نظر نهایی حضرت امام: ۱-وطی مقارن با حصول زوجیت، سبب شرعی و عقلایی برای ازدواج معاطاتی نیست. چون اصل وطی از روی ازدواج صحیح نیست. ۲-نکاح معاطاتی با افعالی غیر از وطی و دخول هم که در نظر ابتدایی پذیرفتیم در نظر نهایی خلاف احتیاط است و بر خلاف ارتکاز متشرعه و تسالم علمای شیعه است بلکه ظاهرا خلاف اجماع است. یعنی ذهنیت شرعی اسلامی نکاح معاطاتی صحیح را نمی پذیرد.

🔺 برخورد غیرفکری، عامل ترویج فکر غلط رهبر معظم انقلاب: ▫️ «یکی از چیزهایی که به پاگرفتن فکر غلط کمک می‌کند، برخورد غیرفکری با آن است. بعضی‌ها خوششان می‌آید که یک حرف بی‌ربط مهملی بزنند، بعد بجای اینکه یک نفر بلند شود، در مقابلشان بایستد و بگوید این حرف شما به این دلايل باطل است، يك نفر بلند شود و فحششان بدهد! از خدا میخواهند! چون تکلّف استدلال از روی دوششان برداشته میشود و راحت می‌شوند؛ در موضع مظلومیت و حق‌به‌جانبی می‌گویند «بله» نمی‌گذارند ما حرف بزنیم!» ۷۷/۱۲/۱۵ 🔹 «کار انقلاب از اساس با تبیین، روشنگری، بیان منطقی، مستدل و دور از هو و جنجال بود. اگر هو و جنجال وارد شد، حرف منطقی را هم خراب خواهد کرد. ممکن است چهار نفر جذب شوند، اما چهار نفر آدم هوشمندتر دفع می‌شوند.» ۹۰/۰۴/۱۳ 📔 کتاب تشکیلات توحیدی، صفحه ۵۲۰ ✌️ شما هم صدای حوزه باشید! 🆔 @sedayehowzeh

📚فهرست کتب #مجموعه_مهارت_های_طلبگی جلد 1| آیین طلبگی جلد 2| جلسه درس جلد 3| مباحثه جلد 4| برنامه ریزی تحصیلی جلد 5|پاسخ به شبهه و پرسش جلد 6|تبلیغ مجازی جلد 7|روش تدریس جلد 8|دوران عقد جلد 9|همسرداری جلد 10|فعالیت سیاسی جلد 11|رازهای نماز جلد 12|بصیرت سیاسی جلد 13|چالش های طلبگی جلد 14|حافظه و فنون یادگیری جلد 15|خودآگاهی و مدیریت خویشتن جلد 16|الفبای مقاله نویسی جلد 17|شادابی خانواده جلد 18|چگونه مطالعه کنیم؟ جلد 19|فرزندآوری جلد 20|روند تحصیلی حوزه جلد 21|راز بندگی جلد 22|زبان دوم جلد 23|خودسازی به زبان ساده جلد 24|تبلیغ شیرین شورانگیز جلد 25|مدیریت زمان جلد 26|دخل <=> خرج جلد 27|شاگرد استاد جلد 28|دوستان و دوستی ها جلد 29|مشاوران شریف جلد 30|چگونه پژوهش کنم؟ جلد 31|خوشه ای از زبان خوش؛ مهارت مدیریت فرهنگی - تبلیغی جلد 32|بیرون از متن؛ طلبه و فعالیت های فرابرنامه‌ ای جلد 33|همسری سرسری نیست؛ مهارت انتخاب همسر جلد 34|حجره نشینی جلد 35|اسلوب مسئله گویی جلد 36|درد بی درد؛ مهارت های بهداشت و سلامت جسم جلد 37|پیچ بچگی؛ مهارت هایی جهت تربیت بهتر کودک جلد 38|ترمیم یک روح مجروح؛ مهارت هایی درباره سلامت روح جلد 39| آرامش به وقت آزمایش؛ مهارت آمادگی و مقابله با اضطراب و استرس در امتحان جلد 40|باب ازدواج؛ مهارت هایی درباره پیش نیازهای ازدواج جلد 41| رموز روضه خوانی جلد 42|کوچه بچه ها؛ مهارت ارتباط با کودک ━━💠🍃🌺🍃💠━━ معاونت تهذیب وتربیت حوزه علمیه استان یزد @tahzib_yazd

