#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

منظور از حدیث «کاد الفقر ان یکون کفراً» چیست؟ اگر عده ای بخاطر فقر و تنگدستی کافر شوند، آیا خداوند آنها را مجازات خواهد کرد؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 اولا: آنچه منظور پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) بوده «فقر روحی» است که مصداق کاملش «حرص» می باشد؛ به خصوص اگر بدانیم در این حدیث «فقر» در کنار «حسد» قرار گرفته و این می تواند دال بر این باشد که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در صدد بیان آثار برخی رذائل اخلاقی هستند. عبارت کامل حدیث چنین است: «کَادَ الْفَقْرُ أَنْ‏ یَکُونَ‏ کُفْراً وَ کَادَ الْحَسَدُ أَنْ یَغْلِبَ الْقَدَرَ». ثانیا: حتی اگر «فقر» در آن کلام نبوی اشاره به فقر مالی باشد، باز هم منظور این نیست که شخص فقیر وضعیتی «جبرگونه» برای کافر شدن دارد؛ بلکه منظور تنها این است که «فقر» مانند بسیاری از عوامل محیطی ای که بر رفتارهای انسان تاثیر منفی دارند، می تواند انسان را به سمت بدی بکشاند و می دانیم که اگر عوامل دیگر در تضاد با این نتیجه فقر وجود داشته باشند آن را کنترل می کنند. چنانکه همیشه اکثر ساکنان دنیا فقرا بودند؛ امّا همیشه در صف اول ایمان بوده اند. پس «فقر علت تامه کفر نیست» و نمی توان به بهانه آن از مسئولیّت اعمال و عقاید گریخت و فقر توجیه مناسبی برای کفر نیست. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

🔻#مدرسه_پاییزی شبهه پژوهی کرونا ⭕️ وبینار مجازی تهدیدها و آسیبهای کرونا و راه برون رفت از آنها توسط حجت الاسلام استاد محمد جعفری ⭕️ یکی از آسیبهای کرونا، گسست در پیوندهای اجتماعی ، فرهنگی و دینی ما بوده است که بارزترین خطر آن در کاهش مناسک اجتماعی دین به عنوان مفوم هویت دینی است. ⭕️ از دیگر تهدیدات کرونا می توان به درنوردیده شدن مرزهای قلمرو علم و دین در این دوره اشاره نمود. ⭕️ آسیب دیگر مربوط به ضرورت الهیات زندگی در عرصه مواجهه با بلاهای اجتماعی است که مع الاسف از درون الهیات غنی ما ، بیرون کشیده نشده است. (آذرماه ۹۹) #مرکز_مطالعات_حوزه_علمیه_قم #موسسه_کلامی_احیاء_همدان

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

در قیامت از چه نعمت هائى سؤال مى شود؟ در آیه ۸ سوره «تکاثر» مى خوانیم: (سپس در آن روز همه شما قطعاً از نعمت هائى که داشته اید سؤال خواهید شد)؛ «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذ عَنِ النَّعیمِ» مسلماً همه شما روز قیامت از نعمت ها بازپرسى خواهید شد. بعضى گفته اند: منظور از این نعمت، «سلامت» و «فراغت خاطر» است. و بعضى آن را «تندرستى» و «امنیت» مى دانند. و بعضى همه نعمت ها را مشمول آیه شمرده اند. در حدیثى، از امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى خوانیم: «النَّعِیْمُ الرُّطَبُ، وَ الْماءُ الْبارِدُ»؛ (نعیم، رطب و آب خنک است!)،(۱) در حالى که در حدیث دیگرى مى خوانیم: «ابو حنیفه» از امام صادق(علیه السلام) درباره تفسیر این آیه سؤال کرد، امام(علیه السلام) سؤال را به او برگردانده، فرمود: «نعیم به عقیده تو چیست»؟ عرض کرد: غذا است و طعام و آب خنک. فرمود: «اگر خدا بخواهد تو را روز قیامت در پیشگاهش نگه دارد تا از هر لقمه اى که خورده اى و هر جرعه اى که نوشیده اى از تو سؤال کند، باید بسیار در آنجا بایستى»! عرض کرد: «پس نعیم چیست»؟ فرمود: «ما اهل بیت هستیم که خداوند به وسیله وجود ما به بندگانش نعمت داده، و به وسیله ما میان آنها بعد از اختلاف، الفت بخشیده، دل هاى آنان را به وسیله ما به هم پیوند داده، و برادر خود ساخته بعد از آن که دشمن یکدیگر بودند، و به وسیله ما آنها را به اسلام هدایت کرده... آرى، نعیم همان پیامبر(صلى الله علیه وآله) و خاندان او است».(۲) تفسیر این روایاتِ ظاهراً مختلف، چنین است: «نعیم» یک معنى بسیار گسترده دارد که همه مواهب الهى را اعم از «معنوى» مانند: دین، ایمان، اسلام، قرآن و ولایت، و انواع نعمت هاى «مادى» را اعم از فردى و اجتماعى شامل مى شود، منتها نعمت هائى که اهمیت بیشترى دارند مانند: نعمت «ایمان و ولایت» بیشتر از آنها سؤال مى شود، که آیا حق آنها ادا شده یا نه؟ و ظاهراً روایاتى که نعمت هاى مادى را از شمول این آیه نفى مى کند، ناظر به این معنى است که شما نباید مصداق هاى مهمتر را رها کرده، به مصداق هاى کوچک تر روى آورید، و در حقیقت هشدارى است به مردم، در زمینه سلسله مراتب مواهب و نعمت هاى الهى و این که در برابر آنها مسئولیت سنگین دارند. و چگونه ممکن است از این نعمت ها سؤال نشود، در حالى که سرمایه هاى بزرگى هستند که در اختیار بشر قرار داده شده، و باید از هر کدام دقیقاً قدردانى کنند و شکر آن را به جاى آورند و در موارد خود صرف کنند. (۱). وسائل ‏الشیعة، جلد ۲۵، صفحه ۲۴، باب جملة من الأطعمة التی ینبغی اختیارها. (۲). مجمع البیان، جلد ۱۰، صفحه ۵۳۵. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#مناسبت #روز_دانشجو #رهبری

⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️⁉️ آیا این سخن خداى متعال که مى فرماید: «بسیارى از جن و انس را براى دوزخ آفریدیم»، با اختیار منافات دارد؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 خداى متعال در آیه ۱۷۹ سوره «اعراف» مى فرماید: (ما بسیارى از جنّ و انس را براى دوزخ آفریدیم)؛ «وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الإِنْسِ». «ذَرَأْنا» از ماده «ذَرْء» (بر وزن زرع) در اصل، به معنى خلقت، آفرینش، ایجاد و اظهار است، ولى ماده «ذرْو» (با واو) به معنى پراکنده ساختن است. چنان که در قرآن مى خوانیم: «تَذْرُوهُ الرِّیاحَ»؛ (بادها آن را پراکنده مى کنند). (۱) و این دو ماده را نباید با هم اشتباه گرفت و آنچه در اینجا آمده، از ماده اول است. در هر حال، اشکال مهمى که در اینجا پیش مى آید این است: چگونه خداوند مى فرماید: «ما بسیارى از جنّ و انس را براى دوزخ آفریدیم؟» مگر نه این است که: در جاى دیگر مى خوانیم: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ»، (۲) که مطابق آن همه جنّ و انس تنها براى پرستش خدا و ترقى و تکامل و سعادت آفریده شده اند. به علاوه، این تعبیر بوى جبر در آفرینش و خلقت مى دهد و به همین جهت بعضى از طرفداران مکتب جبر، همچون «فخر رازى» براى اثبات مذهب خود با آن استدلال کرده اند. ولى اگر آیات قرآن را کنار هم قرار داده مورد بررسى قرار دهیم و گرفتار استنباط هاى سطحى و زودگذر نشویم، پاسخ این سؤال، هم در خود آیه نهفته شده و هم در آیات دیگر به وضوح دیده مى شود به طورى که محلى براى سوء استفاده افراد باقى نمى گذارد؛ زیرا: اولاً ـ این تعبیر درست به آن مى ماند که شخص نجارى بگوید: قسمت زیادى از این چوب هائى را که فراهم ساخته ام براى تهیه درهاى زیبا است و قسمت زیاد دیگرى براى