✅ استاد علی صفایی حائری: ما خود را از منتظران حساب كرده‌ايم و جاى حرفى باقى نگذاشته‌ايم؛ در حالى كه حرف‌ها بسيار است و مى‌توانيم خود را دوباره ارزيابى كنيم... 📚 تومی آیی، ص ۱۱ 🌿 @einsad

✅ #انتظار 🔶 استاد علی صفایی حائری آرمان دينى و هدف رسالت، بالاتر از تكامل و شكوفايى استعدادهاى آدمى است. چون اين وجود تكامل يافته و شكوفا، مى‌خواهد در چه جهتى و براى چه مقصدى مصرف شود؟ رشد و خسر ، دو بعد تكامل انسانى است. همين آرمان و همين مقصد، زمينه‌ها و آمادگى‌هايى را مى‌طلبد؛ آمادگى در ذهنيت و روحيه و طرح و تدبير و تربيت نيروها و تشكل و سازماندهى آن‌ها و جاسازى و جايگزينى مستمر و بى وقفۀ آن‌ها. و ناچار اين مقصود از انتظار همراه تقيّه و قيام ، مى‌شود سه گام اساسى انقلاب دينى و انقلاب اسلامى. ✅ پس انتظار نه احتراز، نه اعتراض، كه آمادگى و سازندگى و تقدير و تدبير و تربيت و تشكّل جديد را در دامان خويش دارد. 📚 تو می آیی، ص۱۲ 🌿 @einsad

✅ بهره مندى از رزق هاى عظيم 1⃣ #رمضان 🔸 استاد علی صفایی حائری وقتى كه اين ماه شروع مى شود، ماهى كه ميهمانى خدا در آن است و بهره هاى زيادى دارد و رزق هاى عظيمی مى خواهند به ما بدهند، ما هم بايد به دلمان و به روحمان برسيم. چه كنيم كه #روح ما به آن وسعتى برسد كه از يك سلام و يك عليك! و يا از يك بارك الله و يك فحش، طوفان نگيرد؟! و چه كنيم كه #دل ما به آن وسعتى برسد كه بت ها در آن گم بشوند و دلدار در آن، خانه بگيرد؟! و چه كنيم كه #عقل ما بسنجد: سنجشى كه به عشق او منتهى بشود؟! و چه كنيم كه #فكر ما به شناخت برسد: شناختى كه يقين را در ما به وجود بياورد؟! و چه كنيم كه #وجود ما غذايى را بخواهد و به دنبال رزقى باشد كه اين تفكر و اين سنجش و اين عشق را تقويت كند؟! 📚 بهار رويش، ص 109 🌿 @einsad

✅ حق را از حق و برای حق بخواهیم... 🔸 استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ بهره مندى از رزق هاى عظيم 2⃣ #رمضان 🔸 استاد علی صفایی حائری عمل صالح، وابسته به رزق طيِّب است: «كُلُوا مِنْ الطَّيِّبَاتِ وَ اعْمَلُوا صَالِحاً»؛ از پاكيزه ها بخوريد و عمل صالح و جهت دار و خالص انجام دهيد. اگر در اين ماه، تعادل در بدن حفظ شد، تعادل در فكر را هم بايد حفظ كنيم. در اين صورت است كه فكر با كنجكاوى هايى كه خودش دارد و با ضربه هايى كه از حادثه هاى بيرون مى بيند به جريان مى افتد. ديگر حادثه هاى كوچكِ زندگى -ليوانها و ريش تراشها- جذبش نمى كنند. آن طور كه ما متاسفانه به يك ليوان آب و به يك ريش تراش، بيش از خودمان آشناييم و بيش از خودمان دل بسته ايم. اين چنين فكرى است كه مى داند بايد كجا را آبيارى كند و چه شناخت هايى به دست بياورد و چگونه با آن شناختها، ما را به آزادى هاى بزرگ تر برساند و چگونه اين آزادى هايى كه با اين شناخت ها همراه شده اند، يقين را در ما به وجود بياورند. و يقين را ادامه بدهند تا به تصميم و تقوا برسيم و توشه راه دراز ما تهيه شود كه متقين در قرآن با سه خصوصيت ايمان و تسليم و يقين همراه اند: هم در رابطه شان با خدا و با خلق تسليم اند و هم به راه وسيع شان و رهبرِ بزرگشان و كتاب و روشِ مفصل شان مؤمن اند؛ «يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ ...» و «يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ الَيْكَ وَ مَا أُنْزِلَ مِن قَبْلِكَ و بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ». و اين يقين است كه زير بناى تقوا و عامل توشه جمع كردن و توشه برداشتن آنها مى شود؛ كه «تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى وَاتَّقُونِ يا أُولِى الْأَلْبَابِ». آنهايى كه لبّ و فكر شان را به جريان انداخته و بهره ها هم گرفته اند، كسانى هستند كه جز از او اطاعت نمى كنند. 📚 بهار رويش، ص 109 🌿 @einsad

