بسم‌الله‌الرحمان‌الرحیم "فیلمِ زندگیِ خودت رو ببین" #قسمت_چهارم 🌻توی قسمت‌های قبل، گفتیم که : شهید چمران گاهی دو ساعت به یک گل آفتاب‌گردان خیره می‌شدن و اشک می‌ريختن. اصلا انگار انقدر توجه‌ِشون همونجا یعنی در زمانِ حال بود؛ که با تک‌تک اجزاء گل و احوالاتش، هم‌صحبتی (همزمانی) ایجاد شده رو می‌دیدن و در واقع در لحظه‌ای که ایشون به گل خیره بودند نقطه‌ی فکری ایشون نه به سمت گذشته بود و نه آینده ! این احساس هیچ بودن و پوچ بودن در عرفان، یعنی همین ! اصلا فکر‌ی جز گل و همان لحظه، توی سرشون بوده ؟ ترسی؟ ناراحتی‌ای؟ قضاوتی؟ و... خالی ! هرچه بوده هم معنوی بوده ... •وقتی در زمانِ‌حال هستی، فقط با جریان‌های فوق‌العاده کمک‌کننده‌ای که بدی‌های خودت و خوبی‌‌های خدا، راه انداخته همراه میشی؛ چون همزمانی‌هایی که برای تو ایجاد میشه در جهان، دقیقا مطابق با دعاهای تو و احوالات تو هست و توجه بهش، دائما تورو بزرگ می‌کنه و رشد میده• 👇🏻👇🏻