🔴 نبرد تن به تن
✍علی مهدیان
⚡️جنگ اقتصادی مثل همه نبردهای دیگر هم به مدیریت کلان کشور مربوط است هم به زندگی مردم. نقد به مدیریت اقتصادی کشور امروز شیوع زیادی دارد خیلی ها برای اینکه از هم جا نمانند و در تبری از دولت ضعیف کنونی از دیگران پیشی بگیرند، روا و ناروا به مسوولین میتازند. حرفی نیست. اما این نبرد سوی دیگری هم دارد و آن مردمند.
⚡️طرحهای دولت در رها سازی بازار یا شکل دادن به بازار ثانویه یا ورود حداکثری و غیر عادی دولت در بازار و قیمتها همه به شکست منجر میشود اگر توجه به این سوی درگیری نداشته باشیم.
⚡️اقتصاد مقاومتی فقط یک بسته مدیریتی نیست. بلکه یک #فرهنگ و #سبک_زندگی عمومی است. مردمی که بپذیرند در شرایط جنگ هستیم به گونه دیگری زندگی میکنند. باید قبول کنیم بنا است با شیوه زندگی خود به جنگ دشمن برویم.
⚡️من همه ضعفهای موجود در این صحنه را خلاصه شده در یک نکته میدانم و آن "سودجویی در شرایط جنگ" است. بقیه مسائل از دل همین یک مرض بیرون میآید. این فسادی است که خیلی هم قابل کیفر و مجازات رسمی نیست. بیماری که نرم و پنهان کم و بیش در زندگی ما رخنه میکند و جبهه حق را پوک و ضربه پذیر میکند.
⚡️آن کسی که از بازار بلبشوی امروز تلاش میکند سود بیشتری به دست آورد و پول و سرمایه اش را به گونه ای هدایت میکند که سود بیشتر کسب کند مصداق تابلو و روشن ماجرا است. مصداقهای دیگر هم وجود دارد.
⚡️اما در مقابل در میان فشار زندگی و نوسانات عجیب و غریب قیمتها بقالی را دیدم که اجناسش را به همان قیمتی میفروخت که از قبل میداد. میگفت ماه پیش این قیمت خریده ام این هم سودش. چرا گران کنم وقتی گران نخریده ام. احساس کردم خیلی ها به این سبک محاسبه میخندند
⚡️شما قطعا زیاد دیده اید آدمهایی که از ترس گرانی بیشتر میخرند تا در خانه ذخیره کنند. اما من کسی را میشناسم که هر کالایی را اگر تا قبل از آن بیشتر میخرید این روزها کمتر میخرد که دیگران اذیت نشوند.
⚡️حمایت از کالای ایرانی هم ملاک خوبی شده برای سنجش میزان سودگرایی در زندگی. حمایت از کالای ایرانی فقط به دولت ربط ندارد بلکه به زندگی مردم هم مربوط است. کسانی که دلیلشان بر نخریدن کالای ایرانی کیفیت است قطعا توجهی به مقوله مبارزه در سبک زندگیشان ندارند. حرفشان این است که من زندگی راحت و سود شخصی ام مهم است مابقی اش هم ربط به مسوولین دارد. اینها خود را در مبارزه کنار میکشند و خیال میکنند ضربه هایی که به کشور میخورد ربطی به این اخلاق و شیوه زندگی ندارد.
⚡️اساسا باید گفت ناکارآمدی و ضعف و سستی مدیریت کشور نیز برآمده از همین سبک زندگی است. اخلاق زیر بار مسوولیت نرفتن و سودگرایی باعث میشود مدیرانی به دست مردم انتخاب شوند که همین اخلاق را دارند "کما تکونوا یولی علیکم" هر طور که فرهنگ جامعه باشد شکل حکومت حاکمان و منتخبین همانگونه میشود چنین فضای مدیریتی فساد بیشتری را در خود تحمل میکند و فشلتر خواهد بود. راه چاره تغییر سبک زندگی ها است.
⚡️مردم باید باور کنند خرید و فروشهایشان و پسندهایشان و انتخابشان و محاسبات عادی زندگیشان و حتی قضاوتهایشان درباره یکدیگر و درباره دولت و درباره دشمن همه و همه عوامل تعیین کننده در نبرد امروز و شرایط ویژه کشور است.
⚡️کاش طلاب و نخبگان ما به این امور هم میپرداختند و نقاط قوت و داراییهای مردمی را در این نبرد به چشم میآوردند و دستورات دینی را نیز در چنین شرایطی به نحو قابل پذیرش در اجتماع گفتمان میکردند. به جز دولت خیلی ها باور نکرده اند شرایط جنگی است و خیلی ها هم ربط خود را به این جنگ پیدا نکرده اند و این شرایط را دشوارتر میکند.
https://eitaa.com/ali_mahdiyan
🆔 @eisavim
🔴 روشنفکران غربگرا و عملکرد مشترک آنها در تاریخ معاصر ایران
🔸جوان مؤمن انقلابی نخواهد گذاشت تقی‌زاده‌ها حرفشان به کرسی بنشیند!