✅ ماه رمضان؛ ماه طهارت 🔶استاد علی صفایی حائری بعضی وقت ها ابری می آید اما نمی بارد. فرصت ها را می دهند، اما ما بهره نمی گیریم . رمضان ها آمده و رفته، اما جز خیس خوردن چرک ها چیزی برایمان باقی نمانده است. در همین شب های ماه رمضان ، که ما دور هم می نشینیم و می گوییم ماه رمضان جدید آمد، باید مواظب باشیم و به خودمان فکر کنیم، ولی مانند کسی هستیم که به حمام آمده است، ولی نه برای تطهیر، که برای بازی. 📚 اخبات، ص۳۰ 🌿 @einsad

✅ #خدیجه سلام الله علیها 🔸 استاد علی صفایی حائری ✅ خديجه چه كرده كه اين گونه در دل رسول(ص) نشسته؛ تا آنجا كه عايشه حتى پس از مرگ بر او حسادت مى‌برد؟ من از اين سؤال سمج نمى‌توانم دامن جمع كنم. اين همه ارزش آيا از معرفت و شناخت و يا عشق و ايمان و يا عمل و تقوا، از كدامين ريشه، سر برگرفته؟ ريشه‌ها را بايد در جايى ديگر جست؛ چون حتى تقوا توشه‌ى راه است. و توشه براى رفتن كافى نيست. و همانطور كه گذشت، حتى عصمت، كفاف اين مقصد بلند و راه دراز را نمى‌دهد و تحليلى ديگر مى‌خواهد.[1] ✅...با اين نگاه، مى‌توانى بلوغ و تماميت خديجه‌ى كبرى و فاطمه‌ى زهرا را بفهمى؛ كه خديجه در برابر رسول خدا براى خودش حدى نگذاشت و سهمى نگرفت و فاطمه(س) در برابر ولىّ رسول خدا، از تمامى توانش كمك گرفت و سينه و صورت نيلى گرفت، ولى رخ از مولى نهان كرد و چهره به او نشان نداد.[2] ✅ همانطور كه بارِ رسالتِ رسول بر دوش ابوطالب و جعفر و مصعب و جمعى ديگر بود و به وسيله آنها رسالت رسول گسترده و پخش شد، با مال خديجه و ثروت او نيز پيوند خورد و هنگامى هم كه آن ثروت تمام شد، نوبت ديگران است تا شروع كنند و در زمين بگردند و منبعى براى توليد و برداشت، داشته باشند.[3]  ✅ وفا و صفا و فناى خديجه، او را محبوبترين در وجود رسول مى‌سازد. تا آنجا كه هميشه او را پيش چشم دارد تا آنجا كه عايشه‌ى جوان با تمامى اقتدار و اعتماد به نفسش، حتى پس از مرگ خديجه، به حسادت مبتلا مى‌شود؛ چون مى‌بيند در زبان و چشم و دل رسول جايى براى جلوهى او نيست. و بالاتر از حسادت به شماتت مى‌پردازد كه چرا اين قدر به ياد كسى هستى كه خداوند بهتر از او را به تو داده است. تا آنجا كه رسول برمى‌آشوبد و تأكيد مى‌كند كه بهتر از خديجه را به دست نياورده است.[4] ..................................... 📚 1- روزهاى فاطمه(س)، ص: 15 📚 2- روزهاى فاطمه(س)، ص: 17 📚 3- حركت، ص: 205 📚 4- تطهير با جارى قرآن(2)، ص: 348 🌿 @einsad

