#نوایِ_دل🎼 〖محمد مقتداے اهل عالم😍〗 #prophetmuhammad #من_محمد_را_دوست_دارم #لبيك_يا_رسول_الله #هفته_وحدت 🌸🍃•°↷‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شہداےِ امـامـ حسـنـے🌙

⇆◁❚❚▷●° ﴿محمدو‌علےعلےو‌محمد🌿این‌آیه‌های محکم‌توحیده🍃🌸﴾ #من_محمد_را_دوست_دارم💛 #لبیک_یا_رسول_الله شہداےِ امـامـ حسـنـے🌙

#به_وقت_رمان😉 بـریـم بـرای پــارت سی و ششم🛴👇 ادامه پارت دیروز

✨دختر بسیجی °•| پارت سی و ششم |•° شیرینی رو از روی میز برداشت و مشغول تعارف شیرینی شد. به آرام که با لپای گل انداخته سرش پایین بود، خیلی نامحسوس نگاه کردم که ناگهان مامان بغلش کرد و بدن توجه به چشمای از حدقه بیرون زده اش صورتش رو بوسید . از کار مامان و قیافه ی متعجب آرام خنده ام گرفته بود که امیر حسین آروم کنار گوشم گفت : فعلا تا می تونی بخند چون تا چند وقت دیگه اشکت در میاد! با تعجب نگاهش کردم که با خنده گفت : این آرام ی که انقدر جلوی تو آروم و سر به زی ره، همین محمد حسینی که جلوش تکون نمی خورد ی رو یه شبانه روز برای تنبیه توی انبار جا کرده و در رو به روش بسته! برا ی ما هم که دیگه آسایش نذاشته پس تا می تونی، خوشی و استراحت کن که خدا به دادت برسه. با تعجب به آرام که مشکوکانه ما رو نگاه می کرد چشم دوختم که امیر حسین گفت : حالا نمی خواد خشکت بزنه انقدرایی که گفتم بد نیست بالاخره یه ذره خوبی هم توی وجودش پیدا میشه! _آخه به تو هم میگن داداش؟! به جای اینکه ازش تعریف کنی داری بد گوییش رو می کنی؟! _آرام خیلی خوبتر از اون چیز یه که نیاز به تعریف داشته باشه و خودت هم این رو خوب می دونی! فقط یه کم که نه خیلی بازیگوشه و هر کجا که باشه اونجا دیگه آسایش نیست. _ولی به نظر من او خیلی خانومه! _آرام چیزی بیشتر از خانوم، خانومه! می دونه کجا چجوری باید رفتار کنه، بیرون سنگین و با قاره ولی توی خونه زلزله اس! جوریه که وقتی نیست، خونه ساکت و سوت و کوره و جای خالیش حسابی به چشم میاد. با این حرفش موافق بودم، چون آرام وقتی که شرکت نبود هم شرکت سوت و کور بود و من دل و دماغ کار کردن نداشتم. اونشب قرار بر این گذاشته شد که مراسم عقد برای دو هفته ی دیگه و تو ی خونه‌ی آرام باشه چون خونه شون یه آپارتمان دو طبقه بود و تو ی طبقه ی بالا که مال امیر حسین و کوچکتر از طبقه ی پایین بود می تونستن خانم ها باشن و طبقه ی پایین هم برای آقایون در نظر گرفته شد. مامان اصرار داشت مراسم عقد توی سالن پذیرایی یا توی خونه ی ما برگزار بشه ولی آقای محمدی می گفت بهتره جشن عقد مختصر گرفته بشه و جشن مفصل بمونه برای عروسی و ما هم دیگه اصراری نکردیم. من حاضر بودم برای آرام بزرگترین جشن عقد و عروسی بگ جیرم ولی روی حرف بزرگترها حرفی نزدم گر چه با نظر اونا هم موافق بودم و مخالفتی نداشتم. صبح روز شنبه به محض رسیدنم به شرکت و نشستن پشت میز کارم به گوشی آرام زنگ زدم و ازش خواستم خیلی زود به اتاقم بیاد. خبر خاستگاری من از آرام تو ی شرکت پیچیده بود و از همهمه های کارمندا می شد فهمید در مورد چی حرف میزنن ولی هیچ کس علناً چیزی نمی گفت که من بشنوم و بیشتر پشت سرمون حرف می زدن. اونروز پرهام با وجود اینکه توی شرکت کلی کار عقب افتاده داشت به شرکت نیومد و هر چه هم که باهاش تماس گرفتم جوابی نداد. و وقتی دیدم پرهام گوشیش رو جواب نمیده نگرانش شدم و با پدرش تماس گرفتم و او هم گفت که چند شبه کالا به خونه نرفته و خبری ازش نداره. با کلافگی گوشی رو روی میز انداختم که آرام تقه ای به در نیمه باز زد و وارد اتاق شد و با لبخند بهم سلام کرد. جواب سالمش رو دادم و او با بستن در به سمتم اومد و در همون حال گفت : من نمی دونم اینا از کجا قضیه ی خاستگاری رو فهمیدن. _ برای من هم جالبه و فکر می کردم تو بهشون گفتی. _یعنی شما به هیچ کس نگفتین!؟ پس!... یک دفعه ساکت شد و بعد مکثی گفت : کار این مبینای دهن لقه نه تنها جاسوس خوبیه که خبرنگار خوبی هم هست. با اخم ساختگ ی نگاهش کردم و گفتم : از اینکه بقیه فهم یدن ناراحتی؟! _نه! فقط از طرز نگاه بعضیا خوشم نمیاد. _مگه چجور نگاهت می کنن! _یه جور ی که انگار.... نمی دونم یه جور بد ی دیگه! _بگو کیا اینجور نگاهت می کنن تا چشماشون رو از حدقه در بیارم. خند ید و گفت :اُه چقدر خطرناک! _کجاش رو دید ی من برای تو از این خطرناک تر هم می شم. نگاهش رو ازم گرفت که مقابلش وایستادم و گفتم : آرام! من می خوام همه‌ی دنیا بفهمنن که تو دیگه مال من شد جی و من دیوانه وار عاشق توام. سرش رو پایین انداخت و من برای ای نکه بیشتر نگاهش رو ازم نگیره بحث رو عوض کردم و گفتم : این فهرست سوالایی که قرار بود برام بیاری رو آوردی؟

✨دختر بسیجی °•| پارت سی و ششم |•° لباش خندون شد و گفت : وقتی به آرزو گفتم فهرستش رو بهم بده تا به شما بدمش همهاش رو مرتب تو ی برگه آچار نوشته و جلوی هر سوال برای جواب دادن جا گذاشته. با گفتن این حرف برگه آچارهای تو ی دستش رو جلوم گرفت و گفت : من که اصال نخوندمش! شما هم اگه دوست ندارین بهشون جواب ندین. برگه ها رو از دستش گرفتم و گفتم : ولی من به همشون با صبر و حوصله جواب می دم. ازش فاصله گرفتم و در حالی که به سمت تلفن می رفتم گفتم: مامان گفت یه روز رو برای خرید حلقه و لباس و این جور چیزا تعیین کنیم و بهش خبر بدیم. _برای من فرق نمیکنه هر روز که شما بگین من آماده ام. _پس بهش می گم همین فردا برای خر ید بریم ، تو هر کار که تو ی شرکت داری رو امروز انجام بده! فردا خودم میام دنبالتون تا با هم بریم. چیزی نگفت و من در حالی که گوشی تلفن رو روی گوشم می گذاشتم رو بهش پرسیدم: قهوه می خوری یا چایی یا.... ؟ _هیچکدوم. با تعجب و سوالی نگاهش کردم که ادامه داد: دوست ندارم تا قبل محرم شدنمون دیگران رو نسبت به خودمون بدبین کنم. _چه ربطی داره! ما فقط می خوایم با هم حرف بزنیم و چایی بخوریم! _فقط من و شما این رو می دونیم. با کالفگ ی گوش ی رو روی تلفن گذاشتم و گفتم :باشه هر جور که تو راحتی! _پس من برم به کارم برسم تا برای فردا که نیستم کاری نداشته باشم ،فعال خداحافظ. خواستم مانع رفتنش بشم تا بیشتر پیشم بمونه که با صدای زنگ گوشی م و دیدن شمارهی پرهام حرفش رو تایید کردم و جواب تماس پرهام رو دادم. صدای پرهام خش دار و خوابآلود بود و به راحتی میشد حدس زد که دیشب رو توی مهمونی گذرونده و زیاده روی کرده. با قطع شدن تماس نگاهی به برگه هایی که آرام آورده و دو طرفش هم پر از سوال بود انداختم و با کشیدن صوتی مشغول خوندنشون شدم. سوالای اولش در مورد شغل و میزان درآمد و تحصیلات و... بود ولی اون وسطاش یه سوالایی بود که کنجکاوم کرده بودن نظر آرام رو هم در موردشون بدونم مثلا اینکه نوشته بود: دوست دارید همسرتون چطور لباس بپوشه و چجوری توی خونه بگرده و موهاش چه حالتی باشه و... همهی برگه های پخش شده روی میز رو جمع کردم و از اتاق خارج شدم و از نازی خواستم از همه شون کپی بگیره و بهم بده. تا تموم شدن کار نازی کنار میزش منتظر موندم و با تموم شدن کارش همه‌ی کاغذا رو ازش گرفتم و به سمت اتاق حسابداریرفتم. به در باز اتاق حسابداری ضربه ای زدم و وقتی دیدم آرام توی اتاق نیست رو به مبینا که پشت میز کارش وایستاده و بهم سلام کرده بود پرس یدم: پس خانم محمدی کجاست؟ _رفته آبدارخونه! _آبدارخونه برای چی؟! _رفته تا برامون چایی بیاره. _مگه اینجا آبدارچی نداره؟ _چرا ولی.... نذاشتم مبینا حرفش رو تموم کنه و با عصبانیت به سمت آبدارخونه قدمای بلند برداشتم. جلوی در باز آبدارخونه وایستادم و به آرام که پشت به در و روی صندلی نشسته بود و با مش باقر حرف می زد چشم دوختم. مش باقر که معلوم بود خنده اش به خاطر حرف آرامه بدون اینکه متوجه‌ی من بشه قوری رو روی سماور گذاشت و گفت : تو دیگه باید فقط یه جا بشینی و دستور بدی نه اینکه بیای اینجا و برای بقیه چایی ببری. قبل اینکه آرام بخواد جوابی بهش بده مش باقر متوجه حضور من شد و با تعجب رو به من گفت : آقا شما اینجا چی کار می کنین؟چیزی لازم دارین؟ با این حرفش آرام برگشت و به من که به سمتش می رفتم با تعجب نگاه کرد. روبه روش نشستم و با جد یت گفتم : نمی دونستم تازگیا آبدارچی هم شد ی؟! به مش باقر که سینی به دست از آبدارخونه خارج می شد نگاه کرد و با رفتنش گفت: کی گفته من آبدارچی شدم؟ _لازم نیست کسی بگه دارم می بینم دیگه! با لحن آرومی و محتاطانه برای اینکه کسی صداش رو نشنوه گفت :چایی هایی که مش باقر برامون میاورد یا سرد بودن یا خیلی پررنگ بودن و بعضی وقتا هم رو ی استکانا لک دیده می شد برای همین هم ما تصمیم گرفتیم برای اینکه مش باقر ناراحت نشه به بهانه ی اینکه نمی خوایم به زحمت بیوفته خودمون به نوبت چایی بریزیم و امروز هم نوبت من بود که چایی ببرم. ادامه دارد....

اینم از پارت امروز تقدیم نگاهتون😍☺️