🔹 یکی از ویژگی‌هایی که در میان برخی روشنفکران تجددگرای #تاریخ_معاصر_ایران مشاهده میشود، تناقضی است که میان ادعای ترقی‌خواهیِ آنان و انعقاد #قراردادهای_استعماری وجود دارد.
🔹 به عنوان نمونه، فردی چون #میرزا_ملکم‌خان ناظم‌الدوله ـ که به اعتقاد برخی، پدر تئوریک غرب‌زدگیِ مدرن در ایران است ـ شیفته‌ی ترقیِ ایران بود. نگاهی به رساله‌ی «اصول ترقی» او نشان می‌دهد که وجه اقتصادیِ #تمدن_غرب برای وی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و از همین رو، سعی می‌کرده با تلاش در جهت ورود اندیشه‌ی غربی به ایران، #پیشرفت کشور را میسّر سازد.[1] با این حال، همین روشنفکری که شیفته‌ی ترقی ایران، آن هم با قرائت غربی‌اش بوده، امتیازی چون #لاتاری را در کارنامه‌ی سیاسی خود ثبت میکند که به گفته یکی از تاریخ‌پژوهان معاصر «داستان فضاحت‌باری‌ست که لکه‌ی ننگی در پرونده‌ی #روشنفکری ایران است... و بی‌تردید انگیزه‌ای جز انگیزه‌ی شخصی و منفعت‌پرستی حقیرانه نداشته است.»[2]
🔹 نمونه‌ی دیگر، یکی از اَخلاف نام‌آشنای او یعنی سیدحسن #تقی‌زاده بود که به گفته‌ی خود، بیشترین تأثیر را از ملکم‌خان پذیرفت.[3] به اعتقاد تقی‌زاده، لازمه‌ی ترقی ایران این بود که «ايرانى بايد ظاهراً و باطناً، جسماً و روحاً فرنگی‌مآب شود و بس»![4] اگرچه وی بعدها سعی کرد این اظهارنظر خود را تا حدی تعدیل نماید، اما این موضعگیریِ صریح، کار خود را کرده بود.
🔹 جالب این‌جاست که این روشنفکر دوران #مشروطه نیز همچون سَلف خود، با وجود تمام ادعاهایش مبنی بر لزوم پیشرفت برون‌زای ایران، یک نقطه‌ی تاریک بزرگ در کارنامه‌ی حیات سیاسی‌اش در دوران رضاشاهی دارد؛ آنجایی که در کسوت وزیر دارایی، در امضای تجدید قرارداد نفت #دارسی به سال 1312ش ایفای نقش میکند و البته بعداً مدعی میشود که در آن خیانت ملی، فقط «آلت فعل» بوده و نقشی ایفا نکرده است.
🔹 چنین تناقضاتی که در میان حلقه‌ای از روشنفکران معاصر دیده میشود، حکایت از این دارد که در نگاه روشنفکر تجددخواهِ غربگرا ـ که مبتنی بر «برون‌زایی» است ـ آن چیزی که اصالت دارد، تحقق مدرنیزاسیون غربی در جامعه به هرقیمتی است، ولو آنکه منجر به اعطای امتیازهای گزاف به بیگانه و به خاک سیاه نشاندن هموطنان شود!
برون‌زایی، خصیصه‌ی اصلیِ جماعت روشنفکر غرب‌زده است و درست در نقطه مقابلِ «درون‌زایی» قرار می‌گیرد. ماهیت برون‌زایی این است که به مرور زمان، از دلش فجایعی چون دارسی، لاتاری، رِژی و... در میآید؛ در حالی که در نگاه درون‌زا و متکی به داخل ـ که یکی از دال‌های اصلی #گفتمان_انقلاب_اسلامی است ـ اساساً امکانی برای اعطای امتیازاتی چون لاتاری، دارسی و... فراهم نیست. لذا اگر پیشرفت درون‌زا، حاکم بر چشم‌انداز رشد کشور باشد، چنین نگاهی به پشتوانه‌ی مردم انقلابی ایران ـ خصوصا جوانان مؤمن انقلابی ـ این اجازه را به جریان روشنفکر غربگرا نخواهد داد تا مسیر به اصطلاح تجددخواهی‌اش را به عقد قراردادهای ننگینی چون لاتاری، دارسی، #رژی و... ختم کند؛ نکته‌ای که #مقام_معظم_رهبری، در بیانات نوروزیشان در #حرم_رضوی، به خوبی بدان اشاره کردند:
💬 «در داخل، متأسّفانه بعضی‌ها غرب را بَزک میکنند، بدی‌های غرب را توجیه میکنند، رتوش میکنند،... مثل تقی‌زاده. در دوره‌ی طاغوت، آدمی مثل تقی‌زاده، به این مضمون گفت که ایران باید از فَرقِ سر تا ناخن پا غربی بشود؛ یعنی #سبک_زندگی در ایران باید غربی بشود. امروز هم تقی‌زاده‌های جدید از این حرف‌ها می‌زنند؛ البتّه به این صراحت نمی‌گویند امّا مضمون حرفشان این است.... آن‌هایی که پشت سرِ سند ۲۰۳۰ ـ سند ۲۰۳۰ یعنی برگرداندن سبک زندگی اسلامی به زندگی غربی ـ می‌ایستند، همان تقی‌زاده‌های امروز هستند؛ البتّه امروز به توفیق الهی جوان‌های مؤمن ما و مردم انقلابی ما نخواهند گذاشت این تقی‌زاده‌ها حرفشان به کرسی بنشیند....»[5]
hmp.me/ci0t
📚 پی‌نوشت‌ها:
1. محمد رادمرد، «اصلاح خط و توهم ترقی»، وبگاه اندیشکده برهان.
2. ماشاالله آجودانی، مشروطه ایرانی، تهران: نشر اختران، 1383، ص305.
3. ایرج افشار، زندگی طوفانی؛ خاطرات سید حسن تقی‌زاده، تهران: انتشارات علمی، 1368، ص26 و 383.
4. حسن تقی‌زاده، مجله کاوه، دوره جدید، ش1، جمادی الاول 1338ق.
5. بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، 1 فروردین 1398.
💠اندیشکده برهان💠
🆔 @eisavim
🔴 مساله حجاب
♦️ دیدگاه خانم آذر منصوری قائم مقام حزب اتحاد ملت
✅ حجاب اجباری یا اختیاری؛ کدامیک حق من است!؟
🔸 به امیدخاتمه دادن به مناقشه ای ویرانگر در ایران امروز
✍ آذر منصوری، قائم مقام حزب اتحاد ملت:
#پوشش_من_انتخاب_من است. نقض این انتخاب، نقض حق انسانی و شهروندی من است و هر فرد و نهادی این حق را که جزئی ازحق انتخاب #سبک_زندگی است را نادیده بگیرد، خواسته یا ناخواسته خود را در مقابل من قراردمی دهد، نه در کنار من.
حال می خواهد کشف حجاب رضا شاه باشد یا حجاب اجباری در نظام بر آمده از انقلاب اسلامی. مشکل اصلی همینجاست که فرد یا نظامی بدون توجه به این حق، پوشش مرا به نمادی از رویکرد خود تبدیل می کند. در هر دو حالت اجبار به پوشش یا کشف آن، این حق از من به عنوان یک انسان سلب شده است.
@noghteh3
🔴 نقد دیدگاه خانم آذر منصوری
✍ محمود عیسوی:
۱- منشاء حقوق انسان چیست؟
۲- اگر منشاء حقوق را خداوند قرار دهیم حد و مرز آنها را نیز او تعیین خواهد کرد. در بینش اسلامی هیچکدام از حقوق فرد مطلق نیست.و اساسا آزادی وی در چارچوب معین است. پس تعارضی بین حقوق فرد و تکالیف الهی نخواهد بود.
۳- حتی اگر منشاء حقوق را نیز خدا ندانیم بلکه آن را طبیعی بدانیم باز هم این حقوق نمی تواند مطلق باشد. به همین دلیل است که در همه جوامع قانون وجود دارد و قانون معمولا و بلکه همیشه حق و آزادی عده ای را محدود می کند چه موافق آن باشند و چه مخالف آن. چه قانون عادلانه باشد و چه ناعادلانه.
۴- دو گانه حجاب اجباری و حجاب اختیاری نادرست است. همه بحث باید این باشد که آیا حجاب و پوشش قانونی درست است یا خیر؟ به نظر می آید هیچ عاقلی با وجود قانون برای پوشش در سطح جامعه مخالف نباشد. طبیعی است در هر جامعه مبنای قانونگذاری مشخص است و حرکت بر خلاف آن کاری غیرقانونی است و جرم است. در ایران مبنای قانونگذاری اسلام و قانون اساسی است اگر کسی نقدی بر قانون حجاب دارد باید در این چارچوب مطرح کند.
۵- اگر تعارضی وجود دارد تعارض میان ارادی الهی و تشریع اسلامی با اراده برخی از آحاد جامعه است. برای حل این تعارض یا باید مخالفین مبنای قانونگذاری در کشور را تغییر دهند یا نظام باید از ابزارهای فرهنگی و اجتماعی و قانونی برای همراه کردن مخالفین با قواعد نظام استفاده نماید.
🆔 @eisavim