✅ قرآن درمان تمام درد ها 🔶استاد علی صفایی حائری: قرآن كتابى است كه براى هر درد، درمانى دارد. و كتابى است كه براى هركس هدايتى دارد و شفايى مى‌آورد. براى يك بيمار، گاهى بيش از يك آيه لازم نيست. اگر تمام قرآن را بررسى كند و اين آيه را كنار بگذارد، درمان نخواهد شد و شفايى نخواهد گرفت و اگر فقط‌ همين يك آيه را ببيند و همان آيه برايش تلاوت شود و در آن تدبر كند، از آن بهره خواهد گرفت و راهش را خواهد يافت. آنچه در قرآن از آن ياد شده، تلاوت آيه‌هاست. و آنچه مانع گمراهى است،به شهادت قرآن دو چيز است: وَ كَيْفَ‌ تَكْفُرُونَ‌ بِاللّهِ‌ وَ أَنْتُمْ‌ تُتْلى‌ عَلَيْكُم آياتُ‌ اللّه وَ فيكُم رَسُولُه. ١چگونه كفر مى‌ورزيد در هنگامى كه آيه‌ها بر شما تلاوت مى‌شود و رسول در ميان شما هست. مانع از كفر ورزيدن و گمراهى همين تلاوت آيه‌ها و وجود رسول است و همين است كه پس از رسول،بايد رسول، جانشينى بيابد كه همراه قرآن و تلاوت آيه‌ها باشد و از گمراهى جلوگيرى نمايد. 📚 روش برداشت از قرآن، صفحه 24 🌿 @einsad

✅ دو خواهش در ماه #رمضان 🔸 استاد علی صفایی حائری اگر در اين ماه، دو خواهش از خودمان داشته باشيم خوب است: يكى اينكه نه سلمان و نه ابوذر و نه حتى آدم، كه خاك باشيم... و دوم اينكه خودمان را بكاريم؛ ما بارها خودمان را در هر اذان دعوت مى كنيم؛ «حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ»، وادار مى كنيم به رويش. 📚 بهار رويش، ص: 129 🌿 @einsad

✅ مهمانی خداوند کریم و توانا 🔶استاد علی صفایی حائری: ميهمانى‌اى كه خدا در اين ماه براى ما دارد، ضيافتى است كه هماهنگ با آگاهى و كرامت و قدرت ميزبان است. هر چقدر ميزبان آگاه‌تر به من و نيازهاى من باشد و كريم‌تر و نيرومندتر و تواناتر، ضيافتش هم اوج بيشترى مى‌گيرد. خدايى كه تمامى‌نيازهاى انسان را مى‌شناسد و تمامى‌ابعاد او را مى‌داند و اين كرامت و قدرت هم در او هست، اين ضيافت را به پا داشته تا به تمامى ابعاد ما در اين ماه رزق بدهد و همين است كه فكر و تخيل و عقل و روح و تمامى بدن ما بايد در اين ماه رمضان رزق بگيرد و از اين ضيافت سرشار شود. 📚 بهار رويش (مروری بر دعاهای ورود و وداع ماه #رمضان ) صفحه 18 🌿 @einsad

✅در اين ماه #رمضان بايد دل‌هايمان را مطالعه‌اى بكنيم، شايد... 🔶استاد علی صفایی حائری: در اين ماه رمضان بايد دل‌هايمان را مطالعه‌اى بكنيم، شايد يك جمع بندى مناسبى براى اين ماه باشد. بايد ببينيم كينه‌هاى ما نسبت به مؤمنين، نسبت به دوستان، از چه نوع است. آيا «لِلّه» است‌؟ در دعا داريم كه: «خدايا! تو كينه‌ها را ببر، مگر آن كينه و غِلّى كه به خاطر تو باشد». بايد ببينيم كه كينه‌هاى ما به خاطر چيست‌؟آيا براى اينكه دعوتمان نكردند يا ديرتر به ما گفتند يا چايى خوب به ما ندادند يا... اين كينه‌هاباعث محروميت‌هاست. اين سوء ظن‌ها و بدگمانى‌ها باعث محروميت‌هاست؛ چه به خدا و چه به بندگان خدا. آيا ما به خدا بدبين نيستيم‌؟ يعنى خدا را مهربان و رحيم مى‌بينيم، نزديك مى‌بينيم، مجيب مى‌دانيم، ته دلمان در پروندۀ خدا سياهى ننوشته‌ايم‌؟ راستى آيا مسبِّح هستيم‌؟ وقتى همۀ اين بارش‌ها باشد ولى ظرف من واژگون باشد، چه حاصلى به دست مى‌آورم‌؟ در روايت آمده است كه اگر به مقدار كمى كينۀ مؤمنى در دل تو باشد، به اندازۀ سال‌هاى نورى، بوى بهشت را نخواهى شنيد و نخواهى يافت. 📚 بهار رويش (مروری بر دعاهای ورود و وداع ماه رمضان)، صفحه 33 🌿 @einsad

✅ از قطار #رمضان جا نمانیم! 🔸 استاد علی صفایی حائری انسان می‌بیند رمضان دارد میرود؛ مثل قطاری که آخرین واگنش رسیده است و ما هم در راهی مانده‌ایم که حتی امید معجزه‌ای در آن نیست. اگر سوار نشویم، تنهایی است! من یادم نمی‌رود که یک احساس عجیبی از حرکت ماشین‌ها یا قطارها از کودکی در ما بود؛ چون شنیده بودیم که اگر به قطار دیر برسیم، می‌رود، بعد هم مشکلاتی پیش می‌آید. آنقدر رفتنِ قطار رنجمان می‌داد که ما حتی از قطار پایین نمی‌آمدیم، گاهی هم که پایین می‌آمدیم خیلی فاصله نمی‌گرفتیم. گاهی هم فکر می‌کردیم که اگر قطار رفت به کجای آن بچسبیم! حال که قطار رمضان، لحظه‌ها و روزها و شب‌هایش دارد می‌گذرد، ما اگر جا ماندیم و نرسیدیم، محرومیم و ملعونیم... 📚 بهار رویش، ص 127 🌿 @einsad

✅ دراین فرصت قدر... 🔶استاد علی صفایی حائری: در اين فرصت قدر كه از هزار ماه بهتر است و با اين عنايت و رعايت و محبت، هر عقب افتاده اى مى‌تواند آرزوى جلودارى داشته باشد، آن هم از خانواده‌اى كه مس وجود را فضۀ آنها طلا مى‌كند. اى دل از دست رفته چه مى‌خواهى‌؟ اين فرصت و اين هم آغوش باز و اين هم انتظار بازگشت؛ «لَوْ عَلِمَ‌ الْمُدْبِرُونَ‌ عَنِّى كَيْفَ‌ انْتِظَارِى لَهُمْ‌ وَ اشْتِيَاقِى الَى تَرْكِ‌ مَعَاصِيهِمْ‌ لَمَاتُوا شَوْقاً بِىْ‌ وَ تَقَطَّعَتْ‌ أَوْصَالَهُمْ‌ عَنْ‌ مَوَدَّتِى ١» اگر اینها که به من پشت کرده اند و از من بریده اند ، می دانستند که چگونه در انتظارشان هستم و چگونه مشتاق بازگشتشان هستم و چگونه می خواهم که عصیان ها را رها کنند، ازشوق من می مردند، و رگ های گردنشان از فشار عشق من پاره پاره می شد. 📚 بهار رويش (مروری بر دعاهای ورود و وداع ماه #رمضان)، صفحه 18 🌿 @einsad

🌿 @einsad

✅ شب #قدر؛ شب برنامه ریزی 🔸 استاد علی صفایی حائری امشب شب تقدير است. شب تقدير، شبى است كه انسان بايد جايگاه خودش را در اين عالم بفهمد و بررسى كند. بايد ببيند كه به جمع خود، به وجود خود، به نيروهايى كه دارد، چه سازمانى داده است و برايشان چه برنامه اى ريخته است؟ در خانواده خود، در كوچه و محل خود، در شهر خود، در كشور خود چه برنامه و طرحى داشته است؟ ما ياد گرفته ايم فقط بهانه بياوريم و غُر بزنيم كه نمى گذارند كار كنيم يا جامعه منحرف شده و ديگر نمى شود كارى انجام داد و... در حالى كه هر چه مشكلات زيادتر شود، تكاليف بيشتر مى شود. 📚 اخبات، ص 105 🌿 @einsad

✅كسى كه مى‌خواهد #قدر را درك كند بايد... 🔶استاد علی صفایی حائری: كسى كه مى‌خواهد قدر را درك كند بايد خودش را تقدير و اندازه‌گيرى كند، بايد ببيند در اين مدتى كه از عمر او گذشته بر دلش چه گذشته است. بايد ببينيم چه داده‌ايم و چه گرفته ايم‌؟ و ببينيم چه چيزهايى در دل ما بزرگ شده و چه چيزهايى بايد بزرگ مى‌شدند؟ عظمت اين قدر و اندازه گيرى‌ها به خاطر اين است كه انسان مى‌تواند نقشه‌هاى وسيعش را پياده كند. طرح ريزى به اين خاطر ارزش دارد كه مصالح ضايع نمى‌شوند. كسانى كه روى طرح بيش از خود مصالح فكر مى‌كنند به ساختمان‌هاى محكم‌ترى مى‌رسند. بر عكس، آنجايى كه مصالح عالى است ولى طرح كوتاه و سطحى است انسان را دق مى‌دهد. اين است كه يك شب قدر بهتر از هزار ماه است. كارى كه در هزار ماه مى‌شود اگر طرح ريزى نشده باشد، ثمرى ندارد و اگر اندازه‌گيرى نشده باشد، سودى ندارد. كسى كه مى‌داند اين شب را در اين ماه گذاشته‌اند، از اول بايد خودش را با اين قدر هماهنگ كند و تقدير كند. بايد فكرمان را بسنجيم و ببينيم كه چه شناخت‌هايى را به دست آورده‌ايم و چه شناخت‌هايى را مى‌توانسته‌ايم به دست بياوريم. بايد عقلمان را بسنجيم و ببينيم كه با چه چيزهايى همدم بوده و چه سنجش‌هايى داشته و چه بيلان‌هايى گرفته است. آيا فقط‌ بيلان سود و ضرر كسبمان را داريم، نه خودمان را؟! و قلبمان را بايد بسنجيم و ببينيم كه چه كسانى در آن رفت و آمد كرده‌اند؛ چه حزن‌هايى، چه عشق‌هايى، چه خوف‌هايى و چه كينه‌هايى در آن راه پيدا كرده‌اند. و همين طور روحمان را هم بايد بسنجيم و ببينيم با چه چيزهايى اوج مى‌گيرد و با چه چيزهايى پلاسيده مى‌شود، چه مسائلى ما را تنگ مى‌كنند و ضيق مى‌آورند و چه مسائلى براى ما وسعت و راحتى مى‌آورند. 📚 بهار رويش (مروری بر دعاهای ورود و وداع ماه #رمضان)، صفحه 69 🌿 @einsad

✅ حقيقت شب #قدر و اسم اعظم 🔸 استاد علی صفایی حائری امشب، شب قدر است و احتمال بيشتر در اين شب است، گرچه حقيقت شب قدر، حقيقت زمانى نيست. حقيقت شب قدر و هر آن چه الهى و ربوبى است، از زمان و مكان بيرون است. از ما خواسته‌اند كه در اين لحظات زمينه‌هايى را فراهم كنيم، تأمّلاتى پيدا كنيم و يك جمع‌بندى از خويش داشته باشيم تا استحقاق پيدا كنيم، تا رفته رفته به آن معنايى كه حقيقت قدر است، واقف شويم و از آن حقيقت بهره‌مند گرديم. اسم اعظم يا اسماء اللَّه الحُسنى، اينها نيز معانى هستند. كلمات نيستند. اينطور نيست كه بگوييم «لا الهَ الَّا اللَّهُ» يا «الرَّحْمن» يا «الرَّحِيم» اسم اعظم است. نه، اين كلمه‌ها اسم نيستند، بلكه حقايقى در يك نوع سلوك وجودى ما، يك نوع سعه وجودى ما و يك نوع بلوغ وجودى ما هستند كه آن حقيقت، اسم اعظم است. حقيقت قدر هم همين است. و اين كارهايى كه ما مى‌كنيم، اعداد و آماده‌سازى و زمينه‌سازى براى درك و رسيدن به آن حقيقت و معناست. ✅ شب #قدر، هم 1⃣ شب ارزيابى، هم 2⃣ شب اندازه‌گيرى و هم 3⃣ شب برنامه ريزى است. بايد ارزيابى و ارزشيابى كنيم. اندازه‌گيرى كنيم. سپس برنامه‌ريزى كنيم، كه قدر به اين سه معنا آمده است. و «لَيْلَةُ الْقَدْر» هم «خَيْرٌ مِنْ الْفِ شَهْر» است؛ شب قدر از يك عمر مفيدتر و نافع‌تر است. پس ما بايد دست به كار شويم، ببينيم كه واقعاً چه حدّى از فقر و غنا را در اين مقدار از عمرمان تأمين كرده‌ايم؟ چه مراحلى را پشت سر گذاشته‌ايم؟ اين جمع‌بندى، جمع‌بندى مفيدى است و آدمى مى‌تواند از غرور و خدعه و فريب شيطان كه او را گول زده و در امورى مستقرّش كرده و به اهدافى محدودش نموده است، نجات پيدا كند. 📚 فوز سالك، ص: 216 🌿 @einsad

