بیچاره‌ اون‌ که‌ نَدیده‌ حرم‌ رو بیچاره‌ تر‌ اون‌ که‌ دید‌ کربلاتو .

+ خب تعریف کن - همه چیز از کربلاش شروع شد ؛

-

به آغوش بکش مارا ای تنی که سر ندارد . .

قَريبٌ‌ مِن‌ القلبِ‌ ؛ به قلبم‌ نزدیکی‌ حتی‌ اگر‌ من‌ ایران‌ باشم‌ و تو عراق؛

حاج مهدی چه قشنگ می‌گفت : ربنا‌های قنوتم همه‌ش کرب‌و‌بلا‌ست جز حرم بر لبِ‌ من نیست دعایی ابدا . .

کسی‌ که روحش‌ در حرم جا مانده‌ باشد و‌ جسمش‌ در اینجا ، زنده‌ محسوب‌ میشود‌ یا‌ مُرده ؟!

به امام زمان گفتن برای باز شده گره مشکلامون چیکار کنیم؟ - گفتن از عمم زینب بخواید؛

دلم گرفته از این روزگار زجر آور جهان ك لطف ندارد بگو نجف چخبر ؟

پناهِ‌دلِ‌تنگ؟

-

حرمت؟ پناهِ دلِ بی‌قرار؛

-

اگه اربعین اونجا نبودیم یادت نره ما چقدر اینجوری صدات زدیم یادت نره ما چقدر برات گریه کردیم؛

شبِ‌ جمعه خدام کربلاست؛

از همه فرار کرده‌ام؛ پناهم میدهی حسین؟

امام حسینم . . من که اومدم کربلات ، قرار بود شکایتِ آدمارو بهت بکنم ،قرار بود از سختیایی که کشیدم برات بگم ، قرار بود از گریه های شبونم بگم ، قرار بود از مشکلاتم بگم ، اون همه تو عزاداری ها و بقیه روزا برات گریه میکردم ، خودت شاهد بودی همش دلی بود ولی وقتی پام رسید کربلا یادم رفت اصلا درد و غمی داشتم . . راستِ که میگن کربلا خودِ بهشتِ؛ همه چی یادم رفته بود ، فقط تو بودیُ تو؛ فقط آرزوم بغل کردنِ ضریحت بینِ اون آدم؛ بعدِ اومدن فراقت بدجوری عذابم داد . . موقعی که داشتم میومدم کربلا با باری پر از دلخوری و غمگینی میومدم . . وقتی که داشتم برمیگشتم تمامِ مشکلم شده بود تو؛ همه غصه‌های دنیام فراموش شده بود ، و همش شده بود فراق ، غم ، تو ؛ الانم همینطوریِ ، آقای من ، منُ با دوریت امتحان نکن ، من طاقتِ دوریتُ ندارم ، اربعین بخوا باز منُ ، بزار تو آغوشت یه دلِ سیر گریه کنم حسینِ من(: #معراج‌نوشت؛

نجات بده منُ از دستِ خودم بخدا دیگه خسته شدم(: