#من_با_تو #قسمت_چهل_وهفتم همونطور ڪہ راہ میرفتیم گفت : ــ اوهوم داشت با چند نفر حرف میزد تو و حمیدی رو دید، چنان بہ حمیدی زل زدہ بود شاخ درآوردم. با تعجب گفتم : ــ وااا سرش رو تڪون داد : ــ والا رسیدیم جلوی ورودی دانشگاہ باشیطنت گفت : ــ مبارڪہ خواهرم...هے از این عاطفہ بد بگو بیین بختتو باز ڪرد! با خندہ زل زدم بهش و چیزی نگفتم ادامہ داد : ــ منو بگو ڪہ اون بنیامینشم سراغم نتونست حرفش رو ادامہ بدہ،دختری محڪم بهش خورد و جزوہ‌هاش ریخت بهار با حرص گفت : ــ عزیزم چرا عینڪتو نمیزنے؟ با تحڪم گفتم : ــ بهار!! نگاهے بهم انداخت و با اخم گفت : ــ یہ لحظہ فڪرڪردم از این قضیہ‌ی عشق‌های برخورد جزوہ‌ای برام اتفاق افتادہ،میبینے ڪہ دخترہ! دختر هاج و واج زل زدہ بود بہ بهار سرم‌رو انداختم پایین و ریز خندیدم. خوابم پریدہ بود! به قَلَــــم لیلی سلطانی