✅ حقیقت شب #قدر 🔸 استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

#قدس ✅ کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا 🔸 استاد علی صفایی حائری همانطور كه وحشت از لشكر شام و طمع گندم رى و فريب و نيرنگ ابن زياد، خيلى ها را در تاريخ از حسين عليه السلام و عاشورا و كربلا جدا كرد و از بركت روز حسين عليه السلام محروم گرداند، وحشت از قدرت و ابر قدرت امروز كه نظم نوين را فرياد مى زند و قدرت و صنعت و علم و ثروت و رفاه و لذت را يدک مى كشد و از تمامى راههاى تبليغى و رسانه هاى جهانى و ماهواره هاى مسلط و تصويرهاى مسموم بهره مى برد، وحشت و طمع از اين قدرتها و وادادگى در برابر آنها و سر نهادن بر فرمان آنها و بريدن از دين و از حسين زمان و ولى عصر(عج)، از وحشت اهل كوفه كم ندارد. 📚 وارثان عاشورا، ص 89 🌿 @einsad

✅ #انتظار 🔶استاد علی صفایی حائری: روح انتظار با دستيابى به امن و رفاه و رهايى كه آرمان‌هاى انسان معاصر و شايد خود ما هم باشد، آرام نخواهد گرفت و كسانى كه همراهى حجّت و معيّت محمّد و آل محمّد را مى‌خواهند نمى‌توانند تا اين سطح قرار بگيرند و تا اين حدّ آرام باشند، كه انسان معاصر چه بسا بتواند با تكيه بر علم و عقل و عرفان، بدون نياز به وحى و مذهب تا اين مرحله گام بردارد و با عقل جمعى و روح جمعى و غريزۀ جمعى به اين مهم نائل آيد. پس ما كه از ضرورت وحى و اضطرار به حجّت و انتظار حجّت دم مى‌زنيم بايد از اول حساب را روشن كنيم و سنگمان را حق كنيم؛ 👈چون ما مدعى هستيم كه آدم براى بيشتر از هفتاد سال برنامه‌ريزى شده و معتقد هستيم كه بافت و ساخت انسان و جهان با اين سطح از رفاه و امن و رهايى، سازگار نيست. تحول نعمت‌ها و محدوديت‌ها و خودآگاهى و مرگ‌آگاهى، آدمى را در متن رفاه، راحت نمى‌گذارد و در شب عروسى به فكر عزا و بارهاى سنگين فرداها مى‌اندازد. ✅اگر ما مسألۀ قدر و استمرار و ارتباط‌ هاى حتى محتمل و پيچيده با عوالم مشهود و غيب را در نظر بگيريم و اگر ما براى اين وسعت، طرح و تدبير و تربيت و تشكّل را دنبال كنيم، ناچار انتظار ما از حجّت و انتظار ما براى حجّت شكل ديگرى مى‌گيرد و انتظار ما در جايگ خويش مى‌نشيند. 📚تو مي آيي صفحه۱۳ @einsad

✅ #صلۀرحم 🔶استاد علی صفایی حائری: صلۀ رحم ، تنها به اين نيست كه بيايى و چند دقيقه اى بنشينى و بروى. صلۀ رحم يعنى وصل كنى آنچه را كه باعث رشد آنها و جايگاه پرورش آنهاست و اتصال بدهى به يكديگر آنچه كه شما را زياد مى‌كند تا رحم‌ها به يكديگر وصل بشوند و قرب‌ها به وجود بيايند و كثرت‌ها و توليدها در نتيجۀ اين وصل، امكان پيدا كنند. و در صلۀ رحم، مطلوب اين است كه كسرى دو طرف از بين برود و به رزق‌ها و كمبودهاى افراد رسيدگى بشود. چگونه‌؟ «بِالْبِرِّ وَ الصِّلَةِ‌» ؛ با محبت‌هايى كه به آنها داريم و خوبى اى كه به آنها مى‌كنيم. 📚 بهار رويش (مروری بر دعاهای ورود و وداع ماه رمضان)، صفحه 83 🌿 @einsad