سوزاندن و افروختن آتش، چوب هائى که صاف و محکم و سالمند در قسمت اول مصرف مى کنم، و چوب هاى ناصاف و بد قواره و سست و تکه پاره را در قسمت دوم. در حقیقت نجار دو گونه هدف دارد، یکى هدف اصلى و دیگرى هدف تبعى. هدف اصلى او ساختن در و پیکر و ابزار خوب است و تمام کوشش و تلاش او در همین راه مصرف مى شود، ولى هنگامى که ببیند چوبى به درد این کار نمى خورد، ناچار آن را براى سوزاندن کنار مى گذارد، این هدف تبعى است نه اصلى (دقت کنید). تنها تفاوتى که این مثال با مورد بحث ما دارد این است که: تفاوت چوب ها با یکدیگر اختیارى نیست، ولى تفاوت انسان ها بستگى به اعمال خودشان دارد و در اختیار خود آنها است. بهترین گواه براى این سخن، صفاتى است که براى گروه جهنمیان و بهشتیان در آیات قرآن مى خوانیم که نشان مى دهد اعمال خودشان سرچشمه این گروه بندى مى باشد. و به تعبیر دیگر خداوند طبق صریح آیات مختلف قرآن، همه را پاک آفریده و اسباب سعادت و تکامل را در اختیار همگى گذاشته است. ولى گروهى با اعمال خویش خود را نامزد دوزخ مى کنند و سرانجامشان شوم و تاریک است، و گروهى با اعمال خود، خود را نامزد بهشت مى سازند و عاقبت کارشان خوشبختى و سعادت است. (۱). سوره کهف، آیه ۴۵. (۲). سوره ذاریات، آیه ۵۶. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓ پرسش :محاسبه دقیق أعمال چگونه با محو شدن بعضى از أعمال سازگار است؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 از آیات مختلف قرآن به خوبى استفاده مى شود: در حسابرسى اعمال، در قیامت، فوق العاده دقت و موشکافى مى شود، از جمله در آیه ۱۶ سوره «لقمان» مى خوانیم: «یا بُنَیَّ إِنَّها إِنْ تَکُ مِثْقالَ حَبَّة مِنْ خَرْدَل فَتَکُنْ فی صَخْرَة أَوْ فِی السَّماواتِ أَوْ فِی الأَرْضِ یَأْتِ بِهَا اللّه إِنَّ اللّه لَطیفٌ خَبیر»؛ (پسرم! اگر به اندازه سنگینى دانه خردلى [عمل نیک یا بد] باشد و در دل سنگى یا در گوشه اى از آسمان ها یا زمین پنهان گردد، خداوند آن را [در قیامت] براى حسابرسى مى آورد، خداوند دقیق و آگاه است). «خردل» دانه بسیار کوچکى از گیاه معروفى است که در کوچکى ضرب المثل مى باشد. این تعبیرات نشان مى دهد: در آن حسابرسى بزرگ، کوچک ترین کارها محاسبه مى شود، ضمناً این آیات هشدار مى دهد: نه گناهان کوچک را کم اهمیت بشمرند و نه اعمال خیر کوچک را، چیزى که مورد محاسبه الهى قرار مى گیرد، هر چه باشد کم اهمیت نیست. در این جا این سؤال مطرح مى شود که: مطابق این آیات، انسان همه اعمال خود را در قیامت اعم از نیک و بد، کوچک و بزرگ مى بیند، این معنى چگونه با آیات «احباط»، «تکفیر»، «عفو» و «توبه» سازگار است؟ زیرا آیات «احباط» مى گوید: بعضى از اعمال مانند «کفر»، تمام «حسنات» انسان را از بین مى برد: «لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ»، (۱) و طبق آیات «تکفیر» گاهى «حسنات»، «سیئات» را از بین مى برد: «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئات». (۲) و آیات «عفو» و «توبه» مى گوید: در سایه عفو الهى یا توبه کردن، گناهان محو مى شوند، این مفاهیم چگونه با مسأله مشاهده تمام اعمال نیک و بد تطبیق مى کند؟ در پاسخ این سؤال باید به یک نکته توجه کرد و آن این که: دو اصل آیات فوق که: انسان هر ذره اى از کار نیک و بد را مى بیند، به صورت یک قانون کلى است، و مى دانیم: هر قانون ممکن است استثناهائى داشته باشد، آیات «عفو»، «توبه»، «احباط» و «تکفیر» در حقیقت به منزله استثناء از این قانون کلى است. پاسخ دیگر این که: در مورد «احباط» و «تکفیر» در حقیقت موازنه و کسر و انکسارى رخ مى دهد، و درست مانند «مطالبات» و «بدهى ها» است، که از یکدیگر کسر مى شود، هنگامى که انسان نتیجه این موازنه را مى بیند در حقیقت تمام اعمال نیک و بد خود را دیده است، همین سخن در مورد «عفو» و «توبه» نیز جارى است؛ چرا که عفو بدون لیاقت و شایستگى صورت نمى گیرد، و توبه نیز خود یکى از اعمال نیک است. (۱). سوره زمر، آیه ۶۵. (۲). سوره هود، آیه ۱۱۴. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

💠 معرفی برخی از معروفترین سایت های پاسخ به شبهات و سوالات دینی و شایعات 1⃣اسلام کوئست - مرجعی برای پاسخگویی به سوالات دینی 🌐 islamquest.net 2⃣مركز ملي پاسخگويي به سوالات دينی 🌐 pasokhgoo.ir 3⃣سایت گفتگوی دینی 🌐 askdin.com 4⃣سایت ایکس شبهه 🌐 x-shobhe.com 5⃣اندیشه قم تنها مرکز حوزوی پاسخگویی تخصصی به سؤالات و شبهات دینی 🌐 andisheqom.com 6⃣موسسه ولیعصر(عج) پاسخ به شبهات وهابيت 🌐 valiasr-aj.com 7⃣مجموعه سايت هاي پرسمان دانشجويي وابسته به اداره مشاوره نهاد رهبري در دانشگاه ها 🌐 porsemani.ir 8⃣سایت پرسمان 🌐 porseman.org 9⃣ارسال سوال و شبهه به سایت آیت الله مکارم شیرازی 🌐 makarem.ir 🔟مرکز ملی پاسخگویی به سوالات -واحد خراسان رضوی 🌐 eporsesh.com 1⃣1⃣ سایت جوابگو 🌐 javabgoo.net 2⃣1⃣سایت پاسخگویی به سوالات دینی #بانوان 💥 🌐 pasokhbesoalat.ir 3⃣1⃣سایت پاسخگویی موسسه در راه حق 🌐 porseh.net 4⃣1⃣ سایت ادیان نت (نقد ادیان و فرق و عرفانهای کاذب) 🌐 adyannet.com 5⃣1⃣ کانال طلاب پاسخگو @tollabe_pasokhgoo #معارف_اعتقاری #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#خدا_بد_ندهد ❓آیا وقتی برای کسی اتفاق بدی می‌افتد، یا مثلا مریض می‌شود، به او بگویند: "خدا بد ندهد"، صحیح است؟ 🔰پاسخ: ♻️به نظر صحیح نمی‌آید، چرا که این نوعی سوء ظنّ و بدگمانی به خداست که مبتنی بر ضعف شناخت توحیدی می‌باشد، هر چند که ممکن است این لفظ (مثل فرهنگ ما) عادت شده باشد. خداوند متعال هستی و کمال محض است. هستی و کمال محض، خیر محض است و از خیر محض نیز «بد» صادر نمی‌شود. بی‌تردید هر چه از خدا صادر شود (به امر او حادث و محقق ‌گردد)، "هستی" پیدا می‌کند، یا به تعبیر "پدیدار" می‌شود؛ حال کمی توجه کنیم که آن چه بد یا شرّ می‌نامیم چیست؟ به عنوان مثال: جهل، زشتی، ضعف، فقر، بیماری، ناامنی و ... را بد یا شرّ می‌دانیم؛ خب اگر دقت کنیم همه اینها "نیستی" هستند، نه هستی و کمال. نبود عقل – زشتی، نبود زیبایی – ضعف، نبود قوت یا قدرت و بیماری، نبود سلامتی - فقر، نبود غنا – ناامنی، نبود ایمان و امنیت و ... می‌باشد. و "نبود" یا "عدم" یعنی چه؟ یعنی "پیدایش" نیافته است که بگوییم خدا داده است. خداوند متعال در عرصه امتحان برای رشد، می‌فرماید که "نقص" در اموال و ثمرات و ... قرار می‌دهم؛ یعنی چه؟ یعنی کمال بیشتری نمی‌دهم. 🔸پس، هستی یعنی کمال و هستی خیر است و خدا هر چه بیافریند و هر چه را هستی دهد، خیر است. از این رو فرمود: خیرها از خدا و بدی‌ها از خودتان است. یعنی کمال را او متجلی و پدیدار می‌کند، اما نقص، ضعف، نیستی و کاستی از ناحیه شماست. از این رو، "خدا بد ندهد"، #لفظ_غلطی است. هر گاه کسی می‌گوید: "خدا بد ندهد"، بنده خودم به مزاح و قصد جدی، عرض می‌کنم: "خدا بد نمی‌دهد، شما بد نگیرید". 