پیام‌آوران و دین‌آوران نام‌گذاری دین‌ها در عصر پیامبران نبوده است. «زرتشت»، نام پیامبر است، نه دین؛ «یهود»، قوم است، نه دین؛ «مسیحی»، منسوب به عیسی مسیح است، نه نامی که عیسی برای دین خویش برگزید؛ «حنیف» صفتی عام برای پیروان ابراهیم بود؛ کلمۀ «اسلام» در متون نخست اسلامی(قرآن و احادیث نبوی) قابل حمل بر معنای لغوی است و بلکه گاه جز این ممکن نیست. دین‌ها را پیامبران نام‌گذاری نکردند، زیرا آنچه آنان آوردند، پیام بود، و «نبوت» نیز از ریشۀ «نبأ = خبر»، به معنای «اطلاع‌رسانی» است. دین‌ها بر پایۀ این پیام‌ها – در فرایندی بسیار پیچیده و ظریف، در کوتاه‌مدت یا درازمدت- پدید آمدند. پیامبران در بزنگاه‌های تاریخ ظهور کردند تا بشر را از درّه‌های تباهی و انقراض برهانند(آل عمران/ 103). اما ستون‌ها و سقف دین را کسانی افراشتند که پاسداری از آن پیام نجات‌بخش را ممکن نمی‌دیدند مگر در پناه دین و آیین. پس نخست نامی بر آن نهادند و سپس بر وجوه فرعی و مناسکی آن افزودند. آنچه پایدار است، پیام است و آنچه تخته‌بند زمانه و زمینه است، آیین پاسداری است. آری؛ ماجرای نام‌گذاری اسلام اندکی متفاوت است. اختلاف در این است که استعمال کلمۀ «اسلام» و «مسلمین» در قرآن، مانند استعمال این کلمات در دوران پس از نزول قرآن است، یا نه. به اصطلاح اهل فن، آیا «دین اسلام» به معنایی که ما امروز می‌فهمیم، حقیقت شرعیه است یا حقیقت عرفیه(متشرعیه). حقیقت شرعیه، به کلماتی می‌گویند که معنا و کاربرد مشهور آنها در زمان شارع تکوّن یافته است، مانند کلمات جهاد و روزه و قیامت. اما حقیقت عرفیه(متشرعه/متشرعیه)، کلمه‌ای است که معنای عرفی و مشهور آن با معنای زمان تشریع، بیش‌وکم متفاوت است؛ مانند کلمات «نجس» و «فقه». به زعم نویسنده، کلمۀ اسلام، حقیقت عرفیه/متشرعیه است و ما اکنون این کلمه را در همان معنایی به‌کار نمی‌بریم که در قرآن و احادیث معتبر نبوی به کار رفته است؛ بلکه «اسلام اصطلاحی» در متون نخستین غایب است؛ بر خلاف اسلام لغوی و بین الادیانی. کاربرد کلمات اسلام و مسلم در معنای غیر مصطلح، در برخی آیات قرآن، تقریبا قطعی است؛ مثلا در آیه‌ای از قرآن، ابراهیم(ع) و یعقوب(ع)، به فرزندانشان وصیت می‌کنند که مسلمان از دنیا بروید(بقره/ 132)، قطعا نمی‌توان گفت که منظور ابراهیم و یعقوب این است که بدون شهادتین از دنیا نروید. از این دست آیات که در آنها اسلام در معنای وصفی(نه اسمی) به کار رفته است(همچون: آل عمران/67؛ بقره/ 128؛ همان/ 130-131؛ مائده. 44؛ حج/78؛ یونس/ 84) چنین برمی‌آید که «اسلام» کلمه‌ای متداول در میان پیروان ادیان پیشین بوده است؛ مانند کلمات ایمان و تقوا. به عبارت دیگر، همچنان‌که کلمۀ «مؤمن»، صفت است، نه نام پیرو دینی خاص، مسلم نیز وصف کسی است که در برابر حقیقت معنوی جهان سر تسلیم فرود می‌آورد و کفر نمی‌ورزد. به گفتۀ آیت‌الله جوادی آملی: «اصطلاح اسلام در قرآن کریم غیر از اسلام به معنای رایج، یعنی دین پیامبر خاتم است. قرآن کریم دین مقبول را اسلام و همۀ پیامبران الهی و پیروانشان را مسلمان می‌داند.»(تسنیم، ج14، ص730) البته به اعقتاد ایشان، «قرآن حکیم، هدایت اسلام مصطلح(دین پیامبر خاتم) را معیار می‌داند»(همان، ص733) که نقض چندین نص قرآنی است. قرآن کریم می‌فرماید: «اگر کسی دینی غیر از اسلام را برگزیند، از او پذیرفته نیست.»(آل عمران/ 85) اگر اسلام در این آیه، در معنای اصطلاحی‌اش به کار رفته باشد، اعمال پیروان ادیان دیگر، نباید مقبول افتد؛ در حالی که قرآن دو بار گفته است که یهودیان و مسیحان و صابئین، اگر ایمان و عمل صالح داشته باشند، اجرشان در نزد خدا محفوظ است(بقره/ 62؛ مائده/ 69). همچنین از امام صادق(ع) نقل شده است که در آیۀ «من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه» مراد از اسلام، توحید و تسلیم است(ترجمۀ تفسیر المیزان، ج3، ص556). اسلام در قرآن، معمولا در برابر کفر به کار می‌رود، نه در برابر ادیان دیگر. در لغت نیز این دو کلمه، ضد یک‌دیگرند. کفر یعنی پوشاندن حقیقت و اسلام یعنی پذیرفتن آن. همچنان‌که کفر معنای وصفی دارد، و اسم گروهی خاص نیست، اسلام نیز همین‌گونه است. مثلا پس از آیۀ «دین در نزد خدا اسلام است و بس»، سخن از کسانی می‌رود که اسلام را وانهادند و «کفر» را برگزیدند، نه دینی از ادیان پیشین را(آل عمران، آیات 19 تا 22). همچنین اگر اسلام، اسم خاص دین پیامبر خاتم(ص) است، چرا قرآن هیچ گاه مسلمانان را به این اسم خطاب نکرده و مثلا نفرموده است «یا ایها المسلمون» یا «یا ایها الذین اسلموا...»؟ افزون بر این، اگر بپذیریم که اسلام در قرآن در معنای اصطلاحی آن به کار رفته و حقیقت شرعیه است، آنگاه باید بپذیریم که روش پیامبر اسلام با سایر پیامبران فرق داشته است؛ زیرا نام‌گذاری ادیان دیگر در زمان پیامبران و در ادبیات کتب آسمانی آنان نبوده است.

#تلنگر روایت زندگی روحانی معروف یزدی حاج آقا راشد یزدی

#گزارش_تحلیلی ✅نقش و جایگاه مجلس خبرگان رهبری از نگاه استاد حسینی نسب گزیده ای از سخنان استاد #حسینی_نسب (کاندیدای مجلس #خبرگان رهبری در استان یزد) درباره نقش و جایگاه مجلس خبرگان رهبری: "فعالیت، پویایی و مطالبه گری" ۱-ثمره انقلاب ملت ایران و حضرت امام در سال 57 تشکیل نظام جمهوری اسلامی بود. ۲-مهمترین ثمره #معنوی جمهوری اسلامی این بود که جامعه را از زیر ولایت طاغوت و شیطان، تحت ولایت الله و اهلبیت علیهم السلام برد از طریق حاکمیت ولایت فقیه که استمرار ولایت انبیاء و اهلبیت علیهم السلام بود. ۳-ثمرات مادی و دنیوی جمهوری اسلامی هم استقلال و پیشرفت همه جانبه در عرصه های مختلف اجتماع بود. ۴-در جمهوری اسلامی هر جا و هر نهادی که ولایت فقیه را جدی پذیرفته و عمل کرده پیشرفت کرده مثل نهادهای نظامی، اتمی، صنعت، هوافضا، نانو، موسسه رویان، و هزاران مورد دیگر. هر جا و هر نهادی که زیر بار ولایت نرفته نارضایتی مردم را به وجود آورده. ۵-وظیفه خبرگان نظارت بر اِعمال ولایت رهبر جامعه بر نهادهای مختلف است. خبرگان باید عملکرد نهادهایی مثل خودروسازی را رصد کند و هر جا احساس می کند ولایت رهبری اِعمال نشده و به نارضایتی عمومی کشیده و حرف رهبری در حد توصیه به آن نهادها روی زمین مانده، خبرگان بعد رصد باید هم از رهبری مطالبه اِعمال ولایت بیشتر کند و هم آن نهاد مربوطه را مستمرا مورد بازخواست قرار دهد و تا حصول نتیجه دست از رصد، نظارت و پیگیری برندارد و مدام مطالبه گری کند تا به نتیجه برسد. ۶-در این راستا باید برای رصد نهادها تشکیلات قویتری ایجاد کند و مدام با نهادهای مهم جلسه بگیرد بازخواست کند و طوری عمل کند که رهبری بتواند به پشتوانه حمایت و مطالبه خبرگان، بعضی نهادهای متخلف را تحت فشار قرار دهد تا به وظایف خود عمل کنند. ۷-از طرف دیگر خبرگان باید در راستای اِعمال ولایت رهبری جلسات جهادتبیین برای عموم مردم را جدی بگیرد و مطالبه گری را به سمت و سوی عموم مردم بکشاند. و سعی در تبیین حرف های رهبر داشته باشد. ۸-خبرگان باید نتیجه رصدها، پیگیری ها و مطالبات و اقدامات انجام شده را به اطلاع مردم برساند. حتی اگر این مطالبه و پیگیری به نتیجه نرسید علت آنرا شفاف با مردم در میان بگذارد. تا تصویری چابک، پویا، فعال، پیگیر و دلسوز و مؤثر از مجلس خبرگان و رهبری در اذهان مردم شکل بگیرد. 🔺سخنرانی در مدرسه علمیه خان یزد/ چهارشنبه ۰۲ اسفند ┄┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄┄ #انتخابات #انتخاب_مردم #ایران

در فرازهای قرآن کریم به صورت مکرر، از وجود تمثیل در ضمن آیات، خبر داده شده است چنانچه فرموده است:«و لقد ضربنا للناس فی هذا القرآن من کل مثل لعلهم یتذکرون» (۲۷/زمر) فارابی در این زمینه می گوید: «هر علمی که در فلسفه به صورت واقعی آن و به طور معقول ارائه می شود، دین همان را به صورت تخییلی و تمثیلی اعطا می کند».( فارابی، ابو نصر، تحصیل السعاده، ص 89) در کلمات علامه طباطبایی نیز مشاهده می شود که ایشان قرآن را مشتمل بر تمثیل می دانند و فرموده اند: «بیانات لفظی قرآن مثل هایی است برای معارف حقه الهیه و خدای تعالی برای اینکه آن معارف را بیان کند آنها را تا سطح افکار عامه مردم تنزل داده است»( طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج 3، ص 96)

از جمله آیاتی که می توان در این زمینه مطرح کرد این است: «ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ» که شیخ طوسى در تفسیر تبیان، بر تمثیلی و نمادین بودن آن تاکید می کند. ایشان بر این منظور، دو دلیل ارائه کرده است: ۱- خداى متعال، چیز معدومی که هنوز خلق نشده را مخاطب نمى سازد ۲- خداوند با جماد به گفتگو نمى نشیند زیرا او حکیم است و این کارها از ساحت او منزّه است.‏ (طوسى، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، ج9 صص 110-111)

در این زمینه روایتی به این شرح بیان می گردد: عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ قَالَ لِی أَبُوعَبْدِ اللَّه عَلَیهِ السَلام هَلْ لَکَ فِی قَبْرِ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَلام قُلْتُ وَ تَزُورُهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ وَ کَیْفَ لَا أَزُورُهُ وَ اللَّهُ یَزُورُهُ کُلَّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ یَهْبِطُ مَعَ الْمَلَائِکَةِ إِلَیْهِ وَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْأَوْصِیَاءُ وَ مُحَمَّدٌ أَفْضَلُ الْأَنْبِیَاءِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَنَزُورُهُ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ نُدْرِکُ زِیَارَةَ الرَّبِّ قَالَ نَعَمْ یَا صَفْوَانُ الْزَمْ ذَلِکَ یُکْتَبْ لَکَ زِیَارَةُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع وَ ذَلِکَ تَفْضِیلٌ وَ ذَلِکَ تَفْضِیلٌ کامل الزیارات ، ص247 وسائل الشیعه , جلد 14 , صفحه 480 صفوان جمال می گوید: حضرت صادق علیه السلام به من فرمود: آیا قبر امام حسین علیه السلام را در می یابی؟ عرض کردم: آیا شما زیارتش می کنید؟ فرمود: چگونه نکنم در حالی که خدا در هر شب جمعه زیارتش می کند و با فرشتگان و پیامبران و جانشینان آنها و با محمد (ص) که برترین پیامبران است جهت زیارتش فرود می آیند. گفتم : فدایت شوم پس با زیارت او زیارت پرورگار را درک می کنیم؟ فرمود: بله ای صفوان بر این امر ملزم باش که برایت زیارت قبر امام حسین علیه السلام نوشته می شود و این برتری است و این برتری است.» دراین روایت، بیان تمثیلی و غیر واقعی را به سهولت می توان یافت که در آن، خدا به صورت جسم هبوط کننده معرفی شده است.

الکافي , ج 1 , ص 23 كِتَابُ اَلْعَقْلِ وَ اَلْجَهْلِ : جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: «مَا كَلَّمَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلْعِبَادَ بِكُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ وَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِنَّا مَعَاشِرَ اَلْأَنْبِيَاءِ أُمِرْنَا أَنْ نُكَلِّمَ اَلنَّاسَ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِمْ .» حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هيچ گاه پيغمبر با مردم از عمق عقل خويش سخن نگفت بلكه ميفرمود: ما گروه پيغمبران مأموريم كه با مردم باندازه عقل خودشان سخن گوئيم.

با توجه به مجموع این آیات و روایات و آنچه علما و محققان راجع آن بیان فرمودند نتیجه گرفته می شود که به خاطر مخاطب قرار گرفتن مردم و از آن جهت که فهم معانی معقول برای مردم مشکل است، اصل در آیات و روایاتی که مربوط به امور متافیزیکی از جمله خدا، عقل و ... می باشد، تمثیلی بودن آن است و آیات و روایات در این زمینه به قدر عقل مردم سخن گفته، نه از کنه واقعیت. بنابراین نمی شود هر لازمه ای را از آن استنتاج کرد.

فیلم کامل بیانات صبح امروز حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پس از انداختن رای به صندوق #ایران_قوی #انتخابات #همه_با_هم ،،،_____________________،،،