🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ #انتظار 🔶استاد علی صفایی حائری: در راه هدف‌هاى بزرگ، درگيرى‌هاى بزرگ و تنهايى‌ها و غربت‌هاى وهم‌آلودِ وحشتناك هست و در اين هنگامۀ وحشت و غربت و تنهايى، انسان، كه مى‌گويند از انس ريشه گرفته، دل‌گرمى و پناه و نجوا و گفت‌وگو مى‌خواهد. و آن‌ها كه از همۀ تعلق‌ها گسسته‌اند و يا مى‌خواهند بگسلند چگونه انس بگيرند و با چه دل‌گرم شوند؟ انس آن‌ها در وحشت و نور آن‌ها در سياهى و ظلمت و تكيه‌گاه آن‌ها در زير بار مصيبت، چه مى‌تواند باشد؟ چه تشويقى، چه درجه‌اى، چه پُستى، چه نامى و چه نشانى مى‌تواند به اين دل‌هاى فارغ و سرهاى بلند، گرمى و شور بدهد؟ آن‌هايى كه مى‌خواهند تا دست‌هاى ولىّ‌، خون‌ها را از چشم‌هاشان پاك كند، جواب اين سؤال را داده‌اند، كه براى آن‌ها جز ديدار محبوب خواسته‌اى نيست و جز همين خواسته براى اين دل‌هاى فارغ، چشم اندازى نيست. 📚 تو مي آيي (ويرايش جديد)‌، صفحه 23 🌿 @einsad

✅ #انتظار 🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ ضرورت مذهب 🔸استادعلی صفائی حائری(عین.صاد) انسان خودآگاه است. نمی تواند از بودن و هستی خود چشم بپوشد. نمی تواند از هدف و زندگی و برای چه بودن خود تحقیق نکند. نمی تواند چگونه بودن خود را با تلقین و تقلید باور کند و این بود که نیاز به بینشی که بودن و برای چه بودن و چگونه بودن انسان را توضیح بدهد، روی نشان داد و ضرورت مذهب این گونه مطرح شد 📚 ذهنیت و زاویه دید،ص٩٨ 🌿 @einsad

✅بانعمتهاچه کرده ای؟ 🎤 : استادعلی صفائی حائری(عین.صاد) 🌿 @einsad

✅ راه بهبود وضعیت مسلمین در صدر اسلام 🔸 استاد علی صفایی حائری هنگامی که مسلمین در صدر اسلام ″هیچ″ نداشتند و آه در بساطشان نبود، با همین «ایثار و انفاق و عهده داری و تعاون و تکافل» یکدیگر را نگه داشتند و لااقل انیس و غم‌خوار یکدیگر بودند و نیروی روحی و پشتوانه ی روانی برای هم. در نتیجه از ″هیچ″ به ″همه چیز″ رسیدند. و در آن هنگام، همین که تعاون ها و تکافل ها و عهده داری ها از میان رفت، همه ی چیزها به هیچ رسید و همه ی اجتماع ها پراکنده شد و هَبَاءً مَنثُوراً[همچون ذرات غبار پراکنده] گردید. در امروز باید از همان تعاون و تکافل و عهده داری استفاده کرد و مسائل تأمیناتی؛ مسکن و خوراک و پوشاک و ازدواج را جواب‌گو شد و حل کرد. اگر هر کس گرفتاری های [شخص]دیگری را در نظر داشته باشد آخر سر، شخص گرفتاری نمی ماند. امروز انفاق مردم در حدّ وسیع و گسترده ای است. اما از این همه انفاق استفاده نمی شود و از این همه ذخیره بهره برداری نمی شود. آن کس که در فکر تکافل و تعاون و سعی در حوائج است، با ذخیره هایی مرتبط می شود و یا ذخیره هایی تهیه می کند و یا ذخیره های موجود را می سازد و قابل بهره برداری می نماید. 📚 روحانیت و حوزه، ص ۱۸۸ 🌿 @einsad

🔸تفاوت هایی از تفاسیر استاد صفایی با سایر مفسران 🎤： حجت الاسلام رنجبر 🌿 @einsad

✅ #عرفات 🔶استاد علی صفایی حائری: اينجا اين سؤال مطرح مى‌شود كه چرا ابتدا بايد عرفات باشد و بعد مشعر و بعد منى‌؟ آيا شعور بعد از معرفت است‌؟ عرفات سرزمينى كه در آنجا آدم و حوّا همديگر را ديده‌اند و شناخته‌اند. جايى كه معرفت، كامل مى‌شود و توجّهاتى براى انسان مى‌آيد. دعاى عرفه‌ى حضرت ابا عبداللّه خيلى حرف‌ها را نزديك مى‌كند. ١ در عرفه و در آن فضا بايد به چند چيز توجه بشود: يكى به نعمت‌ها و امكاناتى كه حق داده است. و يكى كارهايى كه انسان انجام داده و ببيند كه او با انسان چه كرده و انسان با او چه كرده است. همين نكته است كه حضرت ابا عبدالله در چند فراز، ستايش انعام و عنايت‌هاى حق را دارد و بعد متوجّه به خود انسان مى‌شود و به آنچه كه بايد انجام مى‌داده و كارى كه بايد مى‌كرده؛ يعنى تو هم خودت را ديده‌اى و هم پروردگارت را و هم تقصير خودت را در برابر او ديده‌اى. وقتى اين معارف و آگاهى حاصل شد باعث مى شود كه تو براى حق حريم قائل شوى و در نتيجه به حرمات شعور پيدا كنى. 📚 حقیقت حج، صفحه 20 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری خدایا! آن هایی که مانند حسین علیه السلام جز تو همه را از دلشان بیرون ریختند، آخر به تو مستغیث هستند و از تو استمداد می طلبند، ما که همه را جز تو جمع کردیم چه کنیم؟؟؟😔 @einsad

✅ #عرفات 🔶استاد علی صفایی حائری: با عرفات، معرفت‌ها و آگاهى‌ها شكل مى‌گيرد و كوچ و هجرت آغاز مى‌شود.با اين معرفت‌ها از خويش و استمرار خويش و از دنيا و پيوند آن با عوالم ديگر و از شهادت و غيب و از خداوند و احاطه و حضور و رحمت و محبت او،با اين معرفت‌ها حريم‌ها و حرمت‌ها در شعور آدمى مى‌نشيند و شعور به حرمات آدمى را به حذر و دقت مى‌كشاند. 📚 حقیقت حج، صفحه 96 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ تکافل، تعاون و عهده داری 🔸 استاد علی صفایی حائری ... هرکس به قدر خود ظرفیتی دارد و به اندازه ی ظرفیت خود می تواند آب بردارد...، می تواند یک استعداد را در نظر بگیرد و گرفتاری هایش را در نظر بگیرد. اگر این روح در ما زنده شود؛ این روح تعاون و تکافل و عهده داری و کوشش در راه حوائج و گرفتاری ها، دیگر مرگی و کمبودی نخواهیم داشت. ... اگر هر کس، یک نفر یا بیشتر از این استعدادها را در نظر می گرفت و گرفتاری های آن ها را مرتفع می کرد، کارها به خوبی اصلاح می شد و نفراتی تهیه می شدند و این نفرات تهیه شده، باز به تهیه ی دیگران می پرداختند و همین طور افراد زیاد می گردند. هنگامی که افراد عقیم نبودند، تولید زیاد می شود. مسائل تأمین و ازدواج و مسکن، به وسیله ی «تکافل و تعاون و سعی در حوائج» به خوبی حل می گردد. این درست است که من برای خودم نمی توانم گدایی کنم، اما برای گرفتارِ دیگر که ننگی نیست، حتی دستور هم هست. اگر همین عهده داری و تکافل در میان ما بود، کار به اینجا نمی کشید. ... مادام که زیربنای انفاق و ایثار در ما نباشد، چطور می توانیم به این مراحل دست یابیم؟! مادامی که در سطح غریزه هستیم و علاقه ی ما به خودمان از همان حب بقا و حب به ذات تجاوز نمی کند، کجا می توانیم به درد دیگری برسیم؟! اگر من رشد کرده بودم و شناخت ها و معارفی به دست آورده بودم و از خودپرستی به خداپرستی رسیده بودم و از سطح غریزه رهیده بودم و ″علاقه ی من به خودم، به خاطر خدا و دستور او بود و رسیدگی به خودم از روی وظیفه بود″، در اینجا؛ در اینجایی که محتاج تر و گرفتارتر از من وجود دارد، می توانستم ایثار کنم و یا انفاق کنم و یا لااقل برایش کوشش کنم و در حوائجش سعی کنم و از افراد دیگر بدون آنکه نامش را ببرم و آبرویش را بریزم، برایش وجوهی جمع آوری نمایم. ... اگر روح ایثار و انفاق و قناعت و یا لااقل تکافل و عهده داری و سعی در حوائج و اهتمام به امور مسلمین در ما زنده می شد، بسیاری از مسائل تأمیناتی در همین سطحِ پایین حل می شد و به کمک فلان کس هم احتیاج نمی افتاد. 📚 روحانیت و حوزه، ص ۱۸۱ تا ۱۸۷ 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅رمی جمرات 🔶استاد علی صفایی حائری: همان طور كه شيطان كارش را با وسوسه‌ها شروع مى‌كند، انسان هم بايد آماده شود؛ كه وقتى به اصول توجه كردى و اسلام آوردى و به اعمالت جهت دادى، آنگاه شيطان زير درختت ريشه مى‌كند. شيطان تا بتواند ريشه‌ها را مى‌خشكاند، اگر نتوانست در نماز خدشه مى‌كند و ستون‌ها را صدمه مى‌زند و اگر نتوانست شاخه‌ها را قطع مى‌كند، اگر در اين مرحله هم موفق نشد آنگاه كه ميوه‌ها چيده شد آنها را لك دار مى‌كند و اگر نتوانست بر آنها خاك مى‌ريزد. او بى‌كار نمى‌نشيند و تا بتواند كارى مى‌كند، گردى مى‌پاشد، طوفانى به پا مى‌كند. او اميد دارد كه كارش نتيجه بدهد؛ كه: «ثُمَّ‌ كانَ‌ عاقِبَةُ‌ الَّذينَ‌ أَساُؤا السُّوآى‌ انْ‌ كَذَّبُوا بِآياتِ‌ اللّهِ‌...». ١ چرا كه شيطان اين را تجربه كرده كه سياهى و چركى زياد، رفته رفته اصول را هم از بين مى‌برد. انسان وقتى به گناهان كوچك بى‌توجه شد، اين كوچك‌ها او را به گندها مى‌كشاند. شيطان با دو نيروى نفس و دنيا انسان را محاصره مى‌كند. نفس را اغوا مى‌كند و دنيا را زينت مى‌بخشد؛ «لَاُزَيِّنَنَّ‌ لَهُمْ‌ فِى الْاَرْضِ‌ وَ لَاُغْوِيَنَّهُم اجْمَعين». ٢ و از آنجا كه شيطان چنين برنامه‌اى دارد نوبت رجم مى‌رسد؛ كه بايد شيطان را طرد كرد. 📚 حقیقت حج، صفحه 23 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅تحمل مصیبتهای دنیا 🎤 : استادعلی صفائی حائری(عین-صاد) 🌿 @einsad

