانیم: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ»، (۲) که مطابق آن همه جنّ و انس تنها براى پرستش خدا و ترقى و تکامل و سعادت آفریده شده اند. به علاوه، این تعبیر بوى جبر در آفرینش و خلقت مى دهد و به همین جهت بعضى از طرفداران مکتب جبر، همچون «فخر رازى» براى اثبات مذهب خود با آن استدلال کرده اند. ولى اگر آیات قرآن را کنار هم قرار داده مورد بررسى قرار دهیم و گرفتار استنباط هاى سطحى و زودگذر نشویم، پاسخ این سؤال، هم در خود آیه نهفته شده و هم در آیات دیگر به وضوح دیده مى شود به طورى که محلى براى سوء استفاده افراد باقى نمى گذارد؛ زیرا: اولاً ـ این تعبیر درست به آن مى ماند که شخص نجارى بگوید: قسمت زیادى از این چوب هائى را که فراهم ساخته ام براى تهیه درهاى زیبا است و قسمت زیاد دیگرى براى سوزاندن و افروختن آتش، چوب هائى که صاف و محکم و سالمند در قسمت اول مصرف مى کنم، و چوب هاى ناصاف و بد قواره و سست و تکه پاره را در قسمت دوم. در حقیقت نجار دو گونه هدف دارد، یکى هدف اصلى و دیگرى هدف تبعى. هدف اصلى او ساختن در و پیکر و ابزار خوب است و تمام کوشش و تلاش او در همین راه مصرف مى شود، ولى هنگامى که ببیند چوبى به درد این کار نمى خورد، ناچار آن را براى سوزاندن کنار مى گذارد، این هدف تبعى است نه اصلى (دقت کنید). تنها تفاوتى که این مثال با مورد بحث ما دارد این است که: تفاوت چوب ها با یکدیگر اختیارى نیست، ولى تفاوت انسان ها بستگى به اعمال خودشان دارد و در اختیار خود آنها است. بهترین گواه براى این سخن، صفاتى است که براى گروه جهنمیان و بهشتیان در آیات قرآن مى خوانیم که نشان مى دهد اعمال خودشان سرچشمه این گروه بندى مى باشد. و به تعبیر دیگر خداوند طبق صریح آیات مختلف قرآن، همه را پاک آفریده و اسباب سعادت و تکامل را در اختیار همگى گذاشته است. ولى گروهى با اعمال خویش خود را نامزد دوزخ مى کنند و سرانجامشان شوم و تاریک است، و گروهى با اعمال خود، خود را نامزد بهشت مى سازند و عاقبت کارشان خوشبختى و سعادت است. (۱). سوره کهف، آیه ۴۵. (۲). سوره ذاریات، آیه ۵۶. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓ پرسش :محاسبه دقیق أعمال چگونه با محو شدن بعضى از أعمال سازگار است؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 از آیات مختلف قرآن به خوبى استفاده مى شود: در حسابرسى اعمال، در قیامت، فوق العاده دقت و موشکافى مى شود، از جمله در آیه ۱۶ سوره «لقمان» مى خوانیم: «یا بُنَیَّ إِنَّها إِنْ تَکُ مِثْقالَ حَبَّة مِنْ خَرْدَل فَتَکُنْ فی صَخْرَة أَوْ فِی السَّماواتِ أَوْ فِی الأَرْضِ یَأْتِ بِهَا اللّه إِنَّ اللّه لَطیفٌ خَبیر»؛ (پسرم! اگر به اندازه سنگینى دانه خردلى [عمل نیک یا بد] باشد و در دل سنگى یا در گوشه اى از آسمان ها یا زمین پنهان گردد، خداوند آن را [در قیامت] براى حسابرسى مى آورد، خداوند دقیق و آگاه است). «خردل» دانه بسیار کوچکى از گیاه معروفى است که در کوچکى ضرب المثل مى باشد. این تعبیرات نشان مى دهد: در آن حسابرسى بزرگ، کوچک ترین کارها محاسبه مى شود، ضمناً این آیات هشدار مى دهد: نه گناهان کوچک را کم اهمیت بشمرند و نه اعمال خیر کوچک را، چیزى که مورد محاسبه الهى قرار مى گیرد، هر چه باشد کم اهمیت نیست. در این جا این سؤال مطرح مى شود که: مطابق این آیات، انسان همه اعمال خود را در قیامت اعم از نیک و بد، کوچک و بزرگ مى بیند، این معنى چگونه با آیات «احباط»، «تکفیر»، «عفو» و «توبه» سازگار است؟ زیرا آیات «احباط» مى گوید: بعضى از اعمال مانند «کفر»، تمام «حسنات» انسان را از بین مى برد: «لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ»، (۱) و طبق آیات «تکفیر» گاهى «حسنات»، «سیئات» را از بین مى برد: «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئات». (۲) و آیات «عفو» و «توبه» مى گوید: در سایه عفو الهى یا توبه کردن، گناهان محو مى شوند، این مفاهیم چگونه با مسأله مشاهده تمام اعمال نیک و بد تطبیق مى کند؟ در پاسخ این سؤال باید به یک نکته توجه کرد و آن این که: دو اصل آیات فوق که: انسان هر ذره اى از کار نیک و بد را مى بیند، به صورت یک قانون کلى است، و مى دانیم: هر قانون ممکن است استثناهائى داشته باشد، آیات «عفو»، «توبه»، «احباط» و «تکفیر» در حقیقت به منزله استثناء از این قانون کلى است. پاسخ دیگر این که: در مورد «احباط» و «تکفیر» در حقیقت موازنه و کسر و انکسارى رخ مى دهد، و درست مانند «مطالبات» و «بدهى ها» است، که از یکدیگر کسر مى شود، هنگامى که انسان نتیجه این موازنه را مى بیند در حقیقت تمام اعمال نیک و بد خود را دیده است، همین سخن در مورد «عفو» و «توبه» نیز جارى است؛ چرا که عفو بدون لیاقت و شایستگى صورت نمى گیرد، و توبه نیز خود یکى از اعمال نیک است. (۱). سوره زمر، آیه ۶۵. (۲). سوره هود، آیه ۱۱۴. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

💠 معرفی برخی از معروفترین سایت های پاسخ به شبهات و سوالات دینی و شایعات 1⃣اسلام کوئست - مرجعی برای پاسخگویی به سوالات دینی 🌐 islamquest.net 2⃣مركز ملي پاسخگويي به سوالات دينی 🌐 pasokhgoo.ir 3⃣سایت گفتگوی دینی 🌐 askdin.com 4⃣سایت ایکس شبهه 🌐 x-shobhe.com 5⃣اندیشه قم تنها مرکز حوزوی پاسخگویی تخصصی به سؤالات و شبهات دینی 🌐 andisheqom.com 6⃣موسسه ولیعصر(عج) پاسخ به شبهات وهابيت 🌐 valiasr-aj.com 7⃣مجموعه سايت هاي پرسمان دانشجويي وابسته به اداره مشاوره نهاد رهبري در دانشگاه ها 🌐 porsemani.ir 8⃣سایت پرسمان 🌐 porseman.org 9⃣ارسال سوال و شبهه به سایت آیت الله مکارم شیرازی 🌐 makarem.ir 🔟مرکز ملی پاسخگویی به سوالات -واحد خراسان رضوی 🌐 eporsesh.com 1⃣1⃣ سایت جوابگو 🌐 javabgoo.net 2⃣1⃣سایت پاسخگویی به سوالات دینی #بانوان 💥 🌐 pasokhbesoalat.ir 3⃣1⃣سایت پاسخگویی موسسه در راه حق 🌐 porseh.net 4⃣1⃣ سایت ادیان نت (نقد ادیان و فرق و عرفانهای کاذب) 🌐 adyannet.com 5⃣1⃣ کانال طلاب پاسخگو @tollabe_pasokhgoo #معارف_اعتقاری #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#خدا_بد_ندهد ❓آیا وقتی برای کسی اتفاق بدی می‌افتد، یا مثلا مریض می‌شود، به او بگویند: "خدا بد ندهد"، صحیح است؟ 🔰پاسخ: ♻️به نظر صحیح نمی‌آید، چرا که این نوعی سوء ظنّ و بدگمانی به خداست که مبتنی بر ضعف شناخت توحیدی می‌باشد، هر چند که ممکن است این لفظ (مثل فرهنگ ما) عادت شده باشد. خداوند متعال هستی و کمال محض است. هستی و کمال محض، خیر محض است و از خیر محض نیز «بد» صادر نمی‌شود. بی‌تردید هر چه از خدا صادر شود (به امر او حادث و محقق ‌گردد)، "هستی" پیدا می‌کند، یا به تعبیر "پدیدار" می‌شود؛ حال کمی توجه کنیم که آن چه بد یا شرّ می‌نامیم چیست؟ به عنوان مثال: جهل، زشتی، ضعف، فقر، بیماری، ناامنی و ... را بد یا شرّ می‌دانیم؛ خب اگر دقت کنیم همه اینها "نیستی" هستند، نه هستی و کمال. نبود عقل – زشتی، نبود زیبایی – ضعف، نبود قوت یا قدرت و بیماری، نبود سلامتی - فقر، نبود غنا – ناامنی، نبود ایمان و امنیت و ... می‌باشد. و "نبود" یا "عدم" یعنی چه؟ یعنی "پیدایش" نیافته است که بگوییم خدا داده است. خداوند متعال در عرصه امتحان برای رشد، می‌فرماید که "نقص" در اموال و ثمرات و ... قرار می‌دهم؛ یعنی چه؟ یعنی کمال بیشتری نمی‌دهم. 🔸پس، هستی یعنی کمال و هستی خیر است و خدا هر چه بیافریند و هر چه را هستی دهد، خیر است. از این رو فرمود: خیرها از خدا و بدی‌ها از خودتان است. یعنی کمال را او متجلی و پدیدار می‌کند، اما نقص، ضعف، نیستی و کاستی از ناحیه شماست. از این رو، "خدا بد ندهد"، #لفظ_غلطی است. هر گاه کسی می‌گوید: "خدا بد ندهد"، بنده خودم به مزاح و قصد جدی، عرض می‌کنم: "خدا بد نمی‌دهد، شما بد نگیرید". 🔹اگر بخواهید خیلی ریز شوید، این لفظ بدگمانی (سوء ظنّ) و تهمت به خداست. در راستای همان کبر (هر چند ضعیف) است که انسان موفقیت‌ها را از خودش می‌داند، اما ضعف‌ها، کاستی‌ها، بدها و شرّها را به خدا نسبت می‌دهد! و بالتبع به جای آن که "هستی و کمال" را دعا و طلب کند، مثلاً بگوید: خدا شِفا بدهد – خدا سلامتی بدهد – خدا راحتی بدهد – خدا گشایش بدهد و ... – می‌گوید: خدا بد ندهد(؟!) اگر کمی تأمل کنیم، متوجه می‌شویم که انصافاً خیلی بی‌انصافی است و استغفار می‌خواهد. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#ستارالعیوب_بودن_خدا ❓اینکه برخی از اولیا خدا چشم برزخی دارند، این با ستارالعیوب بودن خداوند منافات ندارد؟ #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam