💢 چرا عملیات طوفان الاقصی برای مقاومت اسلامی یک جنگ ناخواسته بود؟! (بخش اول) این محتوا با رویکرد تحلیل گفتمان ارائه شده و هیچ پیچیدگی ناشی از رویکرد های تفسیری و انتقادی را که جای شبهه ای باقی بگذارد، ندارد. در وهله اول برای تحلیل ادراک جمهوری اسلامی ایران و مقاومت اسلامی از #طوفان_الاقصی ، باید زمان را به ۳ برهه تقسیم کنیم: پیش از عملیات، حین عملیات و پس از عملیات در تحلیل وقایع پیش از عملیات، ابتدا با استناد به قرائن فراوانی می توان صراحتا گفت که ایران هیچ نقشی در طراحی و اجرای این عملیات نداشته است. مقامات #حماس در گفتگو های خود اذعان کرده اند که این عملیات حتی موجب غافلگیری ایران نیز شده است! مقام معظم رهبری در سخنرانی خود کاملا صریح موضع می گیرند که ایران هیچ دخالتی در طراحی این عملیات #خودجوش نداشته است و مراجع اطلاعاتی اسرائیل و آمریکا نیز فارغ از پروپاگاندای رسانه ای دستگاه تبلیغاتی رژیم صهیونیستی، تایید می کنند که هیچ اطلاعاتی مبنی بر طراح بودن ایران در این عملیات به دستشان نرسیده است. اما آیا این عملیات یک ضرورت راهبردی برای ما بود؟! حدود ۴۰ هفته در اراضی اشغالی، تظاهرات گسترده و فراگیر ضد قدرت به قوت خود پایدار بود و به نظر می رسید که راهبرد فعلی، بر فروپاشی قدرت رژیم صهیونیستی از درون تاکید دارد. در چنین شرایطی، کابینه سی و هفتم رژیم برای ابقای خود و مدیریت اوضاع نابسمان داخلی، به یک تهدید عینی خارجی نیاز داشت تا از نیرو هایی که بر علیه خود ساماندهی شده اند، در جهت منافع خود استفاده کند و بحران رفع شود. فلذا ما شاهد آن بودیم که رژیم صهیونیستی در سناریویی کاملا محتمل، مجددا از دکترین اطلاعاتی خود مبنی بر تشدید فشار بر مبداء تهدیدات بهره گیری کرد. طراحی چندین عملیات ضد امنیتی و نظامی بر علیه ایران و حزب الله لبنان، به وضوح نشان می داد که رژیم صهیونیستی یک درگیری خارجی را می طلبد. اما بحمدلله با هوشیاری مراجع مربوطه، هیچ واکنش احساسی و دور از منطقی به اسرائیل در این برهه زمانی داده نشد. نخستین سوال این است که آیا در چنین شرایطی که ۴۰ هفته برای به ثمر نشستن یک شکاف درونی و داخلی در رژیم صهیونیستی صبر کرده بودیم، آیا تقدیم کردن خواست قلبی کابینه نتانیاهو (تهدید بیرونی) به آنان ضرورت داشت؟! در وهله دوم، به وقایع حین عملیات می پردازیم. فارغ از تهییج و خوشحالی امت اسلامی (که بر مبنای وقایع روز اول و دوم طبیعی هم بود)، آیت الله خامنه ای به عنوان رهبر و سیاستگذار کلان نظام جمهوری اسلامی، در اولین موضع خود این عملیات را واکنشی طبیعی و برگرفته از خشم فلسطینیان خواندند. در علم مدیریت و رویکرد های تحلیلی، احساس در تعارض با منطق است و آنچه که به عنوان واکنشی خشمانه و احساسی تعلق می شود، فاقد هوش استراتژیک و منطق مدیریت است. اتفاقی که بار ها و بار ها در واکنش ایران به کنش های دشمن، دقیقا عکس آن روی داد! دکترین #در_زمان_و_مکان_مناسب به روشنی بیانگر غلبه تفکر منطقی بر تصمیم گیری احساسی در اصول کلی جمهوری اسلامی ایران است. از سویی دیگر برخی محتوا های رسانه ای شده نظیر #بروشور نحوه مقابله با تانک های مرکاوا در دست عوامل پیاده حماس که بیانگر عدم آمادگی نیرو های عملیاتی حتی در تکنیک های ثابت رزمی ست، به وضوح نشان می دهد که این عملیات نه تنها در قالب سناریوی هوشمند طراحی نشده بود، بلکه فاصله تصمیم تا اقدام آن کمتر از یک روز به نظر می رسید. دومین سوال این است که آیا تلفات بالای ۴۰۰۰ نفر، احتمال زیاد نابودی کلی حماس، متحد شدن مجدد معارضین صهیونیستی و تهدید موجودیت مقاومت فلسطین، ارزش یک عملیات چند ده کیلومتری را داشت؟! شاید تنها و تنها عایدی این عملیات پس از موفقیت در حفظ موجودیت و جلوگیری از نابودی حماس، ضربه اطلاعاتی به شبکه جاسوسی رژیم صهیونیستی و شکست هیمنه اغراق آمیز امنیتی اسرائیل باشد، ولاغیر. در وهله سوم، رفتار محور مقاومت پس از عملیات باید تحلیل شود. حزب الله لبنان که ماه ها به انواع تحریک های رژیم صهیونیستی پاسخی نشان نمی داد، هم اکنون با اقدامات جزئی و حامل پیغام های سیاسی، سعی بر منصرف کردن رژیم صهیونیستی از عملیات زمینی دارد. از جهتی دیگر، جبهه های عراق و یمن و احتمالا سوریه نیز پالس فعال شدن به طرف آمریکایی/اسرائیلی می دهند. به خوبی می توان دریافت که شلیک روزانه چند راکت یا یک درگیری چند دقیقه ای کوتاه، مترادف با جنگ نیست. این اقدامات صرفا ماهیت سیاسی دارد و می خواهد بر تصمیم گیری دشمن اثر بگذارد. جمهوری اسلامی ایران نیز در مواضع رسمی خود بار ها بر توقف فوری حملات رژیم صهیونیستی و اتمام این غائله تاکید می کند. مشخصا مطابق تحلیل چند روز قبل که در این کانال منتشر شد، حماس از موضع ایجابی و مدیریت جنگ خارج شده و کاملا در موضع دفاعی خود قرار گرفته است. ادامه دارد...