✅روزگار ستمگر 🔶استاد علی صفایی حائری: اگر در اين روزگار عنود و اين زمانه ناسپاس، از كارهايى كه كرده‌اى سپاس نمى‌كنند يا در كارهايى كه كرده‌اى بر تو ستم مى‌كنند، هيچ مهم نيست، اين طبيعى چنين روزگارى است با اين ويژگى‌ها كه بدها خيلى راحت مى‌تازند. چرا؟ به خاطر اينكه نه در فضاى جلوى آنها مزاحمى وجود دارد. هيچ مانعى جلويشان نيست، گاز مى‌دهند و خيلى راحت مى‌روند. و نه از حيث روحى مزاحمى را مى‌بينند و نيروى مقتدرى را مقابل خودشان احساس مى‌كنند. پس ديگر از چه كسى پروا كنند. به همين جهت هجوم مى‌آورند. وقتى كه بدانند على تنهاست، على بين آنچه كه دارد و مقاصدى كه برايش هست، مهره‌اى ندارد، نيروهايش را گرفته‌اند. آن قدر عتو و ستمگرى زياد است كه على را در كوچه‌ها مى‌كَشند، هيچ، روبروى على به فاطمه هم سيلى مى‌زنند. به راحتى مى‌توانند بزنند. هيچ چيزى هم به هم نمى‌خورد. ‌ 📚 روزگارستمگر، صفحه 39 🌿 @einsad

✅ از ولىّ‌ بايد كارى را خواست كه از ديگران ساخته نيست 🔶استاد علی صفایی حائری: بايد مهم را فداى مهم‌تر كرد و از آن براى رسيدن به اهميت‌ها وسيله ساخت. ولىّ‌، وسيلۀ هدايت و قرب و لقاء و رضوان است. حال اگر از ولىّ‌، كار زمين و زراعت و تجارت را بخواهى، نمى‌گويم كه بهره نمى‌گيرى، ولى بهرۀ بيشترى را از دست مى‌دهى. از ولىّ‌ بايد كارى را خواست كه از ديگران ساخته نيست؛ كارى كه از تجربه و علم و عقل و غرايز فردى و جمعى ساخته است، نياز به اين وسائل هدايت و قرب ندارد. كه استاد ما مى‌گفت: كار مرجع، ساختن مسجد و مدرسه و بيمارستان و ... نيست، اين‌ها كارهايى است كه از يك ثروتمند هم ساخته است. كار مرجع، تربيت عالمِ‌ عادلِ‌ عاقل است و اين كارى است كه از ثروتمندان و از ديگران ساخته نيست. بايد به هر كس در كارى كه براى آن ساخته شده و خلقت يافته، توسّل جست و بهره گرفت و از امكانات و نيروها، بى‌حساب و كتاب و با چشم بسته، برنداشت كه چه بسا توسّل‌ها، اهانت باشد و هتك حرمت باشد و باعث دورى و محروميّت باشد. 📚 تو مي آيي (ويرايش جديد)‌، صفحه 25 🌿 @einsad

🌿 #انتظار درست استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

🎊همراهان گرامی به مناسبت عید سعید غدیر گزیده هایی از ابتدا تا انتهای کتاب #غدیر استادصفایی حائری در کانال ارائه می گردد.

✅ولايت چيست‌؟ 🔶استاد علی صفایی حائری: ولايت چيست‌؟ اين ولايت،بالاتر از محبت و دوستى و عشق است؛ كه عشق على در دل دشمنان او هم خانه داشت. آنها كه شكوه و وقار كوه و زيبايى دشت و عظمت كوير و دريا و جلوه‌ى طلوع و غروب، اسيرشان مى‌كند و چشمشان را مى‌گيرد و دلشان را به بند مى‌كشد، چگونه مى‌شود شكوه و عظمت آن روح بزرگتر از كوه، زيبايى و گستردگى آن قلب وسيع‌تر از هستى و عظمت و ناپيدايى آن سينه‌ى ناپيداتر از كوير و عميق‌تر از دريا و جلوه‌ى آن طلوع بى غروب، چشم و دل و عشق و احساسشان را پر نكند. هر كس با هر مشربى و عقيده‌اى،مى‌تواند دوستدار على باشد. در على، علم و عشق، تدبير و شمشير، حريت و عبوديت، نجواى دل و آتش سخن، زمزمه‌ى شب و فرياد روز، قدرت و عزت و تواضع و ذلت، ١ نرمش و آشنايى و خشونت و پايدارى، در على اين همه هست و اين همه بخاطر حق است و براى اوست و اين است كه همه‌ى او دوست داشتنى است و حتى دشمنش در دل شيفته‌ى اوست و مخالفش در پنهان شيداى او. 📚 #غدیر، صفحه 12 🌿 @einsad

🌿 لقاء، زحمت می خواهد استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

🌿 توجه به انگیزه اعمال در محاسبه ی نفس استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ولایت علی.... 🔶استاد علی صفایی حائری: ولايت على، نه على را دوست داشتن كه فقط‌ على را دوست داشتن است. ٢ ولايت على، على را سرپرست گرفتن و از هواها و حرف‌ها و جلوه‌ها بريدن است. و اين ولايت، ادامه‌ى ولايت حق است و دنباله‌ى توحيد، ٣ آن هم توحيدى در سه بعد؛ در درون و در هستى و در جامعه؛ كه توحيد در درون انسان، هواها و حرف‌ها و جلوه‌ها را مى‌شكند؛ هواهاى دل و حرف‌هاى خلق و جلوه‌هاى دنيا را. و در جامعه طاغوت‌ها را كنار مى‌ريزد و در هستى خدايان و بت‌ها را. در اين حد، موحد، جز خدا كسى را حاكم نمى‌گيرد. جز وظيفه چيزى او را حركت نمى‌دهد. هيچ قدرت و ثروت و جلوه‌اى در روح او موجى نمى‌آورد و هيچ دستورى او را از جا نمى‌كَنَد. جز دستور حق و امرِ اللّه، از هر زبانى كه اين دستور برخيزد و از هر راهى كه اين امر برسد. و هنگامى كه روحى به آزادى رسيد و جز امر حق امرى نداشت و جز خواست او خواهشى نداشت، اين روح به ولايت مى‌رسد و به سرپرستى مى‌رسد و دستور او و حتى نگاه او در دل‌هاى موحد عاشق، حركت مى‌آفريند. و اين است كه رسول به ولايت رسيد و به اولويت رسيد؛ كه النَّبىُ‌ أَوْلى‌ بِالمُؤمِنينَ‌ مِنْ‌ أَنْفُسِهِمْ‌. ١ و اين است كه على به ولايت مى‌رسد؛ كه: مَنْ‌ كُنْتُ‌ مَولاه فَهذا عَلىٌّ‌ مَولاه 📚 #غدیر، صفحه 13 🌿 @einsad