✅ می‌روی، اما فقدانت دردناک است... 🔸 استاد علی صفایی حائری ...اين ماه با ما به خوبى رفتار كرد. سحرها و شب‌هايش را در اختيار ما گذاشت و طلوع و غروبش را براى ما داشت. «قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ»؛ مدتى با ما همراه شد و با ما اقامتى كرد. «مُقَامَ حَمْدٍ»؛ خيلى حميد بود و پَستى نداشت. «وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ»؛ و با خوبى با ما رفتار كرد. «وَ أَرْبَحَنَا»؛ و به ما سود رساند. «ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا»؛ حالا او دارد از ما جدا مى‌شود. «عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ. فَنَحْنُ مُوِدِّعُوهُ»؛ و ما هم داريم با او وداع و خداحافظى مى‌كنيم. «وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا»؛ به گونه‌اى داريم توديع و خداحافظى مى‌كنيم، كه جدايى از او براى ما سنگين است. هنوز عطشش را داريم، هنوز كوزه‌اى را آب نكرده‌ايم، هنوز حتى دست‌هايمان را هم نشسته‌ايم و آبى به سر و صورتمان نزده‌ايم. «وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا»؛ به گونه‌اى داريم وداع مى‌كنيم كه جدايى از او براى ما سنگين است و برگشت او از ما، مغموم و مستوحشمان كرده است. «وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ وَ الحَقُّ الْمَقْضِىُّ»؛و حال كه دارد از ما جدا مى‌شود، ما در جدايى و فراق او، حقوقى را كه او بر ما داشته را به عهده گرفته‌ايم. ذمه او را بر خودمان واجب و لازم مى‌دانيم و گردنمان را در گروى او گذاشته‌ايم. اگر ما از ماه رمضان داريم جدا مى‌شويم، به گونه اى جدا نمى‌شويم كه پشت سر او خوشحال باشيم و به گونه اى جدا نمى‌شويم كه در جدايى از او به يادش نباشيم و آنچه را كه در ما سبز كرده و در ما كاشته است را بكنيم و دور بريزيم، بلكه اين ماه براى ما «ذمام محفوظ» و «حرمة مرعية» و «حق مَقضّى» و انجام داده شده دارد. اينها خصوصياتى براى رمضان است. 📚 بهار رويش، ص 141 🌿 @einsad

✅ آیا برای زیاد شدن خودمان راهی سراغ داریم؟ 🔸 استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ روزهای آخر #رمضان 🔶استاد علی صفایی حائری: خدايا! كارى كن كه در اين روزهاى آخر رمضان، همان طور كه هلال رمضان از چشم ما محو مى‌شود، ذنوب ما هم محو شده باشد. «وَ امْحَقْ‌ ذُنُوبَنَا مَعَ‌ امِّحَاقِ‌ هِلاَلِهِ‌ وَ اسْلَخْ‌ عَنَّا تَبِعَاتِنَا مَعَ‌ انْسِلاَخِ‌ أَيَّامِهِ‌» ؛ كارى كن همان گونه كه روزها و لباس روز از تن ما جدا و كنده مى‌شود، گناهان ما هم از ما جدا بشود. و اين پوست‌هايى كه سخت كلفت و غليظ‌ و خشن شده است را از ما بكن؛ «حَتَّى يَنْقَضِيَ‌ عَنَّا وَ قَدْ صَفَّيْتَنَا فِيهِ‌ مِنَ‌ الْخَطِيئَاتِ‌، وَ أَخْلَصْتَنَا فِيهِ‌ مِنَ‌ السَّيِّئَاتِ‌». اين دعاها و جمله‌ها براى روح‌هايى است كه حركت خود را شروع كرده‌اند و با فكر و سنجش و عمل خود، حركت كرده‌اند و به عجز هم رسيده‌اند و شرك‌ها و ذنوب پنهان و همراهى ذنوب را ديده‌اند. اينجاست كه بعد از عجز، دست به سمت او برداشته‌اند و از او با شديدترين نوايى كه دارند و سخت‌ترين حالى كه دارند، خواهانند. 📚 بهار رويش (مروری بر دعاهای ورود و وداع ماه رمضان)، صفحه 97 🌿 @einsad