🔹اگر بخواهید خیلی ریز شوید، این لفظ بدگمانی (سوء ظنّ) و تهمت به خداست. در راستای همان کبر (هر چند ضعیف) است که انسان موفقیت‌ها را از خودش می‌داند، اما ضعف‌ها، کاستی‌ها، بدها و شرّها را به خدا نسبت می‌دهد! و بالتبع به جای آن که "هستی و کمال" را دعا و طلب کند، مثلاً بگوید: خدا شِفا بدهد – خدا سلامتی بدهد – خدا راحتی بدهد – خدا گشایش بدهد و ... – می‌گوید: خدا بد ندهد(؟!) اگر کمی تأمل کنیم، متوجه می‌شویم که انصافاً خیلی بی‌انصافی است و استغفار می‌خواهد. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#ستارالعیوب_بودن_خدا ❓اینکه برخی از اولیا خدا چشم برزخی دارند، این با ستارالعیوب بودن خداوند منافات ندارد؟ #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓ منظور از تولّی و تبرّی که به عنوان دو دستور اسلامی به ما آموخته اند چیست؟ و آیا این دو دستور را در دنیای امروز نیز می توان انجام داد؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 معمولا «اسلام» را تشبیه به درخت برومندى مى کنند که مبانى عقیدتى، اصول و ریشه هاى آن را و برنامه هاى وسیع عملى، فروع و شاخه هاىش را تشکیل مى دهد. و نیز معمولا ده موضوع را به عنوان فروع و برنامه های عملی ذکر می کند در حالی که گسترده تر از آن است که در ده موضوع خلاصه شود.  ولى اهمّیّت این دستورات ده گانه سبب شده است که آنها را در ردیف اوّل بشمارند وگرنه مسلّماً منحصر به اینها نیست. از این دستورات ده گانه، سه قسمت مربوط به عبادات و نیایش و پیوند با خداست - نماز، روزه، حج - و دو قسمت مربوط به مسائل اقتصادى و پیوند با خلق خدا - زکات، خمس و پنج قسمت مربوط به مسائل اجتماعى و نظامى و سیاسى است - جهاد، امر به معروف و نهى از منکر، تولّى و تبرّى - فعلا سخن از دو دستور اخیر است که به معناى «دوست داشتن» و «تنفّر داشتن» است. چه کسى را دوست بداریم و از که متنفّر باشیم؟ دوستان خدا، مردم حق طلب، انسانهاى ارزنده و حامیان حقّ و عدالت را دوست بداریم و از آلودگان، ستمگران، بى بند و باران و دشمنان خدا و مردم، متنفّر باشیم. چرا همه را دوست نداریم؟ چرا با همه خلق خدا خوب نباشیم؟ مگر در دنیاى امروز مى توان اصل زندگى مسالمت آمیز را با همه کس و در همه جا فراموش کرد؟ باید از کسانى که طرفدار «تز» دوستى با همه و در تحت هر شرایطى هستند پرسید: آیا در جهانى که ظالم و مظلوم و ستمگر و ستمدیده، استعمارگر و استعمار شده، حق طلب و اشغالگر و پاک و ناپاک وجود دارد همه را دوست بداریم؟! با همه خوش باشیم؟! و به همه کمک کنیم؟! آیا منطق انسانى چنین اجازه اى را به ما مى دهد؟ آیا عاطفه زنده هیچ مردمى با این سازشکارى غلط، هماهنگى دارد؟ اگر این دو اصل در اصول اساسى برنامه هاى عملى اسلام گنجانیده شده، به خاطر آن است که طرفداران حقّ و عدالت و آزادگى و پاکى و درستى، صفوف خود را هر چه فشرده تر سازند و ناپاکان و ستمگران و آلودگان هرچه تنهاتر بمانند و در یک محاصره اجتماعى و اخلاقى از طرف انسانهاى مثبت و ارزنده قرار گیرند. آیا بدن آدمى هر غذایى را مى پذیرد؟ آیا ذائقه انسان یک وسیله تولّى و تبرّى، براى جدا کردن غذاهاى مفید از زیانبخش نیست؟ آیا به هنگام خوردن غذاهاى مسموم و گرفتار شدن بدن به مسمومیّت غذایى، «معده» راه سازشکارى را پیش مى گیرد و انسان را تسلیم مرگ مى کند یا این که تمام قدرت خود را به کار مى اندازد تا از طریق «استفراغ» تنفّر خود را از غذاى مسموم ابراز کرده، آن را به بیرون پرتاب کند؟ آیا تعادل نیروى جاذبه و دافعه، رمز بقاى جهان هستى نیست؟ چگونه بقاى جامعه انسانى مى تواند از تعادل این دو نیرو که در شکل تولّى و تبرّى ظاهر مى شود مستثنا بماند؟ اگر به جاى این دو دستور، روح سازشکارى با همه کس و هر مکتب و بى تفاوت بودن در برابر هر چیز و هر صحنه پیدا شود و عوامل مثبت و سازنده را جذب نکند و عوامل مزاحم و منفى را از خود نراند، نابودى چنان اجتماعى سریع خواهد بود؛ به همین دلیل، در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «اَوْثَقُ عُرَى الإیَمانِ الحُبُّ فِى اللهِ وَ البُغْضُ فِى اللهِ»؛ (محکم ترین دستگیره هاى ایمان، دوست داشتن براى خدا، و ابراز تنفّر کردن براى خداست)(۱). (۱). سفینة البحار، ج۲، ص ۱۳. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

⚫️ رحلت عالم مجاهد و انقلابی حضرت آیت‌الله محمد یزدی بر همه حق مداران و ارادتمندانش تسلیت باد. #موسسه_کلامی_احیاء_همدان

#آفرینش_بدون_اختیار ⁉️ چرا خداوند انسان را بی اختیار وبدون اطلاع خودش آفرید و چرا انسان باید در دنیا اینقدر سختی بکشد؟ #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

❓شب اول قبر برای کسی که دفن نشده چگونه است؟ 🌺🌺امام سجاد(ع): همانا، قبر، باغى از باغهاى بهشت، یا گودالى از گودالهاى دوزخ است. 👈بحارالانوار،ج6،ص214 📖 بر اساس آیات و روایات،روح انسان پس از مرگ وارد بدن برزخی میشود که شبیه بدن دنیوی است اما فاقد ماده و جرم است. عالم قبر نیز بمعنای قبرخاکی نیست بلکه به معنای قبر برزخی است. 😱😱عذاب قبر، فشارقبر، سوال قبر و...همه مربوط به قبر برزخی و بدن برزخی هستند و فرقی نمیکند بدن مادی به خاک سپرده شده باشد یا خیر.✅ #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓ چرا خداوند به طور مستقیم گناهان بندگان را نمى بخشد و چه نیازى به وجود واسطه و شفیع است؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 پاسخ :در پاسخ این سئوال می توان به دو وجه اشاره کرد: ۱ـ خداوند متعال جهان آفرینش را به بهترین وجه آفریده است «الّذى اَحسَنَ کُلَّ شَىء خَلَقه(۱) آن خدائى که هر چیز را به بهترین صورت آفریده است» جهان بر اساس نظام علّت و معلولى واسباب و مسببّات براى هدایت و رشد و تکامل انسانها آفریده شده است و نیازمندى هاى بشر به وسیله عوامل و اسباب عادى برآورده می گردد. فیوضات معنوى خداوند همانند هدایت مغفرت و آمرزش نیز بر اساس نظامى خاص بر انسانها نازل می شود و اراده حکیمانه خداوند بر این تعلق گرفته است که این امور به وسیله اسباب و علّتهاى معین به انسانها برسد. بنابراین همان گونه که درعالم مادّه نمى توان پرسید: چرا خداوند متعال زمین را به وسیله خورشید نورانى کرده و خود بى واسطه به چنین کارى دست نزده است در عالم معنا نیز نمى توان گفت چرا خداوند به واسطه اولیاى الهى مغفرت خویش را شامل حال بندگان نموده است؟ به همین جهت است که خداى متعال گناه کاران را ارشاد فرموده است که به درخانه رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) وعلاوه براین که خود طلب مغفرت کنند از آن بزرگوار هم بخواند که براى ایشان طلب مغفرت کند قرآن کریم مى فرماید: «و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جاءُوک فاستغفرو الله واستغفر لهم الرسول لوجدو الله توابا رحیما»(۲) «و اگر ایشان هنگامى که با ارتکاب گناه به خود ستم کردند نزد تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پیامبر هم براى ایشان طلب مغفرت می کرد خدا را توبه پذیر مهربان مى یافتند.» ۲ـ حکمت دیگر شفاعت این است که مشیّت الهى این است که با اعطاى منزلت شفاعت به پیامبران و اولیاى الهى آنان را تکریم کند پذیرش دعا ودر خواست اولیاء نوعى تکریم و احترام به آنان است اولیاى خدا نیکوکاران، فرشتگان آسمانها و حاملان عرش که همه روزگار را به فرمانبردارى خدا گذرانده و از مدار عبودیّت الهى گام بیرون ننهاده اند شایسته تکریم هستند و چه احترامى بالاتر و برتر از اینکه دعاى آنان درباره بندگان شایسته رحمت ومغفرت الهى مستجاب شود. (۱). سوره سجده، آیه ۷. (۲). سوره نساء، آیه ۶۴. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓❓ آیا لازمه پذیرش توحید افعالى قبول جبر است؟ 📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌 بعضى از مفسران اهل تسنن که از نظر عقیده، تابع مذهب جبر هستند با آیه ۱۰۱ سوره«انعام» که مى فرماید: (او همه چیز را آفریده و به هر چیزى دانا است)؛ «وَ خَلَقَ کُلَّ شَیْء وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْء عَلیمٌ» که خالقیت خدا را نسبت به همه چیز بیان مى کند براى مسلک جبر استدلال کرده اند، مى گویند: اعمال و افعال ما نیز از اشیاء این جهان است؛ زیرا «شىء» به هر گونه موجودى گفته مى شود، خواه مادى یا غیر مادى، خواه ذات یا صفات، بنابراین هنگامى که مى گوئیم: خداوند آفریننده همه چیز است، باید بپذیریم که آفریننده افعال ما نیز هست و این جز جبر نخواهد بود. ولى طرفداران آزادى اراده و اختیار، پاسخ روشنى براى این گونه استدلال ها دارند و آن این که: خالقیت خداوند حتى نسبت به افعال ما منافاتى با اختیار ما ندارد؛ زیرا افعال ما را هم مى توان به ما نسبت داد و هم به خدا. اگر به خدا نسبت دهیم به خاطر آن است که همه مقدمات آن را، او در اختیار ما گذاشته است، او است که به ما قدرت و نیرو و اراده و اختیار داده است، بنابراین، چون همه مقدمات از او است مى توان اعمال ما را به او نسبت داد و او را خالق آنها دانست. ولى از این نظر که تصمیم نهائى با ما است، مائیم که از قدرت و اختیار خداداد استفاده کرده و یکى از دو طرف فعل یا ترک را انتخاب مى کنیم، از این جهت، افعال به ما نسبت داده مى شود و ما در مقابل آنها مسئول هستیم. و به تعبیر فلسفى، در اینجا دو خالق، و دو علت، در عرض یکدیگر نیستند بلکه در طول یکدیگرند. وجود دو علت تامّه در عرض هم معنى ندارد، اما اگر طولى باشند، هیچ مانعى نخواهد داشت. و از آنجا که افعال ما لازمه مقدماتى است که خدا به ما داده است، این لوازم را هم مى توان به او نسبت داد و هم به کسى که افعال را انجام داده است. این سخن، درست به آن مى ماند که شخصى براى آزمودن کارکنان خود آنها را در کار خویش آزاد بگذارد، و اختیار تمام به آنها بدهد و تمام مقدمات کار را فراهم سازد. بدیهى است کارهائى که آنها انجام مى دهند از یک نظر کار رئیس آنها محسوب مى شود ولى این موضوع، آزادى و اختیار را از کارمندان سلب نمى کند، بلکه آنها در برابر کار خویش مسئولند. (۱) تفسیر نمونه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و نهم، ج ۵، ص ۴۷۵. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

التماس دعا #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam