#پارت_پانزدهم🌹 •{حــجـآبـــ مــن}•🤩 سارا که کنارم ایستاده بود شنید چون یه لبخند بزرگ اومد رو لبش تقوی_ حرف خنده داری زدم که داری میخندی؟ مثل اینکه اصلا براتون مهم نیست حرف های من، باید یه جور دیگه باهاتون رفتار کنم. کم تو بیمارستان آتیش میسوزونید این دیر کردن هم بهش اضافه شد _ خانم تقوی این اولین باری بود که ما دیر کردیم بعدش هم فردا روزه اخریه که ما میایم بیمارستان شما ببخشید اخماش باز شد _ واقعا فردا روز آخره؟ آه کشیدم _ بله طاها_ اینجا چه خبره؟ همه برگشتیم سمتش طاها_ سلام _ سلام خبری نیست طاها_ شنیدم داشتین میگفتین فردا روزه آخره آره؟ _ بله طاها_ چه زود گذشت بیشتر غمگین شدم اصلا دلم نمیخواد از بیمارستان برم. مشکلم اینه که خیلی زود وابسته میشم به اطرافیانم _با اجازه رفتم تو اتاق با چهره ی غمگین لباسمو عوض کردم اون دوتا هم پشت سرم اومدن در زدم طاها_ بفرمایین رفتم تو که سرشو بلند کرد طاها_ بشین نشستم. بی خیال داشت به کارش میرسید 2 یا 3 دقیقه که گذشت یه سوال اومد تو ذهنم _ ببخشید شما تخصصتون چیه؟ با تعجب سرشو بلند کرد طاها_ یعنی توی اینهمه مدت نفهمیدی؟ لبمو گزیدم _ نه راستش حواسم نبود از کسی بپرسم تو اتاقتون و رو در هم که چیزی ننوشته به صندلیش تکیه داد و دست به سینه شد _ برای اینکه مریضارو معاینه نمیکنم تا رو در تخصصم نوشته باشه و جواب سوالت من متخصص قلب و عروقم دارم فوق تخصصمو میگیرم تعجب کردم چرا مریضارو معاینه نمیکنه؟ سوالمو به زبون اوردم _ چرا مریضارو معاینه نمیکنی؟ طاها_ راستش من خواهر زاده ی رئیس بیمارستانم چون دایی و بچه هاشون کلا خانوادگی برای چند سال رفتن خارج از کشور خواستن من بیام اینجا، منم الان به عنوان رئیس بیمارستان اینجا هستم نه دکتر _ پس چرا لباس پزشکی میپوشی و تو اتاق مدیریت نیستی؟ به قلم . zeinab.z ادامه دارد....